"Μπάλα στον Αέρα" 99 FM. Ακούστε Ζωντανά
Έπαιζε μέχρι και τα 49! Δεν συμμετείχε απλά. Έκανε τη διαφορά. Και πριν φτάσει τα πρώτα «ήντα» πήρε τη δύσκολη απόφαση να πει «φτάνει, ως εδώ ήταν».
Ήρθε από το Αγρίνιο στα 26 του. Και όπως συμβαίνει συχνά, έμεινε στο νησί για μια ολόκληρη ζωή. Αγάπησε τη Μυτιλήνη, έφτιαξε την οικογένεια του εδώ, αλλά απέκτησε και μια δεύτερη οικογένεια στο αγαπημένο του άθλημα, το βόλεϊ.
Η αλήθεια είναι πως δεν τον ξεχωρίζεις για το ύψος του. Όμως η παρουσία του γίνεται άμεσα αισθητή χάρη στο χαμόγελο του. Αυτό τον έκανε εξαρχής αγαπητό στο νησί. Στο γήπεδο θα τον έβλεπες να πέφτει παντού, κυνηγώντας κάθε μπάλα. Για μια άμυνα, μια πάσα ή ένα ξαφνικό πέρασμα πάνω από το φιλέ. Εκτός γηπέδου θα μοιραζόταν εύκολα μαζί σου σε έναν γρήγορο καφέ τα νέα του και η κουβέντα πάντα θα κατέληγε στην επόμενη γενιά, στα νιάτα που έρχονται με φόρα, στο μέλλον του βόλεϊ.
Πρόσφερε πολλά ως παίκτης. Πανηγύρισε ανόδους με αρκετές ομάδες (ΓΑΣ Λέσβου, ΑΟ Μυτιλήνης, ΑΣ Άθληση), έπαιξε στη Γ’, τη Β’ και την Α2, ενώ αν και «στεριανός» έχτισε ένα «μύθο» γύρω από το όνομα του στο αιγαιοπελαγίτικο βόλεϊ. Όχι άδικα. Ήταν από τους καλύτερους σε κάθε αγώνα. Και αυτό έβγαινε προς τα έξω. Έχει μάλιστα να υπερηφανεύεται ότι κατόρθωσε να παίξει στην ίδια ομάδα με τον γιο του, τον Χρήστο, που βαδίζει στα χνάρια του.
«Έχτισε» όμως και μια σχέση ζωής, μια αγωνιστική συνύπαρξη που μετέπειτα έγινε φιλία και πετυχημένη συνεργασία, έχοντας για πολλά χρόνια συνοδοιπόρο του τον Σωκράτη Γιακουμή. Από φέτος, θα κάθεται στην άκρη του πάγκου μόνο ως προπονητής της Άθλησης. Δεν είναι ακόμα σίγουρο πως δεν θα κάνει την κίνηση να μπει να παίξει. Η συνήθεια, βλέπετε. Αυτό το ασίγαστο πάθος του, εξάλλου, είναι που τον έκανε ανέκαθεν να ξεχωρίζει. Και χάρη σε αυτό του το πάθος είναι βέβαιο ότι η νέα φουρνιά παίδων και εφήβων, που θα πλαισιώσουν σταδιακά την ανδρική ομάδα της Άθλησης, θα καταπλήξουν με τις επιδόσεις τους και θα στελεχώσουν πάλι τα κλιμάκια των εθνικών ομάδων. Για να δεχθεί δικαίως, ξανά, τα συγχαρητήρια των ομοσπονδιακών προπονητών, όπως εκείνο το καλοκαίρι στη Ρόδο, στα μπαράζ, από τον κ. Θανάση Μαργαρίτη. Στιγμές που αναμφίβολα έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη του.
Ο Σάκης Τσάτσος, περί ου ο λόγος, δεν είναι μια απλή περίπτωση αθλητή. Είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για μικρούς και μεγάλους. Συνέπεια, επαγγελματισμός, ρομαντισμός, πάθος, μεράκι, ταλέντο, στοχοπροσήλωση, πείσμα, ευγένεια, επιμονή. Δέκα φορές να πέφτει, έντεκα να σηκώνεται. Και μαζί να «σηκώνει» στους ταλαιπωρημένους ώμους του συμπαίκτες, προπονητές και φίλους ζωής.
Αν αγαπάς τον αθλητισμό, γίνε σαν τον Σάκη. Παίξε. Απόλαυσε το. Και χαμογέλα, τόσο στα εύκολα όσο και στα δύσκολα…
«Και τώρα που φτάσαμε στο τέλος, τι κάνουμε; Θα ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή. Γιατί έτσι κάνουν οι άνθρωποι…» (-ρ.α-)
Σάκαρε, ευχαριστούμε!
