"Μπάλα στον Αέρα" 99 FM. Ακούστε Ζωντανά
Πώς ένα δύσκολο χειρουργείο πριν από 10 χρόνια άλλαξε για πάντα, προς το καλύτερο, τη ζωή του συντοπίτη μας Παναγιώτη Διμπαμπή...
Συνέντευξη στον ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΑΝΤΩΝΗ
«Θα ξεκινήσω να σου περιγράφω την ιστορία μου. Όλα ξεκίνησαν το 2007...» ήταν τα πρώτα λόγια του Παναγιώτη Διμπαμπή, η ζωή του οποίου την τελευταία δεκαετία θα μπορούσε να γυριστεί, άνετα, ταινία στον κινηματογράφο.
Ένας άνθρωπος που δεν είχε, ως τότε, καμία σχέση με τον αθλητισμό. Ένα σοβαρό χειρουργείο στη μέση. Μια τρελή ιδέα από τον καλό του φίλο, τον Steffen Streich, τον Γερμανό ποδηλάτη που αγάπησε το νησί μας και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Στύψη. Ένας αγώνας ποδηλασίας στη Μεγάλη Βρετανία. Και μετά ένα βίντεο τριάθλου στο διαδίκτυο. Τρέξιμο. Ποδήλατο. Κολύμπι. Αυτό ήταν. Ο Παναγιώτης είχε πάρει την απόφαση. Και πιστέψτε μας, ήταν πολύ θαρραλέα. Για λίγους. Θα λάμβανε μέρος στην πιο σκληρή και επίπονη αθλητική διοργάνωση. Το Iron Man. Και σε αντίθεση με τους υπόλοιπους συναθλητές του, ο συγκεκριμένος αγώνας είχε για εκείνον μια δόση αλήθειας, πριν καν σταθεί στη αφετηρία του, αφού στην επέμβαση που υποβλήθηκε τα 2007, αντικατέστησε δύο μεσοσπονδύλιους δίσκους με αντίστοιχους τιτανίου…
«2007. Τα νέα από τον γιατρό μου δεν ήταν ευχάριστα. Έπρεπε να μπω στο χειρουργείο και να κάνω μια πολύ σοβαρή επέμβαση στη μέση μου. Προχώρησα σε ολική αντικατάσταση δύο δίσκων. Από τότε μέχρι και σήμερα έχω μέσα μου δύο ίδιους, τιτανίου. Ήμουν δηλαδή ένας Iron Man, πριν καν μου μπει αυτή η τρελή ιδέα στο μυαλό…», δηλώνει ο Παναγιώτης Διμπαμπής, χαμογελαστός σήμερα.
«Ορθοπεταλιές» για τα περιττά κιλά
«Μετά το χειρουργείο, είπα πως πρέπει να αλλάξω τη ζωή μου. Μέχρι τότε δεν είχα καμία σχέση με τον αθλητισμό. Το πιστεύεις; Ουσιαστικά, το 2011 ξεκίνησα να κάνω λίγο ποδήλατο, θέλοντας να χάσω κάποια περιττά κιλά. Σταδιακά, ανέβαζα χιλιόμετρα. Με ευχαριστούσε και λίγο αργότερα δύο καλοί μου φίλοι, ο Στέφανος Streich και ο Βαγγέλης Βουλγαράκης, με προέτρεψαν να συμμετάσχω σε κάποια Brevets, αγώνες μη ανταγωνιστικής ποδηλασίας δηλαδή, μεγάλων αποστάσεων, χωρίς εξωτερική βοήθεια με χρονικό περιορισμό στον τερματισμό», αναφέρει ο 40χρονος σήμερα Παναγιώτης Διμπαμπής.
Τα πρώτα Brevets
«Πήγαμε σε κάποιες διοργανώσεις εκτός νησιού. Αρχικά απόστασης 200χλμ, μετά σε ένα 300χλμ στη διαδρομή Αθήνα - Αταλάντη - Αθήνα), στη συνέχεια ένα 600άρι από Αθήνα στη Λάρισα και πίσω. Κάπου εκεί, ο Στέφανος είχε μια τρελή ιδέα. Ήθελε να δηλώσουμε συμμετοχή σε έναν αγώνα στη Μεγάλη Βρετανία, από Λονδίνο στο Εδιμβούργο και πάλι Λονδίνο. Συνολική απόσταση 1.420χλμ! Το έκανα κι αυτό το 2013!».
Η πρόκληση του Iron Man
Και ξαφνικά μπαίνει στη ζωή του το Iron Man. Ο δυσκολότερος αγώνας τριάθλου στον κόσμο, όπου οι συμμετέχοντας προσπαθούν να ολοκληρώσουν 3,8χλμ κολύμπι, 180χλμ ποδήλατο και 42χλμ τρέξιμο μέσα σε 15 ώρες! «Είδα ένα βίντεο στο διαδίκτυο. Αυτή ήταν η αφορμή. Η αλήθεια είναι ότι έψαχνα κάτι διαφορετικό εκείνη την περίοδο. Έπεσα πάνω στο Iron Man. Μόνο που υπήρχαν κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες. Δεν ήξερα να κολυμπάω και δεν έτρεχα συστηματικά! Μόνο στο ποδήλατο θα μπορούσα να ακολουθήσω. Επομένως, έπρεπε να γίνω ανταγωνιστικός και στα υπόλοιπα!», μας εξιστορεί, επεξηγώντας πώς τα κατάφερε.
«Η πρώτη μου κίνηση ήταν να δηλώσω συμμετοχή στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Πήγα το 2013 και τερμάτισα. Έπρεπε να ξεκινήσω και κολύμπι. Μόνο που βρισκόμαστε σε ένα νησί, το οποίο δεν διαθέτει κολυμβητήριο. Αναγκάστηκα να κάνω προπόνηση στην θάλασσα, χειμώνα - καλοκαίρι. Το 2014 δήλωσα συμμετοχή στο Σπέτσαθλον. Είναι μια διοργάνωση, που γίνεται χρόνια τώρα στις Σπέτσες, σε μικρότερες αποστάσεις. Περιλαμβάνει 1,5χλμ κολύμπι, 50χλμ ποδήλατο και 10χλμ τρέξιμο. Ο αγώνας αυτός αποτέλεσε μια πρόβα τζενεράλε για μένα, πριν από το πρώτο μου Half Iron Man στην Πεσκάρα της Ιταλίας. Χρειαζόμουν να δοκιμαστώ σε έναν αγώνα με παρόμοιες αποστάσεις, αν και στις Σπέτσες είχε λιγότερο ποδήλατο και τρέξιμο. Τερμάτισα με επιτυχία στις Σπέτσες τον πρώτο μου αγώνα τριάθλου και δύο μήνες μετά ολοκλήρωσα τον αγώνα και της Πεσκάρας.»
Δεύτερο χειρουργείο
Επιστρέφοντας από την Ιταλία, ο Παναγιώτης Διμπαμπής μπήκε ξανά στο χειρουργείο, αυτή τη φορά για επέμβαση στο γόνατο, έχοντας υποστεί ρήξη μηνίσκου. Η αποθεραπεία του κράτησε λίγους μήνες και στη συνέχεια επανήλθε μέσα στο 2015, με την πρώτη του συμμετοχή στο παγκοσμίου φήμης Iron Man, στην Αυστρία.
«Προετοιμάστηκα ξανά στις Σπέτσες και μετά έλαβα μέρος στο Iron Man. Πρόκειται για μια διοργάνωση, όπου δεν μετράει η θέση που θα καταλάβεις, αλλά απλώς ο τερματισμός εντός 15 ωρών. Τα κατάφερα σε κάτι παραπάνω από 12 ώρες και έγινα ο πρώτος Λέσβιος που πετυχαίνει κάτι τέτοιο. Μικρή σημασία για κάποιους, αλλά τεράστια για εμένα. Σήμαινε τόσα πολλά. Είχα περάσει τόσα πολλά.», μας λέει συγκινημένος.
Το κατάφερε ξανά
Πριν λίγες ημέρες, ο Παναγιώτης Διμπαμπής έφερε εις πέρας για δεύτερη φορά την αποστολή του στο Iron Man της Φρανκφούρτης. Έπειτα από μια ολόκληρη χρονιά, κατά την οποία δεν είχε λάβει μέρος σε κάποιον αγώνα τριάθλου, παρά μόνο στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, βελτιώνοντας μάλιστα τον προσωπικό του χρόνο, τερματίζοντας σε 3 ώρες και 48 λεπτά, έβαλε πλώρη για τη Γερμανία.
Αυτή τη φορά προετοιμάστηκε στην Κατερίνη, όπου έλαβε μέρος στο Almira Man, τον περασμένο Μάιο, στις μισές αποστάσεις του Iron Man. Τερμάτισε σε 5 ώρες και 30 λεπτά και όλα έδειχναν ότι ήταν απόλυτα έτοιμος για το δεύτερο Iron Man της ζωής του. Η εκκίνηση δόθηκε στις 9 Ιουλίου στη Φρανκφούρτη, με 3.200 συμμετέχοντες στη γραμμή εκκίνησης. Όλα πήγαν τέλεια και ο Παναγιώτης πέρασε τον τερματισμό σε 12 ώρες και 32 λεπτά.
«Ό,τι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς!», σημειώνει, αφιερώνοντας τη σπουδαία του επιτυχία στην οικογένειά του. Έχει δύο παιδιά, την 16χρονη Βάσια και τον 15χρονο Νίκο. «Όλα αυτά μπορεί να τα κάνω για εμένα, αλλά ουσιαστικά τα κάνω και για τα παιδιά μου. Θέλω να τους δώσω να καταλάβουν, πως στη ζωή δεν υπάρχει δεν μπορώ, παρά μόνο δεν θέλω. Με πίστη και επιμονή, μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο στη ζωή μας.», αναφέρει. Και η αλήθεια είναι πως το παράδειγμά του αποτελεί έμπνευση για τον καθένα από εμάς, που ενδεχομένως σε μια αντίστοιχη «περιπέτεια» να κυριευόταν από απογοήτευση. Ο Παναγιώτης πίστεψε στον εαυτό του, κατόρθωσε να μετατρέψει το πρόβλημα του σε κινητήρια δύναμη, φτάνοντας σε διαδοχικούς άθλους, ασύλληπτης δυσκολίας. Ένας πραγματικός Iron Man, για τον οποίο η Λέσβος είναι αναμφίβολα περήφανη…
