Τι έγινε ρε παιδιά;

12/09/2018 - 17:52 Τελευταία τροποποίηση στις 12/09/2018 - 18:44

Κάθε ήττα πέφτει βαριά. Όταν μάλιστα συνοδεύεται και με αποκλεισμό από έναν ιστορικό θεσμό, όπως το Κύπελλο Ελλάδας, τότε είναι και δυσκολοχώνευτη. Αν προσθέσεις ότι προήλθε και από έναν αντίπαλο που αγωνίζεται στο τοπικό, θα χρειαστείς ένα ολόκληρο κουτί από τα γνωστά φαρμακευτικά σκευάσματα για το πεπτικό σύστημα, ώσπου να ηρεμήσεις.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Ο Αιολικός έπαιξε και έχασε στην Κω. Δίκαια απολύτως. Ο Αντίμαχος ήταν ανώτερος, παρά το αριθμητικό του μειονέκτημα για σχεδόν μία ώρα στο ματς, βγάζοντας στην επιφάνεια πολλά προβλήματα στην ομάδα της Μυτιλήνης, που φέρνουν όπως είναι λογικό και τη γνωστή εσωστρέφεια.

Πώς φτάσαμε όμως σε αυτό το σημείο; Ο Αιολικός προηγήθηκε νωρίς. Ο Αντίμαχος έμεινε με 10 παίκτες εξίσου νωρίς. Όλα κυλούσαν… ρολόι και όμως το ματς άρχισε να μοιάζει χαμένο αμέσως μετά την ισοφάριση των γηπεδούχων στο ημίωρο. Σα να άδειασε ο Αιολικός μέσα στο γήπεδο, με τους παίκτες του να μην μπορούν να φανούν απειλητικοί, να χάνουν εύκολα την μπάλα και αυτό να τους δημιουργεί εκνευρισμό. Εκνευρισμός που οδήγησε τον Τσουβαλτσίδη στην πιο ανόητη αποβολή της καριέρας του, όταν διαμαρτυρήθηκε έντονα στον διαιτητή, σε μια φάση χαμένη στο αντίπαλο κόρνερ. Και κάπου εκεί, γύρισε ο διακόπτης, έσβησαν όλα και ο Αιολικός εξαφανίστηκε από τον αγωνιστικό χώρο.

Αν υπήρχαν στιγμές που ο Αντίμαχος κυριαρχούσε στο 11 εναντίον 10, αντιλαμβάνεστε πως όταν επήλθε αριθμητική ισορροπία, τα πόδια των παικτών της ομάδας της Κω πήραν φωτιά και η ψυχολογία τους ανέβηκε στα ύψη. Αντιθέτως, ήταν ανεπίτρεπτο για μια ομάδα σαν τον Αιολικό, που επιθυμεί να πρωταγωνιστήσει στη Γ’ Εθνική, να καταρρέει απέναντι σε έναν αντίπαλο επιπέδου τοπικού, ο οποίος παρότι διαθέτει κάποιες έμπειρες μονάδες στο ρόστερ του, δεν θα έπρεπε να φαντάζει στα μάτια των ποδοσφαιριστών του Ψυρόπουλου ως ανίκητος. Κι όμως, το ματς φαινόταν ότι γέρνει υπέρ του Αντίμαχου. Και έγειρε. 2-1. 3-1. Αντίο ζωή.

Υπάρχει τίποτα θετικό σε έναν αποκλεισμό; Στην προκειμένη περίπτωση μπορώ να σκεφτώ μόνο ένα. Ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, το αντίστοιχο σοκ μιας ήττας το βιώνει ο Αιολικός σε ένα ματς Κυπέλλου και όχι πρωταθλήματος. Τόσα χρόνια, άπαντες στη Μυτιλήνη πέφταμε από τα σύννεφα στην πρώτη γκέλα και άρχιζε η γνωστή κουβέντα για την έλλειψη φιλικών. Πλέον, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει τίποτα. Και δεν υπάρχει και δικαιολογία για τίποτα.

Αντιλαμβάνομαι ότι ο προγραμματισμός δεν ήταν ο ορθότερος. Η ομάδα έπαιξε φιλικό την Παρασκευή, πέντε ημέρες μετά από επίσημο ματς. Ακολούθησε νέο φιλικό την Κυριακή και καπάκι δεύτερο επίσημο παιχνίδι σήμερα, στο οποίο μάλιστα η αποστολή ταξίδεψε αναγκαστικά αυθημερόν, από τις 5 το χάραμα στο πόδι! Ναι, το ρόστερ δεν διαθέτει 35 παίκτες, αλλά δεν μπορεί να φταίει μόνο αυτό… Το «μπλακ άουτ» που υπέστη ο Αιολικός στην Κω, δεν έχει προηγούμενο. Και το πρόσωπο που έδειξε ανασταλτικά σήμερα, μόνο να δημιουργήσει προβληματισμό μπορεί. Τουλάχιστον, υπάρχει χρόνος ενόψει της πρεμιέρας της Γ’ Εθνικής και αυτό αναμφίβολα είναι το μόνο ευχάριστο αυτή την ώρα μετά τον απροσδόκητο αποκλεισμό.

Χρειάζεται να επικρατήσει ψυχραιμία όμως. Ας μην επιτρέψει κανείς στην εσωστρέφεια που «τρώει» τις σάρκες του Αιολικού εδώ και χρόνια, να γκρεμίσει με μία ήττα όλα όσα γίνονται εδώ και 40 μέρες στην προετοιμασία. Η διοίκηση έχει δείξει τη διάθεσή της, ενώ η ομάδα έχει μοχθήσει στο γήπεδο και συνεχίζει να προσπαθεί ώστε να παρουσιαστεί όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστική. Το ότι έχει κενά και αδυναμίες είναι ευχής έργο ότι γίνεται αντιληπτό έγκαιρα.

Χρειάζεται λοιπόν και σύνεση. Το «καμπανάκι» ήχησε πολύ νωρίς φέτος. Τώρα είναι που πρέπει να επικρατήσει η ποδοσφαιρική λογική. Και ο Σταύρος Γριπιώτης από τέτοια έχει αρκετή…

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Powered by CJ web | Made with love by CJ web, Creative web Journey