Επειγόντως «restart», αλλιώς «game over»!

Αν ρωτούσε κάποιος τον πιο απαισιόδοξο φίλαθλο του Αιολικού, πόσους βαθμούς θα είχε η ομάδα της Μυτιλήνης μετά από τον αγώνα στη Χαλκίδα και εκείνον με τη Σπάρτη, κανείς -και το λέω μετά βεβαιότητας- δε θα απαντούσε μηδέν! Κι όμως, ο Αιολικός που χτίστηκε για την άνοδο στη Football League και που θα έπρεπε να αποτελεί φόβητρο για κάθε αντίπαλο πριν καν μπουν οι ομάδες να παίξουν στο γήπεδο, παραμένει άποντος και δίχως γκολ, ενώ μετά δυσκολίας θα θυμηθεί κανείς μία τελική εντός στόχου και από τα δύο 90λεπτα.

Ο τραυματισμός του Φλίγκου δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμη δικαιολογία. Ούτε η έλλειψη του Μπακάλη από το ματς με τη Σπάρτη, λόγω μιας θλάσης στην τελευταία προπόνηση. Ο Αιολικός που διεκδικεί άνοδο, όφειλε να έχει ισάξιες εναλλακτικές επιλογές στο ρόστερ του, για να ανταπεξέλθει σε έναν τέτοιο αγωνιστικό μαραθώνιο.

Ο Σταύρος Γριπιώτης ανέλαβε την ευθύνη μετά την ήττα από τη Σπάρτη. Όλη την ευθύνη. Συνολικά. Κι ας μην του αναλογεί ολόκληρη. Έτσι πρέπει και έτσι έκανε ο διοικητικός ηγέτης της ομάδας, στηρίζοντας τις επιλογές τόσο τις δικές του, όσο και των συνεργατών του, ταυτόχρονα τον προπονητή και φυσικά τους ποδοσφαιριστές.

Είναι ώρα όμως να αναλάβουν και οι υπόλοιποι τις δικές τους ευθύνες. Τον Γιάννη Ταουσιάνη τον γνωρίζουμε από τη μακρά του θητεία στους πάγκους. Ασφαλώς και διαθέτει τις γνώσεις, αλλά και την ικανότητα, να έχει τον Αιολικό πρώτο την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος. Άλλωστε, το να είσαι στην κορυφή στο ξεκίνημα, αλλά όχι στο τέλος, καμία σημασία δεν έχει. Κόντρα στη Σπάρτη όμως, έχω την αίσθηση ότι περισσότερο μπέρδεψε την ομάδα με τους ρόλους που έδωσε στους ποδοσφαιριστές του, λόγω της απουσίας του Μπακάλη, παρά τη βοήθησε. Ο Ιορδανίδης δεν ήταν πια απελευθερωμένος στον άξονα, έχοντας και ανασταλτικά αυξημένα καθήκοντα, ο Μανουσάκης εγκλωβίστηκε οργανωτικά, Γάλας και Κέρι απείλησαν ελάχιστα δείχνοντας εκτός κλίματος, ενώ η μπάλα στον Σαμπάνη δεν περνούσε με τίποτα. Την ίδια ώρα το δικαιολογημένο ρίσκο με την αλλαγή Στουρνάρα-Λαλά δεν απέδωσε, για όσο διάστημα κλήθηκε ο Μυτιληνιός να παίξει σέντερ φορ μαζί με τον Σαμπάνη, σε 4-4-2, μετακομίζοντας φυσιολογικά στα άκρα αργότερα όταν εισήλθε ο Κάλφας, αντί του Κέρι. Και παρά το ότι ο Μανουσάκης έδειχνε από ώρα κουρασμένος πνευματικά, η αλλαγή του με τον Λίμα καθυστέρησε. Το γεγονός πως η Σπάρτη έπαιζε «κατενάτσιο», έδινε τη δυνατότητα στον Αιολικό για κάποια μεγαλύτερα ρίσκα, ειδικά μετά το 70^ο λεπτό. Κι όμως ο Καδής ή ο Κίστα, που θα μπορούσαν να δώσουν ελευθερία κινήσεων στον Ιορδανίδη δεν μπήκαν ποτέ, ενώ όταν ανέβηκε ψηλότερα ο Κριπιντίρης (που θα μπορούσε εξαρχής να παίξει ως αμυντικός μέσος, καλύπτοντας τον Μπακάλη) ήταν πλέον πολύ αργά…

Σε ότι αφορά τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές, οφείλουν από την πλευρά τους να δείξουν ότι έχουν κατανοήσει πού αγωνίζονται και ποια φανέλα φοράνε. Η διοίκηση τους παρέχει πολλά για το επίπεδο της Γ’ Εθνικής. Όμως τόσο στη Χαλκίδα, όσο και με τη Σπάρτη, το αγωνιστικό πάθος έλειψε χαρακτηριστικά. Χαμένες προσωπικές μονομαχίες, παιχνίδι δίχως τσαγανό, υποτονικός ρυθμός σε βαθμό νύστας, βαθιές μπαλιές και ελάχιστες φάσεις στην αντίπαλη εστία. Πώς να μπει έτσι γκολ; Κι αν δεν μπει γκολ, πώς θα κερδίσεις το ματς;

Η εβδομάδα που διανύουμε είναι αρκετά κρίσιμη. Το πρωτάθλημα μπορεί να είναι στην αρχή του, αλλά κανείς δεν πρέπει να παραγνωρίζει πως μιλάμε για 14άρη όμιλο με ένα μικρό αριθμό αγώνων. Κι αν προκύψει καμιά πρόωρη αποχώρηση, όπως της Κύμης πέρυσι (ο Ηρακλής Ψαχνών δύσκολα θα αντέξει) θα γίνει ακόμα μικρότερο! Επομένως τα λάθη δύσκολα διορθώνονται. Και ο Αιολικός έχει κάνει ήδη δύο με το «καλησπέρα».

Στη Βάρδα δε χωρά άλλο αποτέλεσμα πλην της νίκης. Ώστε να γίνει η απαραίτητη επανεκκίνηση και να αρχίσει η ομάδα να παίρνει τα πάνω της. Ενδεχόμενο νέο στραβοπάτημα ίσως αποβεί καθοριστικό για τη συνέχεια. Κάτι που απεύχονται όλοι. Νίκη λοιπόν, για το καλώς εννοούμενο «restart». Σε διαφορετική περίπτωση, αν ειδικά τα υπόλοιπα αποτελέσματα δεν έρθουν ευνοϊκά, πολλοί θα κληθούν να λογοδοτήσουν στο φίλαθλο κόσμο για ένα πιθανό «game over», τόσο νωρίς μέσα στη σεζόν…