Η λογική του παραλόγου...

Η εξέλιξη της υπόθεσης του Τόλη Λαλά, που από τον Όλυμπο Αγιάσου μεταγράφηκε στον Αιολικό, βρέθηκε -καλώς ή κακώς- ελεύθερος το περασμένο καλοκαίρι και τελικά συνέχισε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην ομάδα της Μυτιλήνης, όπως ήταν και η επιθυμία του, φιλοδοξώντας να ανταποκριθεί στις υψηλότερες απαιτήσεις της Γ’ Εθνικής, έφερε ξανά τον 22χρονο επιθετικό στο προσκήνιο της επικαιρότητας, όχι για κάποιο αγωνιστικό του κατόρθωμα, αλλά για το παρασκήνιο που οδήγησε στην ανεξήγητη -για πολλούς- απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ.

Το να μπει κανείς στην ουσία της εκδίκασης, θεωρώ πως είναι περιττό. Κι αυτό γιατί όπως απέδειξε η όλη διαδικασία, τόσο σε πρώτο όσο και σε δεύτερο βαθμό, λάθη έκαναν μονάχα οι αρμόδιοι υπάλληλοι της Ομοσπονδίας, που σε συνδυασμό με την απόφαση ενός δικαστή, ο οποίος φαίνεται πως είχε και έχει πλήρη άγνοια επί των ποδοσφαιρικών διαδικασιών, «χαντακώνουν» για τους επόμενους μήνες το μέλλον ενός νεαρού και ταλαντούχου ποδοσφαιριστή.

Τα περί πλαστοπροσωπίας και γενικώς παρατυπίας το προπερασμένο καλοκαίρι στη διαδικασία της μεταγραφής του παίκτη στον Αιολικό, τα οποία ισχυριζόταν σε δηλώσεις του και στο “SL” ο Γενικός Γραμματέας του ΔΣ του Ολύμπου Σταύρος Μαριγλής, τα αφήνω ασχολίαστα. Ήταν εξάλλου επιχειρήματα και προφάσεις που κατέρρευσαν στον πρώτο βαθμό εκδίκασης της υπόθεσης, όταν αποδείχθηκε μέσα από την αλληλογραφία και τα σκαναρισμένα έγγραφα της αρμόδιας επιτροπής της ΕΠΟ, πως τίποτα απολύτως δεν παραποιήθηκε. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε, η τακτική των δικηγόρων της πλευράς του Ολύμπου άλλαξε σε δεύτερο βαθμό, όταν η Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ κλήθηκε ουσιαστικά να λάβει απόφαση αναφορικά με τα… παράβολά των 300€ που (δεν) κατατέθηκαν για δεύτερη φορά, αφού υπήρχε παραδοχή λάθους των υπαλλήλων της Ομοσπονδίας, καθώς επίσης και στις υπεύθυνες δηλώσεις που συνόδευαν το δελτίο μεταβολών του παίκτη.

Εκείνο που προκαλεί ερωτηματικά είναι η συνολική στάση της Επιτροπής Εφέσεων της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Πώς δηλαδή καλείται ένας δικαστής να εξετάσει τη νομιμότητα μιας διαδικασίας, τη στιγμή που σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που κατέθεσαν σε αυτή, χρειάστηκε περί τα 20 λεπτά για να αποσαφηνιστεί η σαφέστατη διαφορά –και ευρέως γνωστή μέχρι και στους πιο αδαείς- μεταξύ υποσχετικής και μεταγραφής…

Προξενεί επίσης εντύπωση το γεγονός ότι η ΕΠΟ καθυστέρησε τόσο πολύ, αφήνοντας να περάσουν μήνες, ώστε να έρθει τέλος Φλεβάρη και ενώ έχουν ολοκληρωθεί οι μεταγραφικές περίοδοι για τους ελεύθερους ποδοσφαιριστές, να πάρει αυτή την απόφαση. Τη στιγμή μάλιστα που η έφεση έχει κατατεθεί από τα μέσα του Οκτώβρη. Προκλητική στάση, η οποία δημιουργεί ενδεχομένως δικαιολογημένες απορίες για τα κίνητρά της.

Την κάθε ΕΠΟ, στα γραφεία της οποίας φτάνει ένα δελτίο μεταβολών αθλητή της, δεν θα έπρεπε να την απασχολούν οι υπεύθυνες δηλώσεις ή τα ιδιωτικά συμφωνητικά που «ακολουθούν» τη μεταγραφή μεταξύ δύο ομάδων ή ενός παίκτη και μιας ομάδας. Όπως εξάλλου δεν λαμβάνει γνώση για τις εγγυητικές επιταγές που «σφυρίζουν» στις ερασιτεχνικές κατηγορίες ή για τα οικονομικά ανταλλάγματα, στα οποία παρανόμως όλοι κλείνουν τα μάτια.

Στην περίπτωση του Λαλά, η ΕΠΟ ήταν εκείνη που ενέκρινε τη μεταγραφή του από τον Όλυμπο στον Αιολικό, εκείνη ήταν επίσης που διατήρησε στη δύναμη του Αιολικού τον ποδοσφαιριστή την επόμενη περίοδο, εκείνη που μετά από παρότρυνση της ΕΠΣΛ και του Αιολικού τον άφησε κατόπιν ελεύθερο. Δεν είναι παράξενο που τον άφησε ελεύθερο φέτος το καλοκαίρι και δεν προχώρησε σε επανεγγραφή του στη δύναμη του Ολύμπου; Γιατί συνέβη αυτό; Πολύ απλά, επειδή οι υπεύθυνες δηλώσεις μεταξύ ομάδας και ποδοσφαιριστή, είναι μια συμφωνία που αφορά τα δύο αυτά μέρη και στα οποία η ΕΠΟ δεν είχε κανένα λόγο να αναμιχθεί. Αν δεν τηρούταν η συμφωνία τους, θα μπορούσαν κάλλιστα να τα βρουν μεταξύ τους στα δικαστήρια.

Όμως η ΕΠΟ, τέλος Φλεβάρη και επηρεασμένη προφανώς από την αποκριάτικη διάθεση, αποφάσισε να ντυθεί… δικαιοσύνη, σαν άλλο αστικό δικαστήριο, τη στιγμή που το διακύβευμα της υπόθεσης ήταν το ποδοσφαιρικό μέλλον ενός 22χρονου αθλητή. Για το αν έγιναν ή δεν έγιναν νόμιμα οι διαδικασίες της μεταγραφής του Λαλά στον Αιολικό, δε χρειαζόταν απάντηση προφανώς. Η ίδια η Επιτροπή Ιδιοτήτων και Μετεγγραφών της ΕΠΟ είχε αποφανθεί σε πρώτο βαθμό πως η όλη διαδικασία ήταν και ορθή και νόμιμη. Τα υπόλοιπα περιττεύουν…

Τώρα, ποιοι κίνησαν τις διαδικασίες, ποιοι πλήρωσαν τους δικηγόρους, ποιοι έδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο για να κόψουν το ποδόσφαιρο σε ένα νεαρό και ταλαντούχο αθλητή, που επέλεξε να ακολουθήσει το συναίσθημα και όχι όσα μεγαλοπρεπή του υπόσχονταν εκείνο το καλοκαίρι, είναι ένα ζήτημα που θα το κρίνει η ιστορία… Μικρή κοινωνία είναι η Λέσβος. Λίγο – πολύ ο κόσμος ξέρει και κυρίως καταλαβαίνει.

Είμαι πεπεισμένος πως αυτή η ιστορία θα έχει και συνέχεια. Για το μόνο που δεν είμαι σίγουρος, είναι πόσο πιο χαμηλά μπορούν να πέσουν κάποιοι που ευαγγελίζονται το καλό όχι μόνο του λεσβιακού, αλλά συνολικά του ελληνικού ποδοσφαίρου…