Στην μπάλα, έρχεται από μόνη της η κάθαρση

Αν υπάρχει δικαιοσύνη σε ένα πράγμα και μόνο στον κόσμο, τη συναντάς σε αυτήν την κωλόμπαλα. Ναι μη γελάς, εδώ μιλάμε πάντα σοβαρά και μην αρχίσεις τώρα να μου λες για δίκες, κοριόπολη, Κοντονήδες, Μαρινάκηδες, Τίγρηδες, παράγκες. Μιλάμε για ουσία.

Και να ξέρεις μάγκα μου, η μπάλα είναι επικίνδυνη, γιατί σε ξεγυμνώνει απόλυτα. Ο Όσιμ κατά βάθος, για αυτό την είπε πόρνη, όχι επειδή τρως γκολ στην κόντρα επίθεση. Καμία σχέση με την πολιτική, που η παπαρολογία και το παραμύθι, έχει άλλη αξία να πούμε. Και ο οπαδός τρώει παραμύθα, γουστάρει κιόλας, αλλά πάντα στο τέλος περιμένει να δικαιωθεί η παραμύθα που έφαγε. Αν δεν δικαιωθεί, πάει κάποια στιγμή και τα σπάει σε Κορωπί, Ρέντη και όπου αλλού. Καμία σχέση ο οπαδός, ξαναλέω, με την πολιτική και τον ψηφοφόρο. Εκεί όπου ο Τσίπρας κάνει χτες ανασχηματισμό και δεσμεύεται πως το 2017 θα έλθει ανάπτυξη. Και μάλιστα πολλή ανάπτυξη. Στην πολιτική το παιχνίδι έχει χαθεί, η ψυχολογία είναι υπό του μηδενός. Τον ακούς λοιπόν με κομμένη σύνταξη και το γυρνάς σε μεσημεριανάδικο, που λέει για χωρισμό Λιάγκα- Σκορδά, να δεις λίγο μπούτι να ισιώσεις. Δεν έχεις πια απαιτήσεις.

Στην μπάλα όμως η φάση είναι αλλιώς. Αφού όλα είναι μπουρδέλο, το γήπεδο, η ομαδάρα και οι παικταράδες είναι το αποκούμπι. Θέλει μεγάλη προσοχή λοιπόν στο πώς παίζει κανείς με το αποκούμπι του κοσμάκη, ειδικά σήμερα που του μείνανε πια μόνο τα αποκούμπια. Και το σανό και η μαλακία θέλει ένα μέτρο. Όπως και η κοροϊδία. Δεν τα λέω βέβαια αυτά για τον Αλαφούζο, που μπορεί φύσει και θέσει να παραγοντίζει στην μπάλα και να έχει και πωλητήριο σανού, με δική του καναλάρα. Άσε που ταιριάζει γάντι στον πρόλογό μου και ασχέτως που το άρπαξε το τρίμπαλο στο ημίχρονο και ξεροκαταπίνει. Το λέω γενικά, για όλους. Η μπάλα η άτιμη, κάνει κύκλους. Σαν τη ζωή και τη μαλακία που επιστρέφει με μαθηματική ακρίβεια. Είτε απευθύνεσαι στον κόσμο, είτε πουλάς άποψη, είτε παίζεις μπάλα, είτε μιλάς για μπάλα, είτε διοικείς στην μπάλα.

Να τα κάνω πενηνταράκια στα καθ' ημάς; Ήρθε ο ΟΤΕ TV τις προάλλες να καλύψει Καλλονάρα-Αγροτικό Αστέρα και οι άνθρωποι της καλωδιακής φάγανε κόλλημα και ασχολήθηκαν με τον Ταρλά. Και να σου η φυσική έδρα του Αιολικού και να σου τα δικαστήρια για να πάρει το γήπεδο η Καλλονάρα δικό της. Τα πήρανε κράνα που λες στην Καλλονή, ακούγοντας την περιγραφή και ζητήσανε μετά το λόγο από τους ΟΤΕδες που αποφάσισαν να κάνουν τοπικό ρεπορτάζ, βγαλμένο από τα πιο υγρά όνειρα του Γκασμαδία, να πούμε. Και είχανε δίκιο θα πω ο έρμος, αν απομονώσεις τη φάση. Στο μεγάλο πλάνο όμως ρε αλάνια, στο τέλος, θα πρέπει να επέλθει κάποτε και η κάθαρσις*, όπως ορίζει για την τραγωδία ο Αριστοτέλης. Δεν μπορεί ρε σεις να σας φταίνε οι ΟΤΕδες, που τα είπανε. Σεις τα κάνατε τα δικαστήρια, σεις "κλέβατε" τους Ρόχας και τους βρόχας, σεις παίζετε σήμερα μεταξύ συγγενών και φίλων. Δηλαδή το πρόβλημά σας είναι που κάποιοι τα λένε; Ή ότι τα κάνατε;

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος, γιατί σου είπα, είμαι σε καλό φεγγάρι τελευταία. Γιατί στην Καλλονάρα, περάσανε και άνθρωποι που το ξέρουν το τόπι και για αυτά που λένε κατά καιρούς, τους δικαιώνει η ίδια η μπάλα. Ο κυρ Γιάννης, ο Ρουμάνος ντε, ήτανε ένας, τι να πω εγώ άλλο; Έπαιξε ρόμβο στο γαύρο, όταν οι άλλοι αποστηθίζανε το ήδη παρωχημένο 4-4-2 στην ευθεία. Ο κυρ Γιώργος ο Βαζάκας τώρα, όσο κι αν κάποιοι τον θεωρούν παλιακό και κολλητό του Αυγουστίδη, δεν μπορείς να πεις ότι δεν το κατέχει το σπορ. Ότι έχει πει ως σήμερα, σιγά-σιγά βγαίνει. Θα κάνω ομάδα με μωρά, είπε, που θα παίζει απέναντι σε όλους στα ίσια. Υπεραισιοδοξία έβγαζε και βγάζει για τη δουλειά του, όπου κι αν μιλούσε. Βέβαια, γελάγανε και τα τσιμέντα του Μενιδίου, στο τρίμπαλο, τις προάλλες. Αλλά πάει και γλεντάει χτες τον ΟΦΗ με δύο γκολάρες του Λαμπράκη, τον οποίο βάφτισε Φράγκο όλη η οικουμένη στα κανάλια και στα σάιτς. Τον αδικήσανε τον μικρό. Με Λαμπράκη, που λες, ο κυρ Γιώργος! Αυτός που πρωτοείπε πως Άρης και ΟΦΗ θα κουτουλάνε και δεν θα ανέβουν χωρίς να φτύσουν αίμα και ακόμα αγνοούν το τρίποντο σε τέσσερα ημιχρόνια.

Θέλει σεβασμό, το λοιπόν, η μπάλα. Και στους άγραφους και στους γραπτούς κανόνες της. Γιατί μετά έρχεται και ένας Μίχος, που έβαλες να τον σταυρώσουνε εκεί στην Βενιζέλου, να ψηλώσουν και τα μπόγια καποιωνώνε και σου παρεμβαίνει στην Αθλητική Μυρωδιά της ΕΡΤ, λέγοντας πως η Αιολικάρα πήρε διπλό στον Ταύρο. Ναι, ο τύπος αυτός που τον κατηγόρησες ότι έφυγε κρυφά με το παπάκι και τη μαγική τσάντα του Σπορ Μπίλυ, με 14 μπάλες μέσα. Που έβαλες να λένε ότι έκλεισε στην Αμαλιάδα. Δεν σου απάντησε ποτέ. Αποθέωσε την ομάδα και τον κόσμο της όμως και βγήκε χτες και έδωσε συγχαρητήρια σε εσένα και στον κανιούριο προπονητή σου. Γιατί ο Πετράν και λίγος να σου είναι για τον πάγκο σου, είναι πολύς για τα έρμα σου. Κι αυτό στο επιβεβαιώνει η πουτάνα η μπάλα.

Ποδοσφαιρική δικαιοσύνη όμως ήτανε και το ίδιο το διπλό του Αιολικού, 32 χρόνια μετά στο γήπεδο που μάτωνε ο Γιάννης Μανούσος με τα ποδοσφαιρικά του και σήμερα το βράδυ αντί για youporn θα δούμε ξανά τη λόμπα του Κροτσίδα στο youtube, για να τελειώσουμε. Τα εξηγάνε εδώ και καιρό όμως στο σπορλέσβος, πως η ομάδα αυτή αγωνιστικά φέτος είναι σοβαρή. Μην τη σαλαγάμε άλλο, θα κάνει κι άλλα διπλά, άμα την αφήσεις να ρολάρει. Της έχει χρεωστούμενα και η τύχη. Θα πάρει κι άλλα.

Θα σέβεστε λοιπόν μάγκες μου. Θα σέβεστε. Είναι το ηθικό δίδαγμα που μας δίνει ο πάτος που φτάσαμε.

*δι' ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν

Είναι απαραίτητο ο θεατής να «καθαίρεται» από το άγχος και τις έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις που τον κατακλύζουν, παρακολουθώντας την εξέλιξη του δράματος, λέει ο Αριστοτέλης στον ορισμό της τραγωδίας που κορυφώνεται με την κάθαρση. Γι’ αυτό ο ήρωας θα πρέπει να διαλεχτεί με μεγάλη προσοχή, δεν πρέπει να είναι κακός και ανέντιμος, γιατί ο θεατής θεωρεί αναπόφευκτη την τιμωρία του και δεν συμπάσχει μαζί του. Δεν πρέπει να είναι αδιάβλητος και εξαίρετος γιατί ο θεατής οργίζεται με τους θεούς, όταν ο ήρωας δεινοπαθεί χωρίς να φταίει. Ο ήρωας, πρέπει να είναι σαν τον «Οιδίποδα», ο οποίος είναι ένας άνθρωπος με πολλές διακυμάνσεις στον χαρακτήρα του, είναι καλός, δίκαιος, θρασύς, καχύποπτος, ένας συνηθισμένος άνθρωπος.

Ο Γκάτσος για τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που μου ήρθανε τώρα, σε ερμηνεία Μποφίλιου. Βίτσια είναι αυτά. Ακούστε κι εσείς...