Οι μικρές καθημερινές νίκες του Ταουσιάνη...

Η φετινή χρονιά στον Αιολικό αποπνέει κάτι το διαφορετικό σε σύγκριση με την προηγούμενη, η οποία για όσους αρέσκονται να... ψάχνονται, αποτέλεσε ένα καλό μάθημα με βάση το πώς εξελίχθηκε. Πιο ορθολογικές επιλογές, γρήγορες αντιδράσεις, περισσότερη τύχη και ένα ονοματεπώνυμο: Γιάννης Ταουσιάνης.

του Βαγγέλη Παπαντώνη

Πριν όμως σταθώ στον προπονητή, οφείλω να κάνω μια μικρή παρένθεση, αφού ο αγώνας στην Καλαμάτα έγινε αφορμή για να ξεκινήσει και μια άνευ λόγου ή ουσίας κουβέντα, κατά την προσωπική μου άποψη. Γιατί σε μία χρονιά που ο Αιολικός απαιτείται να κάνει επιτέλους πράξη την άνοδο, είναι το λιγότερο ανούσιο να ασχολούμαστε επί τόσες μέρες με τον αν ήταν 35 ή 45 όσοι ταξίδεψαν στη Μεσσηνία και βρέθηκαν στο πλευρό της ομάδας. Ο Πρόεδρος του Αιολικού θέλησε να εκφράσει μέσω ενός δελτίου Τύπου την όποια πικρία του για τη μη αναφορά σε ορισμένα ρεπορτάζ της παρουσίας του κόσμου. Ωστόσο έχω την αίσθηση πως έχει καταλάβει πλέον και ο ίδιος, ότι είναι πιο φρόνιμο αν έχεις οποιοδήποτε παράπονο από κάποιον συγκεκριμένα, να λύνεις την "παρεξήγηση" με ένα απλό τηλεφώνημα. Γιατί με την τακτική που ακολουθήθηκε και την αναίτια επίθεση εν γένει προς τον τοπικό Τύπο, φτάσαμε να συζητιέται ακόμα και σήμερα Πέμπτη στα κοινωνικά δίκτυα το εν λόγω ζήτημα, αφού δικαίως πολλοί συνάδελφοι σήκωσαν το... γάντι που τους πέταξε η διοίκηση και με νέα τους άρθρα καυτηρίασαν αυτή της τη στάση.

Τα σημαντικά όμως από το συγκεκριμένο ματς ήταν άλλα. Προσωπικά, θα επικεντρωθώ στον προπονητή Γιάννη Ταουσιάνη, ο οποίος απέδειξε σε μια κακή μέρα για την ομάδα του, ότι έχει αντιληφθεί πλήρως τόσο το στόχο, όσο και το πώς αυτός θα εξυπηρετηθεί, ανάλογα με τα δεδομένα κάθε παιχνιδιού. Όχι πως αμφέβαλλε κανείς άλλωστε. Ο Ηρακλειώτης τεχνικός έχει καταγράψει πλούσια διαδρομή στα γήπεδα. Όσοι είδαν τα στιγμιότυπα της αναμέτρησης, ίσως πρόσεξαν κατά την επίτευξη του γκολ της Καλαμάτας, την κίνησή του να σηκώσει άμεσα τον Στουρνάρα για ζέσταμα, που αποδεικνύει ότι διαθέτει και γρήγορα αντανακλαστικά. Ταυτόχρονα, η αντικατάσταση του Μίχου πριν ακόμα συμπληρωθεί το ημίωρο, φανερώνει πως δεν φοβάται να "τσαλακωθεί" από μια γρήγορη αλλαγή σε πρόσωπα και θέσεις στην 11άδα, που ενδεχομένως και να σημαίνει διαφοροποίηση πλάνων και τακτικών, πάνω στις οποίες δούλευε όλη τη βδομάδα στις προπονήσεις. Αντιλαμβάνομαι πως το να τραβήξεις στον πάγκο έναν ποδοσφαιριστή μετά από μισή ώρα αγώνα, μπορεί να φαίνεται και... άκομψο. Θυμίζω ότι και ο Λαλάς αντικαταστάθηκε στο 35' στα Μέγαρα και μάλιστα με το σκορ στο 0-1 υπέρ του Αιολικού. Όμως ο Ταουσιάνης βάζει εμπράκτως το "εμείς" πάνω από το "εγώ", αφού μοναδικό ζητούμενο για τον ίδιο είναι μέσα από αυτές τις κινήσεις, να βγαίνει ωφελημένη η ομάδα.

Τις τελευταίες εβδομάδες, έγιναν πολλά στον Αιολικό. Κάποιοι κρατούν πλέον αποστάσεις. Έχω γράψει πολλάκις ότι από τον Αιολικό δεν περισσεύει κανείς. Θα περίμενα λοιπόν, την ίδια ευαισθησία που επέδειξε η διοίκηση σχετικά με τον τοπικό Τύπο, να την έδειχνε και εκεί. Υπήρξαν και πειθαρχικά παραπτώματα. Δεν έχει σημασία να επεκταθούμε σχετικά. Αρκεί, που με τη στάση την οποία κράτησε ο προπονητής, έδειξε ποιος έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο μέσα στα αποδυτήρια. Το σημαντικότερο είναι ότι μετά από 3,5 μήνες στη Μυτιλήνη, ο κόουτς δείχνει ότι έχει αντιληφθεί πλήρως το πού βρίσκεται, αλλά και την ιδιοσυγκρασία αυτής της ομάδας. Προχωρά μάλιστα σε τομές, μικρές και μεγάλες, δεν φοβάται να έρθει σε ρήξεις σεβόμενος παράλληλα τις αρχές της, έχοντας όμως και τον τρόπο να εφαρμόζει τα δικά του "θέλω". Πλέον, διαθέτει και μια σαφή εικόνα για τους ποδοσφαιριστές του, δίχως να στηρίζει την άποψή του σε όσα του είχαν μεταφέρει αρχικά για την αξία και τις δυνατότητες τους, αξιοποιώντας τον καθένα όπως πιστεύει εκείνος ότι μπορεί να προσφέρει στο σύνολο. Και οι μικρές, καθημερινές του νίκες μέσα και έξω από τα αποδυτήρια, τον καθιστούν απόλυτο αφεντικό. Επιπρόσθετα, η ομάδα άρχισε να μαζέυει πολύτιμους βαθμούς, καλύπτοντας εν μέρει την απόσταση που τη χωρίζει από την πρώτη θέση του πίνακα. Τα καλύτερα έρχονται...

Στην Καλαμάτα, μπορεί ο Αιολικός να αγωνίστηκε με παίκτη παραπάνω για σχεδόν ένα ολόκληρο ημίχρονο, όμως ίσως και από... έπαρση μετά τις τρεις συνεχόμενες νίκες, έμεινε μακριά από τον καλό του εαυτό. Ήταν μάλιστα από εκείνα τα παιχνίδια, που αν δεν μπορούν να κερδηθούν, τότε με τίποτα δεν πρέπει να χάνονται. Ακόμα και ο ένας βαθμός λοιπόν μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικός στο τέλος και ο κόουτς Ταουσιάνης το γνωρίζει καλά. Ο Αιολικός πήρε αυτή τη φορά, εκείνο που δεν κατάφερε στη Χαλκίδα. Και ήταν αυτό το συγκεκριμένο πάθημα, που του έγινε μάθημα... 

Θα πρέπει να αφιερωθούν όμως και λίγες γραμμές στη μεταγραφή του Γιάννη Σίμωση. Κίνηση που την πιστώνεται η διοίκηση, κάνοντας την υπέρβαση και ικανοποιώντας μια σφοδρή επιθυμία του προπονητή για ενίσχυση στη γραμμή κρούσης, μετά τον τραυματισμό του Φλίγκου. Να μην τον ματιάσουμε, ο 24χρονος επιθετικός αποδεικνύεται λίρα εκατό με τέσσερα γκολ σε ισάριθμα ματς, συμμετοχή σε όλες τις φάσεις στο επιθετικό τρίτο της ομάδας, αλλά και υπέρμετρο πάθος, λες και αγωνιζόταν από... πάντα στον Αιολικό, γέννημα θρέμμα Μυτιληνιός, μεγαλωμένος από παιδί με την προσδοκία να επιστρέψει επιτέλους η ομάδα στις μεγάλες κατηγορίες.

Για τον Αιολικό φέτος, κάθε ματς είναι και ένας τελικός. Ακολουθεί λοιπόν αυτός με αντίπαλο το σκληροτράχηλο και μαχητικό Λουτράκι. Σοβαρότητα, συγκέντρωση, εγρήγορση, ώστε να έρθει η νίκη και να παραμείνει η ομάδα της Μυτιλήνης σε επαφή με τις πρώτες θέσεις. Σαφέστατα, προπονητής και παίκτες κοιτούν κάθε ματς ξεχωριστά. Το πρόγραμμα που ακολουθεί όμως, επιτρέπει στον Αιολικό, με τα κατάλληλα αποτελέσματα, να κάνει Χριστούγεννα κοιτώντας αφ' υψηλού βαθμολογικά τους έτερους διεκδικητές της κορυφής.

Ο στόχος της ανόδου είναι ξεκάθαρος. Ας φροντίσει λοιπόν ο καθένας από τη μεριά του, μέσα και έξω από τα αποδυτήρια, να μην επιτρέψει στην όποια εσωστρέφεια να αποπροσανατολίσει την ομάδα από την εξασφάλιση της. Και όταν με το καλό επιτευχθεί, τότε ένα είναι σίγουρο. Πώς όλοι μαζί θα πανηγυρίσουμε. Όλοι. Μαζί. Και αυτοί που διοικούν και εκείνοι που προπονούν, όσοι παίζουν αλλά και όσοι δεν παίζουν και αυτοί που γράφουν και αυτοί που δεν... γράφουν, αλλά κυρίως ο απλός φίλαθλος κόσμος, που κάθε Κυριακή ενώνει τη φωνή του στο γήπεδο για χάρη αυτής της ομάδας, εντός και εκτός Λέσβου, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, περιμένοντας καρτερικά την επιστροφή στη Β' Εθνική! Πιστός στην ιδέα, στην ασπίδα και στη δάφνη...

ΥΓ: Μαθαίνω πως το προπονητικό της Αγίας Μαρίνας έγινε ξανά... χαλί! Μπράβο και πάλι μπράβο. Οι ομάδες "χτίζονται" στις προπονήσεις και η διοίκηση κάνει τα πάντα φέτος για να παρέχει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες σε ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία. Για κάτι τέτοιες ειδήσεις, αξίζει να βγαίνουν δελτία Τύπου...