"Μπάλα στον Αέρα" 99 FM. Ακούστε Ζωντανά
Το 2008 του επεφύλασσε ένα παιχνίδι διαφορετικό από εκείνα στα οποία είχε συνηθίσει να αγωνίζεται και έμελλε να αλλάξει εκ βάθρων τον τρόπο που αντιλαμβανόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή κυρίως τη ζωή και μετέπειτα την «αρρώστια» του όπως χαρακτηρίζει στη «ΡΕΒΑΝΣ», το ποδόσφαιρο.
Έξι χρόνια αργότερα, ο Στρατής Διονυσάτος αφήνοντας πίσω όλη τη μιζέρια που αποπνέει η νοοτροπία μας και η αντιμετώπισή μας γύρω από το ποδόσφαιρο, αποτέλεσε ένα τεράστιο παράδειγμα ζωής για τη Λέσβο και όχι μόνο, κατακτώντας το Champions League με τον Παναθλητικό Όμιλο Κωφών στους αγώνες που πραγματοποιήθηκαν πριν από λίγες ημέρες στη Σερβία. Το «γατί» που ξέρει να επιβιώνει από κάθε δύσκολη συγκυρία, έκανε ξανά το θαύμα του και μετά τις διεθνείς συμμετοχές του με το εθνόσημο στο στήθος, για λογαριασμό της Ελλάδος που δεν ακούει -όχι όμως από επιλογή- έλαβε κατά πολλούς μία μικρή αποζημίωση της τεράστιας περιπέτειας της υγείας του.
Είναι όμως πράγματι αυτό αρκετό για να ξεχάσει ότι αγωνιζόμενος σε παιχνίδι τοπικού μας πρωταθλήματος, έπεσε θύμα του κακόγουστου χαβαλέ της κερκίδας, χάνοντας από κροτίδα την ακοή του στο ένα αυτί και παλεύοντας πλέον να μην καταδικαστεί από την Ελλάδα -που δεν ακούει από επιλογή- σε παντοτινή ησυχία;
Στρατή έχουν περάσει έξι ολόκληρα χρόνια από το ατυχές εκείνο περιστατικό. Πως προέκυψε καταρχήν η επαφή σου με τον ΠΟΚ;
«Όταν δημοσιεύτηκε στον Τύπο το περιστατικό μου, επικοινώνησε μαζί μου ο προπονητής της ομάδας του ΠΟΚ, ζητώντας μου μία συνάντηση. Μέχρι τότε δεν ήξερα τι μπορεί να είναι ο ΠΟΚ και τι ακριβώς μπορούσαν να κάνουν εκείνοι οι άνθρωποι για εμένα και εγώ για εκείνους. Όταν βγήκα από το νοσοκομείο και ηρέμησα όσο μπορούσα από το συμβάν, αποδέχτηκα την πρόσκληση συνάντησης με τον άνθρωπο εκείνο και μετά από σκέψη, αποφάσισα να γίνω μέλος της ομάδας Κωφών και Βαρήκοων».
Πως χαρακτηρίζεις σήμερα την εξαετή επαφή σου με τον Παναθλητικό Όμιλο Κωφών; Μπορούσες να φανταστείς ότι θα έφτανες ποτέ στο σημείο να διακρίνεσαι σε τέτοιο επίπεδο αγωνιστικά όταν πρωτοπήγες εκεί;
«Καταρχήν για να καταλαβαίνει ο κόσμος, θα πρέπει να γνωρίζει ότι μιλάμε για ανθρώπους στον όμιλο αυτό που έχουν μια εντελώς διαφορετική αντίληψη για το ποδόσφαιρο και την ίδια τη ζωή. Παλεύουν μέσα από την φυσική αδυναμία, να αναδείξουν στο μέγιστο όλες τις άλλες αρετές των παικτών και να τους κάνουν κυρίως να επιβιώνουν μέσα στις νέες συνθήκες της ζωής τους. Δεν είναι απλά ο αγώνας και το ποδόσφαιρο. Είναι η ίδια η ζωή. Υπάρχουν συμπαίκτες μου που δεν έχουν καθόλου ακοή και επικοινωνούν πλέον μόνο μέσω του ποδοσφαίρου που τους δίνει κουράγιο για τη ζωή. Εν πολλοίς ο ΠΟΚ είναι μία οικογένεια, είναι για μένα μία μοναδική εμπειρία, τόσο από ποδοσφαιρικής άποψης συμμετέχοντας σε επίπεδο διοργανώσεων που θεωρητικά αν ήμουν υγιής δύσκολα θα μπορούσα να συμμετάσχω, όσο και σαν εμπειρία ζωής.
Ο ΠΟΚ και η επαφή μου με τους συμπαίκτες μου, καθώς και οι σχέσεις που έχουμε αναπτύξει μεταξύ μας, με έχουν κάνει να σκεφτώ πράγματα και να προβληματιστώ για καταστάσεις που αν ήμουν υγιής, δεν θα περνούσαν καν από το μυαλό μου. Πλέον δεν βλέπω τον ΠΟΚ ως κάτι καθαρά που έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο. Στον όμιλο αυτό αναπτύσσονται πολλές δραστηριότητες για την βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας. Εγώ μαθαίνω πλέον νοηματική, για να είμαι έτοιμος να ανταποκριθώ σε κάθε εξέλιξη που μπορεί να έχει υγεία μου. Αυτή τη δυνατότητα μου την δίνει ο ΠΟΚ».
Έχεις πάρει τέσσερα πανελλήνια πρωταθλήματα με τον ΠΟΚ, έχει φτάσει στο επίπεδο να παίζεις στην Εθνική Ελλάδος και τώρα ήρθε η κατάκτηση του Champions League απέναντι σε ομάδες όπως η Φούλαμ και η Ουέλβα. Θεωρείς ότι αυτές οι εμπειρίες, σε αποζημιώνουν για τη ζημιά που έπαθες;
«Σου λέω ότι βιώνω καταπληκτικές στιγμές που σίγουρα δεν θα τις βίωνα αλλιώς σαν ποδοσφαιριστής. Ωστόσο δεν είναι εύκολο να αποδεχτείς σαν άνθρωπος ότι επειδή κάποιοι έκαναν πλάκα, εσύ καταδικάζεσαι σε μία διαφορετική ζωή. Όταν γυρνάω σπίτι μακριά από τη βαβούρα της καθημερινότητάς μου, μόνο εγώ ξέρω το συναίσθημα της εκκωφαντικής ησυχίας και τον φόβο πως με τα χρόνια αυτή θα είναι όλο και πιο απόλυτη. Πολλοί και αυτό δεν το λέω πως το κάνουν κακεντρεχώς, αμφισβητούν ακόμα ότι έχω μεγάλο πρόβλημα, επειδή εγώ στην καθημερινότητά μου και σε όλα μου δεν επιτρέπω να δείξω ότι μειονεκτώ. Όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Οπότε θα σου απαντούσα ότι θα προτιμούσα να είχα την υγεία μου περισσότερα από όλα τα Champions League του κόσμου…».
Τι σου προσέφερε καθαρά ποδοσφαιρικά αυτή η επαφή σου με τον ΠΟΚ;
«Με έκανε να αντιλαμβάνομαι και εγώ το ποδόσφαιρο πραγματικά σαν αυτό που είναι. Ένα παιχνίδι τόσο όμορφο που με κάνει εμένα προσωπικά «άρρωστο», αλλά για τη μαγεία που προσφέρει καθαρά σαν παιχνίδι. Δεν σκέφτομαι όπως στο παρελθόν καθαρά ανταγωνιστικά το όλο πράγμα. Το απολαμβάνω περισσότερο ειδικά από τη στιγμή που βλέπω πολλούς συμπαίκτες μου να γεμίζουν ζωή, επικοινωνώντας μέσω αυτού».
Όμως η περιπέτεια της υγείας σου, δεν σε εμπόδισε να συνεχίσεις το ποδόσφαιρο και μακριά από τον ΠΟΚ, κατακτώντας φέτος το πρωτάθλημα Λέσβου και με τον Αιολικό…
«Από τη στιγμή που συνέβη ότι συνέβη και βρισκόμουν στο νοσοκομείο, πείσμωσα πολύ. Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα σταματούσα το ποδόσφαιρο, το αντίθετο μάλιστα. Βγήκα από εκεί αποφασισμένος να γίνω καλύτερος και σαν άνθρωπος και σαν ποδοσφαιριστής. Και ότι και να γίνει φέτος με την ομάδα που ανεβαίνει πλέον επίπεδο, εγώ είτε με θέλουν στην ομάδα, είτε όχι, θα συνεχίσω να αγωνίζομαι κάπου. Το θέλω πολύ».
Ποιοι άνθρωποι σου συμπαραστάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια;
«Δεν μπορώ να πω ότι έχω παράπονο επ΄ αυτού. Από την πρώτη στιγμή μου συμπαραστάθηκε τότε και η ΕΠΣ Λέσβου και ο Σταύρος Ψαρρόπουλος προσωπικά ενισχύοντας οικονομικά τη νοσηλεία μου. Όμως και όλοι οι συμπαίκτες μου, οι αντίπαλοί μου, οι φίλοι μου βρέθηκαν στο πλευρό μου».
Τι μήνυμα έχεις να δώσεις στον κόσμο και σε όποιον διαβάζει αυτή σου τη συνέντευξη;
«Καταρχήν πως τίποτα δεν πρέπει να επιτρέπεις να σε εμποδίζει να συνεχίσεις να παλεύεις. Ειδικά ο αθλητισμός είναι ένα όχημα που μπορεί να σου δώσει τεράστια δύναμη και κουράγιο. Από εκεί και έπειτα εύχομαι αυτή η αηδία με τις κροτίδες και τους τσαμπουκάδες στις κερκίδες που βίωσα και φέτος στο Κάτω Τρίτοις, επιτέλους να σταματήσει. Πρέπει να σταματήσει. Δεν μπορεί να φτάνουμε στο αμήν για να περιορίζουμε τέτοια φαινόμενα. Αφού δεν υπάρχει σεβασμός, θα πρέπει να υπάρχει τιμωρία».
*Οι υπαίτιοι των γεγονότων του Πλωμαρίου που κόστισαν στον Στρατή Διονυσάτο την απώλεια του 70% της ακοής από το ένα του αυτί και τον καταδίκασαν σε μία ατελείωτη θεραπεία περιορισμού της ολικής ακοής του και στα δύο του αυτιά, κρίθηκαν αθώοι στα δικαστήρια λόγω μη παράστασης του δικηγόρου του ενάγοντα Στρατή…
