"Μπάλα στον Αέρα" 99 FM. Ακούστε Ζωντανά
Το ότι ο νέος προπονητής της Εθνικής Ελλάδος μπάσκετ, της «επίσημης αγαπημένης» των Ελλήνων, είναι ο Ηλίας Ζούρος, φανταζόμαστε πως το γνωρίζετε όλοι…
Το ότι ξεκίνησε τη μπασκετική του καριέρα στις ακαδημίες του Πανιωνίου και την προπονητική του σα βοηθός του Γιάννη Ιωαννίδη, για να αναλάβει -στη μετά «ξανθού» και Ίβκοβιτς εποχή -τα ηνία του κραταιού τότε Ολυμπιακού (2000-2001), πάλι το γνωρίζετε πολλοί, όπως και τη σπουδαία εξέλιξή του με διεθνείς διακρίσεις στο μπάσκετ.
Το ότι ο Ηλίας Ζούρος είναι Μυτιληνιός, ίσως είναι κάτι που το γνωρίζουν ελάχιστοι λάτρεις του αθλήματος στο νησί μας! Αν και αυτό οφείλεται στο χαμηλό προφίλ του Ηλία, όπως μαρτυρούν πολλοί φίλοι του στο νησί...
Ο 44χρονος σήμερα τεχνικός, γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου του 1966 στην Αθήνα. Πατέρας του είναι ο Γιάννης Ζούρος, με καταγωγή από την Πέτρα και μητέρα του η Μάρω. Αν και μεγάλωσε στην Αθήνα, συγκεκριμένα στη Νέα Σμύρνη, ο Ηλίας ερχόταν κάθε καλοκαίρι στη Λέσβο, την οποία λατρεύει, περνώντας τα καλοκαίρια του στη Μυτλήνη, στο σπίτι που διατηρούν μέχρι και σήμερα οι γονείς του στη Σουράδα.
Είναι μάλιστα πρώτος ξάδερφος του Διευθυντή του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Σίγρι, Νίκου Ζούρου, με τον οποίο συνδέοονται μέχρι και σήμερα, διατηρώντας επαφές. Οι φίλοι του και οι συγγενείς, τόσο στη Μυτιλήνη όσο και στην Αθήνα, έχουν μόνο καλά λόγια να πουν για τον ίδιο.
"Εργατικός", "ταπεινός" "άριστος επαγγελματίας" είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά, που τον περιγράφουν σύμφωνα με το περιβάλλον του. Παρά το ότι έχει γυρίσει όλον τον κόσμο, ο Ηλίας Ζούρος δεν ξεχνά ποτέ τη Λέσβο και μέχρι και σήμερα έρχεται ανελλιπώς το καλοκαίρι, που δεν έχει υποχρεώσεις με τις ομάδες του. Μάλιστα, πέρυσι τον είδαμε να βοηθά με την παρουσία του και όχι μόνο τα προπονητικό Camp του Παλλεσβιακού.
Τα παρκέ τον «τραβούσαν» από πολύ μικρή ηλικία. Δεν έμελλε να γίνει ένας από τους αστέρες της εποχής μέσα στο παρκέ. Αλλά ένας αφανής αρχικά άνθρωπος «κομπιούτερ», όπως τον χαρακτήρισαν πολλοί, έξω από τις τέσσερις γραμμές που μετέπειτα θα κατακτούσε τον κόσμο. Π
αρ' όλα αυτά, σαν παίκτης πρόλαβε να κατακτήσει το εφηβικό πρωτάθλημα Ελλάδος το 1993 με την ομάδα του Πανιωνίου.
Λίγο αργότερα όμως, ξεκινούσε η σπουδαία προπονητική καριέρα του, με πολύ σημαντικούς προορισμούς, διακρίσεις και παραστάσεις από… παντού, που τον διαφοροποιούσαν εντελώς από όλους τους υπόλοιπους συμπατριώτες του. Γιατί όπως και να το κάνουμε, δεν υπάρχουν και πολλοί Έλληνες προπονητές που να έχουν δοκιμάσει να κοουτσάρουν τρεις και τέσσερις ομάδες του εξωτερικού…
Καριέρα σαν παραμύθι
Δίπλα στο Σπύρο Φώσκολο, την εποχή του μεγάλου Περιστερίου των Γκούροβιτς και Κορωνιού, ο Ηλίας Ζούρος ξεκίνησε ως βοηθός προπονητή. Επόμενοι σταθμοί του ήταν ο Εθνικός Πειραιώς και το Παλαιό Φάληρο, με το οποίο έφτασε την περίοδο 1995-96 στον τελικό του Κυπέλλου ΕΣΚΑΝΑ.
Κατόπιν υπέγραψε συμβόλαιο με το Σπόρτιγκ, παραμένοντας στο σύλλογο ως βοηθός προπονητή για δύο χρόνια. Το 1997 μεταπήδησε στην ομάδα του Αμαρουσίου, ως βοηθός του Κώστα Πετρόπουλου, μένοντας για δύο χρόνια.
Το 1999 προσέφερε ως βοηθός του Κώστα Πετρόπουλου στον πάγκο της Εθνικής Ελλάδος. Μέχρι το Φεβρουάριο του 2002 γνώρισε 10 νίκες σε 15 στο σύνολο συμμετοχές. Στο μεταξύ, το καλοκαίρι του 1999 προσελήφθη ως βοηθός προπονητή του Γιάννη Ιωαννίδη στον Ολυμπιακό.
Και την αμέσως επόμενη χρονιά, ο Σωκράτης Κόκκαλης του έδινε τη μεγάλη ευκαιρία να κοουτσάρει ένα μεγάλο πάγκο μόνος του, ως πρώτος προπονητής, έχοντας όμως να κάνει με άδικες συγκρίσεις εκείνη την εποχή, που ο Ολυμπιακός είχε ήδη αρχίσει να χάνει τα σκήπτρα του ελληνικού μπάσκετ από τον Παναθηναϊκό. Τα φαντάσματα του «ξανθού» και του «σοφού» βάρυναν το ΣΕΦ, που δεν είχε την υπομονή να δει τον Ολυμπιακό να ξαναχτίζεται. Αποχώρησε στα μέσα του 2002 για να αποδείξει ωστόσο την αξία του μακριά από τη χώρα μας.
Την περίοδο 2003-04 μετέφερε τις δραστηριότητές του στο Λίβανο, όπου ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Σαζές Βηρυττού. Με την ομάδα αυτή κατέκτησε το Πρωτάθλημα Λιβάνου της περιόδου 2003-04, καθώς και το FIBA Asia Champions Cup, την αντίστοιχη Ευρωλίγκα δηλαδή της Ασίας.
Παράλληλα, ανακηρύχθηκε και κορυφαίος προπονητής της χρονιάς στην Ασία για το 2004, κατορθώνοντας να κατακτήσει δηλαδή, ούτε μία, ούτε δύο, αλλά τρεις διεθνείς διακρίσεις μέσα σε μία χρονιά!
Όμως για την περίπτωση του Ζούρου θα λέγαμε πως ίσχυε ακόμη το «ουδείς προφήτης στον τόπο του»… Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό αρχικά της Νήαρ Ήστ και κατόπιν του Άρη Θεσσαλονίκης, όπου και παρέμεινε μέχρι το Δεκέμβριο του 2005. Από το καλοκαίρι του 2006 μέχρι το Δεκέμβριο του 2007, έφυγε ξανά για το εξωτερικό και ανέλαβε την καθοδήγηση της γαλλικής Πάρι Ρέισινγκ Κλαμπ.
Κατόπιν, ο Ιάκωβος Φιλιππούσης τον παρότρυνε να επιστρέψει στην Ελλάδα, ώστε να αναλάβει τον πάγκο του Πανελληνίου, όπου και παρέμεινε για 2,5 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο σύλλογος ολοκλήρωνε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις σταθερά στην κορυφαία πεντάδα της Α1, ενώ παράλληλα έφτασε μέχρι τους τελικούς του EuroCup το 2010, όπου και κατετάγη τέταρτος.
Ο Ζούρος αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς για το EuroCup 2010 και για πρώτη φορά, κέρδισε τα εύσημα και σε εγχώριο επίπεδο. Λίγο αργότερα όμως, Πανελλήνιος και Ζούρος αποφάσισαν πως δεν μπορούν να συνεχίσουν μαζί ,με το Μυτιληνιό τεχνικό να ζητάει την ελευθέρας του και να αποχωρεί.
Τον Ιανουάριο, ο Ζούρος υπέγραψε συμβόλαιο με την Ζαλγκίρις Κάουνας, της πανίσχυρης ομάδας του Λιθουανικού Πρωταθλήματος, μέχρι το καλοκαίρι του 2011. Με τον τρόπο αυτό, έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής ομάδας του εξωτερικού, η οποία αγωνίζεται στην Euroleague. Στις 13 Φεβρουαρίου 2011 κατέκτησε μάλιστα και τον πρώτο του τίτλο με τη Ζαλγκίρις, η οποία κέρδισε τη Λιέτουβος Ρίτας με 81-69 στον τελικό του Κυπέλλου Λιθουανίας.
Η προχθεσινή του πρόσληψη στον πάγκο της Εθνικής Ελλάδος, αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη αναγνώριση της σπουδαίας αναμφίβολα πορείας του στο χώρο και η πρόκληση του Ευρωπαϊκού και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012 είναι ήδη μπροστά του!
Καλή επιτυχία Ηλία! Πάντα επιτυχίες...
