Αγία Μαρίνα, μεγάλη η χάρη της!

Η χθεσινή ημέρα ήταν πραγματικά μεγάλη για τον Αιολικό, χάρη στα εγκαίνια του προπονητικού κέντρου της Αγίας Μαρίνας. Ένα έργο απαραίτητο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, για κάθε ομάδα που σέβεται τους κόπους της και επιθυμεί όχι μόνο να μεγαλώσει, αλλά γιατί όχι και να γιγαντωθεί στο μέτρο του δυνατού και του εφικτού.

Αναμφίβολα, τα συγχαρητήρια πρέπει να απονεμηθούν στο διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου, που εξασφάλισε αφ’ ενός τη συναίνεση του Δήμου Λέσβου, αφ’ ετέρου τους οικονομικούς πόρους για να μετατρέψει εκ νέου το συγκεκριμένο αθλητικό χώρο, μετά από μια διετία κατά την οποία ήταν παντελώς αφημένος στη μοίρα του, σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο ικανό να φιλοξενήσει προπονήσεις, αλλά και αγώνες.

Σε αντίθεση με μερικούς, που ενδεχομένως και να τους βολεύει να αναζητούν παντού εχθρούς, προκειμένου να αισθάνονται ότι έτσι θωρακίζουν τα στεγανά του συλλόγου, προσωπικά δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να αναγνωρίσω τα θετικά αυτής της διοίκησης, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που στηλιτεύω τα σημεία που, κατά την άποψή μου, εμφανίζεται να χωλαίνει. Γιατί για εμάς, που υπηρετούμε το λεσβιακό αθλητισμό από το μετερίζι του Τύπου, ζητούμενο πάνω απ’ όλα είναι η συνεχής βελτίωση του, εν προκειμένω του ποδοσφαίρου και κατ’ επέκταση των εκπροσώπων του στις εθνικές κατηγορίες.

Έτσι λοιπόν, τα εύσημα και τα μπράβο για την ανακαίνιση του προπονητικού κέντρου στην Αγία Μαρίνα, ανήκουν αποκλειστικά στους διοικούντες και σε όσους εργάστηκαν για να φέρουν το συγκεκριμένο χώρο στη σημερινή του μορφή. Στον Παναγιώτη Τρύφωνα και στον Σταύρο Γριπιώτη, που οραματίστηκαν την Αγία Μαρίνα ως τη φυσική βάση, πάνω στην οποία θα «χτιστεί» ο νέος Αιολικός. Στον Παναγιώτη Ανδριώτη και στον Μανώλη Βόμβα, που ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας μια δύσκολη αποστολή κατά την περσινή σεζόν, ξεπερνώντας πολλούς «σκοπέλους» σε λειτουργικά ζητήματα, στον προκάτοχό τους Στέλιο Αλμπάνη, που αφιέρωσε κι αυτός από τη μεριά του αρκετές ώρες με τον ίδιο στόχο. Σταθερά δίπλα σε αυτήν την προσπάθεια υπήρξε σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο, με τους Τάκη Τυροπώλη, Γιώργο Βαρκάρη, Στρατή Γεωργή και Ηλία Μαλαματίνα να βάζουν ο καθένας από τη μεριά του το δικό τους λιθαράκι. Φυσικά, τα περισσότερα από όσα φτιάχτηκαν στην Αγία Μαρίνα έχουν την υπογραφή ανθρώπων που τρέφουν αποδεδειγμένα παθολογική αγάπη για τον Αιολικό, όπως ο Τάσος Μποσταντάς ή ο Σπύρος Σαλαβός, μέλη των συνδέσμων φιλάθλων που ανέβηκαν αρκετές φορές για να προσφέρουν την εθελοντική τους στήριξη και όσοι άλλοι βοήθησαν (και πιθανώς παρέλειψα να αναφέρω) με τον τρόπο τους, ώστε το προπονητικό κέντρο να μπορεί να υποδεχθεί από αύριο τους ποδοσφαιριστές και το τεχνικό τιμ του Αιολικού για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας.

Αναμφίβολα, η ανακαίνιση του γηπέδου στην Αγία Μαρίνα βρίσκεται προς τη σωστή κατεύθυνση. Και θα αποτελέσει τεράστιο «όπλο» του Αιολικού φέτος, το οποίο του έλειψε τόσο πολύ κατά την περσινή αγωνιστική περίοδο, όταν γύριζε καθημερινά σαν… τσιγγάνος από γήπεδο σε γήπεδο για να προπονηθεί. Παράλληλα, δίνεται επιτέλους η δυνατότητα στο τεχνικό τιμ να δουλέψει όχι μόνο στη διάρκεια μιας προπόνησης με τους παίκτες, αλλά ακόμα και σε έξτρα πιθανές ατομικές προπονήσεις, δίχως το άγχος και την πίεση του χρόνου, αφού είναι ευνόητο πως μέχρι και πέρυσι η χρήση των λιγοστών αθλητικών χώρων γινόταν με το… ρολόι από ένα σωρό ομάδες.

Ο Σταύρος Γριπιώτης στην ομιλία του προς τον κόσμο, λίγο πριν κόψει την κορδέλα των εγκαινίων, έκανε λόγο για ένα έργο που πραγματοποιήθηκε από το υστέρημα των διοικούντων, χάρη στην αγάπη που τρέφουν για τον Αιολικό. Πολύ σωστά. Μόνο έτσι θα γινόταν πραγματικότητα εξάλλου, στις εποχές που διανύουμε και με τον ίδιο ζήλο θα πρέπει να γίνεται στο εξής και η συντήρησή του.

Από τη στιγμή που τα εγκαίνια συνοδεύτηκαν και με την παρουσίαση του νέου προπονητή, θα είναι ευχής έργον αυτή τη φορά να ταιριάξουν επιτέλους τα «χνώτα» της διοίκησης με εκείνα του νεοφερμένου Γιάννη Ταουσιάνη. Γιατί τότε, όχι τόσο λόγω των συστατικών που συνοδεύουν το νέο τεχνικό, αλλά κυρίως λόγω της λαχτάρας που εξέπεμψε στις πρώτες του δηλώσεις για τη συνεργασία του με τους «κυανόλευκους», θα έχει γίνει και το δεύτερο σπουδαίο βήμα για την άνοδο της ομάδας στη Football League. Και εφόσον συμβεί αυτό, κανείς δεν θα μπορεί να σταθεί πια εμπόδιο στην πορεία του Αιολικού προς την καταξίωση.

ΥΓ1: Το συγκεκριμένο άρθρο δεν έχει το χαρακτήρα του «χαϊδέματος» των αυτιών των διοικούντων του Αιολικού. Ούτε τη λογική του «μαστίγιου» και του «καρότου». Κατά βάθος, ξέρουν οι ίδιοι πολύ καλύτερα από τον καθένα (κι ας μην το παραδέχονται), ποια είναι τα σωστά και ποια τα λάθη στη μέχρι σήμερα θητεία τους.

ΥΓ2: Σε ότι με αφορά, κι ας γίνομαι πού και πού δυσάρεστος, μπορώ να αναγνωρίσω τα θετικά των ίδιων ανθρώπων, για τους οποίους έχω ασκήσει κατά καιρούς σκληρή κριτική. Και είναι υποχρέωσή μου να το κάνω ξανά δημόσια, γιατί αυτό αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μας, ως δημοσιογράφοι. Όποιος θέλει, καταλαβαίνει. Όποιος δε θέλει, είναι δικό του θέμα να βάλει στην άκρη τον εγωισμό του και να προσπαθήσει τουλάχιστον. Απόψεις καταγράφουμε άλλωστε. Με την υπογραφή και τη σφραγίδα μας. Μυαλοπώληδες ούτε θέλουμε, ούτε θα γίνουμε ποτέ...