Πόσο αξίζει τελικά ένα ολυμπιακό μετάλλιο, υφυπουργέ;

«Μεγάλη συζήτηση ανοίγεις» μου είπε ένας φίλος, όταν στη διάρκεια ενός απογευματινού καφέ αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε γύρω από τα ολυμπιακά μετάλλια, τα πριμ της πολιτείας στους Ολυμπιονίκες μας, αλλά και τις παλαιότερες ανταμοιβές όσων πρωταθλητών μας ανέβηκαν στην κορυφή του κόσμου σε εποχές «παχιών αγελάδων». Η αλήθεια είναι ότι έπαιζε και η ΑΕΚ νωρίς την Τρίτη, οπότε κι οι δυο μας θέλαμε να πάμε σπίτι να απολαύσουμε τον αγώνα με την Μπάγερν Μονάχου και να προβεί ο καθείς στις γνωστές «ιεροτελεστίες» πριν τα σπουδαία ματς, μπας και… εξοντώσουμε τα ατού των αντιπάλων. Φευ!

Σήμερα όμως, είναι μια άλλη μέρα. Και στην ερώτηση «πόσο αξίζει ένα ολυμπιακό μετάλλιο;» μπορώ να σας απαντήσω με βεβαιότητα. Το χάλκινο της Όλγας Φιάσκα για παράδειγμα, στους πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων του Μπουένος Άιρες αξίζει €25.000, συν άλλες €12.500 στον προπονητή της. Τόσο είναι το πριμ της πολιτείας εν έτη 2018 για μια τεράστια διάκριση στο στίβο στην κορυφαία διοργάνωση του πλανήτη για αθλητές και αθλήτριες κάτω των 18 ετών. Αν ήταν χρυσό θα άξιζε €45.000 και αν ήταν ασημένιο, €30.000. Τα πριμ αυτά αντιστοιχούν στο ήμισυ όσων πήραν από το κράτος οι Ολυμπιονίκες μας στους Αγώνες του Ρίο το 2016. Ο Λευτέρης Πετρούνιας δηλαδή και η Άννα Κορακάκη ανταμείφτηκαν με €90.000 έκαστος για το χρυσό μετάλλιο στους κρίκους και τη σκοποβολή, αντίστοιχα, ο Σπύρος Γιαννιώτης με €60.000 για το ασημένιο στην κολύμβηση σε ανοικτή θάλασσα και οι Μάντης - Καγιαλής με €50.000 για το χάλκινο στην ιστιοπλοΐα. Υπενθυμίζω ότι οι αθλητές αυτοί διακρίθηκαν σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Σπουδαιότερη διοργάνωση δεν έχει…

Την ίδια στιγμή βέβαια που ο υφυπουργός αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης, δεσμευόταν στην υποδοχή των νέων ολυμπιονικών μας από το Μπουένος Άιρες για τα πριμ μεταλλίων, η πολιτεία είχε ήδη αποφασίσει να επιχορηγήσει -μέσω της κρατικής ΕΡΤ- τις μέχρι πρότινος επτά «άστεγες» επαγγελματικές ομάδες της ελληνικής Σούπερ Λίγκας με 17εκ. ευρώ κατ’ έτος, για 2+2 χρόνια, με τη συνολική ετήσια δαπάνη να φτάνει ενδεχομένως μαζί με διάφορα μπόνους ακόμη και στα 25εκ. ευρώ! Στις επικριτικές δηλώσεις αρκετών γύρω από τη συμφωνία της ΕΡΤ για την απόκτηση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων των επτά ομάδων της Σούπερ Λίγκας, ο Γιώργος Βασιλειάδης είχε απαντήσει πως πρόκειται ουσιαστικά για «μία προσφορά σε όλους τους Έλληνες, ώστε να μπορούν να δουν δωρεάν το ποδόσφαιρο του τόπου τους».

Αγαπητέ υφυπουργέ Αθλητισμού, θα ήθελα να σου πω τι πιστεύω προσωπικά πως είναι πραγματική προσφορά προς τον τόπο και τους πολίτες αυτής της χώρας. Χωρίς παρεξήγηση για το τι μπορεί να αξιολογείτε εσείς ως σημαντικό μέσα στη χλιδή των γραφείων σας. Σε ότι μας αφορά εδώ στη Λέσβο, για παράδειγμα, προσφορά είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας να διαθέτει κολυμβητήριο. Δεν έχει. Προσφορά είναι να μπορούν οι γονείς να στέλνουν άφοβα τα παιδιά τους στα στάδια Μυτιλήνης και Καλλονής για να προπονηθούν στο στίβο και να μη σκέφτονται ότι θα γυρίσουν ενδεχομένως σπίτι με σπασμένους αστραγάλους, επειδή τα ταρτάν έχουν (ακόμα) τρύπες. Κι όμως, επιμένουν να τα σπρώχνουν προς τον αθλητισμό, κι ας έχουν το φόβο, κάνοντας καθημερινά το σταυρό τους μην τυχόν και στραβοπατήσουν!

Προσφορά είναι όμως και να μπορεί ένα παιδί στη Λήμνο, τη Νίσυρο ή τη Σέριφο να αθληθεί όπως οι συνομήλικοι του στη Ρόδο και την Κρήτη, αν όχι στην Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη. Δεν αθλείται όμως, αξιοπρεπώς τουλάχιστον. Προσφορά είναι να κατασκευάζονται Κλειστά Γυμναστήρια εκεί όπου δεν υπάρχουν. Για όποιο λόγο δεν υπάρχουν. Προσφορά είναι να μην προπονούνται 10χρονοι, χειμώνα - καλοκαίρι, σε ανοικτά γήπεδα μπάσκετ, επειδή δεν υπάρχει στον τόπο τους διαθέσιμη κλειστή σάλα. Προσφορά είναι να εκσυγχρονίζονται κάθε χρόνο στάδια, σε μικρά και μεγάλα νησιά, όπως γινόταν κάποτε για χάρη των Αιγαιοπελαγίτικων Αγώνων.

Προσφορά λέγεται κοινώς, αν όντως έχεις κάτι ουσιαστικό να δώσεις. Στον αδύναμο, στον ανήμπορο, ακόμα και στον αναποτελεσματικό που δεν αξιοποίησε στο παρελθόν τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν. Κυρίως όμως, σε εκείνον που επιμένει κόντρα στις δυσκολίες να ζει στα νησιά μας, απομακρυσμένος από τα μεγάλα γραφεία και τα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Προσφορά δεν μπορεί να είναι, για τον νησιώτη τουλάχιστον, ότι δείχνει την Κυριακή η ΕΡΤ, Απόλλων Σμύρνης-Λαμία. Ούτε αν παίζει το… τρανζίστορ τα αμερικάνικα! Σοβαροί να είμαστε, υφυπουργέ...