Φιλικά παίζουν μόνο το καλοκαίρι…

Οι μέρες πλησιάζουν για το συναπάντημα του Αιολικού με τον Εθνικό, στο πλαίσιο του Κυπέλλου Ερασιτεχνών, αφού την Τετάρτη στο Μοσχάτο οι δύο βαριές αυτές φανέλες θα μονομαχήσουν με φόντο ένα προνομιούχο εισιτήριο για τη συνέχεια του ιστορικού θεσμού.

Είναι σαφές, πως τόσο για την ομάδα της Μυτιλήνης όσο και για εκείνη του Πειραιά, ο μεγάλος στόχος της φετινής σεζόν είναι η άνοδος στη Γ’ Εθνική, η επιστροφή δηλαδή και των δύο στο ποδοσφαιρικό προσκήνιο, μετά από όλα όσα τους οδήγησαν στα τοπικά πρωταθλήματα.

Το Κύπελλο αντιμετωπίζεται ως μια διοργάνωση, που προσφέρεται για δυνατά παιχνίδια ώστε να τεστάρουν οι ομάδες τις δυνάμεις τους εν όψει των αγώνων μπαράζ. Θεμιτό. Όταν όμως λέγεσαι Αιολικός ή Εθνικός, το οφείλεις στην ιστορία σου να διεκδικήσεις την πρόκριση και να πας όσο το δυνατόν πιο μακριά γίνεται. Ειδικά σε ότι αφορά την ομάδα της Λέσβου, το γεγονός πως έχει κατακτήσει δύο φορές το τρόπαιο (1982, 2002) δημιουργεί δικαιολογημένα προσδοκίες για μια τρίτη κατάκτηση, που θα αποτελεί μάλιστα και ένα μοναδικό ρεκόρ, αφού καμιά άλλη ομάδα δεν το έχει καταφέρει από το 1971-72, που θεσμοθετήθηκε το Κύπελλο Ερασιτεχνών μέχρι και σήμερα.

Φιλικά εξάλλου οι ομάδες παίζουν μόνο το καλοκαίρι. Μάρτιο μήνα η αγωνιστική περίοδος οδεύει προς την αποκορύφωση συναισθημάτων, αγωνίας, έντασης, πάθους για την εκπλήρωση των στόχων και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περάσει στο μυαλό των παικτών μια ενδεχόμενα πιο χαλαρή προσέγγιση σε ένα τόσο σπουδαίο ματς, υπό την έννοια ότι ακόμα και μια ήττα δεν πρόκειται να σημάνει το… τέλος του κόσμου. Μια καλή εμφάνιση, που θα συνοδευτεί με πρόκριση και σε συνδυασμό με τη διατήρηση του αήττητου, θα κρατήσει την ψυχολογία στα ύψη και θα δώσει τη δυνατότητα στην ομάδα να παίξει ένα ακόμα δυνατό παιχνίδι για την είσοδο στην «9άδα».

Σε κάθε περίπτωση όμως, τα μυαλά δεν πρέπει να πάρουν αέρα κι αυτό είναι δεδομένο πως θα το διαχειριστούν όσο καλύτερα γίνεται διοίκηση και τεχνική ηγεσία. Ώστε να μην την πατήσει ο Αιολικός, όπως συνέβη πέρυσι με τον Εθνικό, που πήρε χωρίς ήττα τον τίτλο στην ΕΠΣ Πειραιά, αλλά στα μπαράζ έπεσαν απανωτές «σφαλιάρες» και το όνειρο της ανόδου έγινε εφιάλτης.

Σημ.: Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΡΕΒΑΝΣ των Σπορ" της Δευτέρας 17-3-2014