Το παγκόσμιο ποδόσφαιρο θρηνεί για την απώλεια ενός ακόμη σπουδαίου!
Ο Σέσαρ Λουίς Μενότι άφησε σήμερα, σε ηλικία 85 ετών, την τελευταία του πνοή και βύθισε στο πένθος τους φίλους του ποδοσφαίρου και ακόμη περισσότερο τους Αργεντινούς!
Ο θρυλικός προπονητής έχει γράψει τη δική του τεράστια ιστορία, έχοντας κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 ως προπονητής της Αργεντινής. Παράλληλα, έχει κατακτήσει πρωτάθλημα και Κύπελλο με την Μπαρτσελόνα, ενώ η διαδρομή του στους πάγκους ομάδων είναι τεράστια.
Ως ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε σε Ροσάριο Σεντράλ, Ράσινγκ, Μπόκα Τζούνιορς, Νιου Γιορκ Τζένεραλς, Σάντος και Ζουβεντούδ.
Από το πόστο του προπονητή, ξεκίνησε την καριέρα του από την Ουρακάν και ακολούθησαν η εθνική Αργεντινής, Μπαρτσελόνα, Πενιαρόλ, Μπόκα Τζούνιορς, Ατλέτικο Μαδρίτης, Ρίβερ Πλέιτ, εθνική Μεξικό, Ιντεπετιέντε, Σαμπντόρια, Ροσάριο Σεντράλ και Τέκος.
Τα τελευταία χρόνια, από το 2019 και έπειτα κατείχε συμβουλευτικό ρόλο στην εθνική Αργεντινής, όντας στο πλάι του Λιονέλ Σκαλόνι και είχε ζήσει όλες τις πρόσφατες μεγάλες στιγμές της «αλμπισελέστε».
Οι δύο «αιώνιοι» έχουν την ευκαιρία μέσα από τα Game 5 της Ευρωλίγκα να δημιουργήσουν μια όμορφη στιγμή του ελληνικού μπάσκετ με τρεις συνολικά ομάδες στην τετράδα, κάτι που έχουμε να δούμε... 30 χρόνια.
Tι συνέβαινε όμως όταν οι δυο τους ήταν μαζί στα ραντεβού του Τελ Αβίβ και της Μαδρίτης;
Ζούμε ξανά στιγμές, που είχαμε ανάγκη. Το ελληνικό μπάσκετ, τουλάχιστον σε συλλογικό επίπεδο για αρχή, επιβεβαιώνει πως οι αρχές, που μπορεί να έχεις θέσει στην τεχνογνωσία και την παράδοσή σου σε ένα άθλημα, μπορεί να σε φέρουν ξανά στην κορυφή, κι ας έχεις περάσει, ακόμη και αρκετά πρόσφατα, στιγμές αρκετά σκληρές.
Οι δύσκολες χρονιές, άλλωστε, δεν είναι πολύ πίσω μας. Έχουν περάσει μόλις δύο σεζόν από τότε, που πραγματοποιήσαμε ολόκληρη «εκστρατεία» με εννέα εκπροσώπους σε τέσσερις διοργανώσεις, αλλά με απόλυτη αποτυχία, αν εξαιρέσουμε την παρουσία του Ολυμπιακού τότε στο Final Four της Ευρωλίγκα.
Τώρα, όμως, μπορεί να είναι και πάλι η σειρά μας. Δύο ελληνικές ομάδες διεκδικούν την είσοδο στο Final Four του Βερολίνου και μία άλλη παρουσιάστηκε εξαιρετικά ανταγωνιστική σε εκείνο του BCL στο Βελιγράδι. Το Basketa.gr θυμάται την τελευταία φορά, που φτάσαμε σε μια τέτοια... κατάνυξη αγωνιστικά, γυρνώντας τον χρόνο 30 χρόνια πίσω και ελπίζοντας, ότι οι όμορφες αυτές στιγμές έχουν επανέλθει για τα καλά.
«Μάχες αιωνίων», θρίαμβος στην Τεργέστη και οι μεγάλες πορείες «Αυτοκράτορα» και «Γηραιού»
Δεν ήταν μόνο μία, αλλά δύο οι χρονιές, όπου το ελληνικό μπάσκετ πορεύτηκε με μεγάλες επιτυχίες σε παραπάνω από μία διοργάνωση. Οι περισσότεροι, φυσικά, θα θυμούνται πιο πολύ τη σεζόν 1993-1994, ειδικά με τον «εμφύλιο» ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στο Τελ Αβίβ για το τότε Final Four της Ευρωλίγκα υπό την αιγίδα της FIBA. Οι «ερυθρόλευκοι» θριάμβευσαν, αλλά είδαν στον τελικό την Μπανταλόνα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς να τους «παγώνει», στο δεύτερο μόλις «πετράδι» που έβαζε ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» στο στέμμα του.
Την ίδια χρονιά, δύο ακόμη ελληνικές ομάδες πραγματοποίησαν σπουδαία πορεία, με τον ΠΑΟΚ μάλιστα να επικρατεί της Στεφανέλ Τριέστε του νεαρού, τότε, Ντέγιαν Μποντιρόγκα και του σπουδαίου, αργότερα πρωταθλητή Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό, Νάντο Τζεντίλε. Με αυτό τον τρόπο, ο «Δικέφαλος του Βορρά» κατακτούσε το δεύτερο ευρωπαϊκό του στη δεκαετία του 1990, σηκώνοντας το Κύπελλο Κόρατς το 1994, ενώ μια τριετία νωρίτερα είχε πάρει στη Γενεύη το Κύπελλο Σαπόρτα, ή Κυπελλούχων όπως αποκαλείτο έως το 1991.
Σε εκείνο το Κύπελλο, μάλιστα, είχε διαγωνιστεί τότε ο Άρης, ο οποίος μετά από μια τριπλή ισοβαθμία στον όμιλο με Σολέ και Χάποελ Γκαλίλ, ευνοήθηκε κι έφτασε στα ημιτελικά. Με τον Μέμο Ιωάννου, τότε, στον πάγκο πάλεψε μέχρι τέλους στη σειρά με την Ολίμπια Λιουμπλιάνας, αλλά το τρομερό «σόου» του Ντούσαν Χάουπτμαν με 64 πόντους στα δύο ματς στη σλοβενική πρωτεύουσα, «έσβησαν» τα όνειρα για την κούπα, που η ίδια ομάδα θα σήκωνε λίγο μετά στον τελικό με την Ταουγκρές, τη σημερινή Μπασκόνια.
Έναν χρόνο αργότερα και πάλι μια ομάδα θα συνόδευε τους δύο «αιωνίους» σε Final Four από διαφορετική διοργάνωση. Άπαντες, φυσικά, θα θυμούνται πως ο Ολυμπιακός για δεύτερη συνεχόμενη φορά ήταν θριαμβευτής έναντι του Παναθηναϊκού, με τον Ομπράντοβιτς και πάλι να τον σταματά στον τελικό, σε αυτή την περίπτωση με τη Ρεάλ του Άρβιντας Σαμπόνις και του Τζο Αρλάουκας.
Εκτός των δύο, λοιπόν, ένας άλλος εκπρόσωπός μας που κόντεψε να φτάσει έως το τέλος της διαδρομής ήταν ο Ηρακλής, ο οποίος το 1995 έφτασε στην τετράδα του Κυπέλλου Κόρατς. Εκείνη η τρομερή ομάδα του Λευτέρη Σούμποτιτς με παίκτες της αξίας του Γιούρι Ζντοβτς και του Ουόλτερ Μπέρι, έφτασε ένα... κάρφωμα ουσιαστικά μακριά από τον τελικό. Κοίταξε στα μάτια την Ταουγκρές του Λάσο, του Περάσοβιτς, του Ρίβας και του Γκριν, καταβάλλοντάς τη στο Ιβανώφειο με 79-78 κι αν ο Κούβελας είχε ευστοχήσει σε εκείνο το κάρφωμα στη Βιτόρια, πιθανότατα θα μιλούσαμε σήμερα για τον ευρωπαϊκό τελικό του «Ημίθεου», καθώς εκεί έπαιξαν οι Ισπανοί, χάνοντας βέβαια από την Μπενετόν Τρεβίζο.
Μόνη ευχή, μετά και την ήττα του Περιστερίου στον ημιτελικό του BCL από την Τενερίφη φέτος, μια 30ετία μετά, είναι το... τροπάρι να αλλάξει. Να περάσουν δηλαδή και οι δύο της Ευρωλίγκα και στο φινάλε, στον τελικό, τα χαμόγελα να είναι ελληνικά...
Μετά την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος της Γ’ Εθνικής στην κορυφή τερμάτισε o Αργεντίνος Φράνκο Σέα του Νέστου Χρυσούπολης.
Mε ένα καρέ στην τελευταία αγωνιστική, έφτασε τα 28 γκολ στο πρωτάθλημα και άφησε πίσω τον συγκάτοικό του στην κορυφή των σκόρερ Νίκο Κυπαρίσση.
Ο φορ του Σβορώνου έβαλε δύο γκολ στο τελευταίο παιχνίδι και με 26 βρέθηκε δεύτερος μαζί με τον Βασίλη Παπαδόπουλο της Καβάλας.
Ο περσινός πρώτος σκόρερ, Ηλίας Ιγνατίδης, ξεπέρασε τα 20 γκολ για δεύτερη σεζόν στη σειρά και πανηγύρισε και πάλι άνοδο, αυτή τη φορά με τον Πανιώνιο, ενώ την περασμένη σεζόν τα κατάφερε με τον Καμπανιακό.
Οι παίκτες «πολυβόλα» Τρία καρέ μάς επιφύλαξε η φετινή σεζόν, τα δύο από ποδοσφαιριστές του Νέστου Χρυσούπολης και ένα από παίκτη που μέχρι να βάλει τα τέσσερα σε ένα παιχνίδι, είχε μόλις ένα γκολ σε 10 ματς!
Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ότι στην εφετινή Γ’ Εθνική έπεσαν «βροχή» και τα χατ τρικ (27)!
Αριθμοί
• Μπήκαν 3.100 γκολ (μαζί με αυτά των μηδενισμών) και ο μέσος όρος ήταν 2,53 γκολ ανά αγώνα. • Τα 1.821 τα πέτυχαν οι γηπεδούχοι και 1.279 οι φιλοξενούμενοι • Συνολικά σκόραραν 866 ποδοσφαιριστές. Οι εννέα ξεπέρασαν τα 20 γκολ, ενώ 55 συνολικά πέτυχαν διψήφιο αριθμό γκολ. • Το καλύτερο… κεφάλι ήταν αυτό του Παραγουανού Έντγκαρ Βιγιάλμπα του Θεσπρωτού. Σκόραρε 8 φορές με κεφαλιά, έχοντας συνολικά 15 γκολ. Ακολούθησαν ο Φράνκο Σέα, ο Θανάσης Τοπούζης (ΑΟ Χανιώτης) και ο Ιβάν Σίλβα με 7 γκολ από κεφαλιά. • Μίστερ φάουλ ήταν ο Παύλος Μακρυγιάννης του Εθνικού και ο Ναπολέων Γκούμας της Θύελλας Ραφήνας με τρία γκολ από χτύπημα φάουλ. Συνολικά 59 παίκτες σκόραραν με φάουλ.
Πέναλτι
• Ο Ηλίας Τσιλιγγίρης του Άρη Πετρούπολης πέτυχε τα περισσότερα γκολ με πέναλτι, (8 συνολικά, εκτελώντας 10). Ο Χρήστος Σκανδάλης της Θύελλας Κατσικά και ο Γουίλσον Τσιμέλι της Ζακύνθου είχαν 100% επιτυχία στα 7 πέναλτι που εκτέλεσαν στη διάρκεια του πρωταθλήματος. • Τα περισσότερα χαμένα πέναλτι είχε ο Αλέξανδρος Σεχολάρι, αφού απέτυχε τρεις φορές στις 7 εκτελέσεις του. • Ο 28χρονος Κλεομένης Θεολόγης του Περαμαϊκού, ο οποίος είχε αρκετά χρόνια να παίξει βασικός σε μία σεζόν, απέκρουσε τέσσερα πέναλτι, δηλαδή περισσότερα από κάθε άλλο τερματοφύλακα της κατηγορίας. • Ο Κοσμάς Γκέκας της Καβάλας και ο Λάζαρος Ελευθεριάδης κέρδισαν από πέντε πέναλτι.
Η Α ΕΠΣ Λέσβου έχει ρίξει αυλαία με τη φετινή σεζόν να μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Η νταμπλούχος Αιγέας Πλωμαρίου πήρε τα σκήπτρα του Αετό Λουτρών και πλέον ετοιμάζεται να δώσει τη δική του μάχη για ένα από τα τρία εισιτήρια που οδηγούν στη Γ Εθνική. Μετά το τέλος του φετινού πιο ανταγωνιστικού πρωταθλήματος σε σχέση με τις δύο προηγούμενες σεζόν, το sportlesvos αναλύει τι είδαμε από τις δέκα ομάδες που αγωνίστηκαν στην κατηγορία.
Αιγέας Πλωμαρίου
Η ομάδα του Πλωμαρίου επέστρεψε στην κορυφή μετά από 18 χρόνια, σκορπίζοντας ενθουσιασμό και χαρά στους φίλους της ομάδας. Μια επιτυχία που δικαίωσε τους κόπους και τις θυσίες ανθρώπων που βρίσκονται κοντά στον σύλλογο δεκαετίες και των πιο νέων που πλαισίωσαν αυτή την προσπάθεια. Μια επιτυχία που έζησαν με την ψυχή τους στο Πλωμάρι, αφού δεν είναι λίγα τα χρόνια που έμειναν μακριά από την κατάκτηση ενός τροπαίου.
Ο Αιγέας βέβαια όλα αυτά τα χρόνια έχει συγκεκριμένο πλάνο. Βασικός στόχος είναι η ανάδειξη ντόπιων νεαρών παικτών πάνω στους οποίους θα βασίζεται μελλοντικά η ομάδα. Ένας συνδυασμός φέτος γηγενών έμπειρων παικτών με πιο νεαρούς αλλά και κάποιες καλοκαιρινές προσθήκες πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών, έφεραν στο τέλος το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Για πολλούς ο Αιγέας το περασμένο καλοκαίρι ήταν το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος σύμφωνα και με τις μεταγραφικές κινήσεις στις οποίες προχώρησε. Στο ξεκίνημα και μέχρι λίγο πριν την ολοκλήρωση του κανονικού πρωταθλήματος σε καμία περίπτωση δεν είχε επιβεβαιώσει αυτές τις προβλέψεις, με τον Διαγόρα να προελαύνει και έχει τον πρώτο λόγο για την κορυφή. Κάποια θέματα που είχαν προκύψει στη διάρκεια της χρονιάς, τραυματισμοί, και χαμένα ντέρμπι είχαν αφήσει στην δεύτερη θέση τον Αιγέα, ο οποίος όμως στη συνέχεια συσπειρώθηκε, παρουσιάζοντας ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο στα play offs. Καλύτερη ομάδα με διαφορά στα στο μίνι πρωτάθλημα των play offs ο Αιγέας και βάσει στατιστικών, προσπέρασε τον Διαγόρα και στέφθηκε δίκαια πρωταθλητής.
Διαγόρας Αγ. Παρασκευής
Φαβορί για την πρώτη θέση επίσης ήταν και η ομάδα της Αγ. Παρασκευής, η οποία στη μεγαλύτερη διάρκεια του πρωταθλήματος έδειχνε ασταμάτητη. Αναμφίβολα οι προϋποθέσεις για την κατάκτηση του πρωταθλήματος υπήρχαν με μεταγραφές επίσης από το πάνω ράφι και την ανάληψη καθηκόντων στον πάγκο από τον πολύπειρο Θοδωρή Παπαλόπουλο. Ο Διαγόρας στο κανονικό πρωτάθλημα είχε την καλύτερη επίθεση, τις περισσότερες νίκες, κερδισμένα τα περισσότερα ντέρμπι και μόνο μια ήττα λίγο πριν το τέλος που αποδείχθηκε ωστόσο καθοριστική στην εξέλιξη του πρωταθλήματος. Σε ένα κομβικό σημείο όπως η έναρξη των μπαράζ, με συρρικνωμένο ρόστερ και με ιδιαίτερες συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για τελική έκβαση απ' ότι αποδείχτηκε, ο Διαγόρας έδειξε ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό του Αιγέα που πήρε εμφατικές νίκες στις μεταξύ τους αναμετρήσεις και τελείωσε εκεί την υπόθεση του τίτλου.
Όλυμπος Αγιάσου
Ο Όλυμπος Αγιάσου διατήρησε έναν βασικό κορμό ποδοσφαιριστών, συμφώνησε την καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο με ορισμένους επίσης έμπειρους και υψηλού επιπέδου ποδοσφαιριστές και τον πρώτο σκορερ του πρωταθλήματος Τόλη Λαλά, συνθέτοντας έτσι ένα δυνατό σύνολο που θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι περισσότερο. Η χρονιά όμως δεν κύλησε όπως θα περίμεναν στις τάξεις της ομάδας, αφού στα παιχνίδια με χαρακτήρα ντέρμπι παρουσιάστηκε σε όλα σχεδόν κατώτερη των περιστάσεων. Με τις ομάδες εκτός τετράδας δεν αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα. Ο σύλλογος της Αγιάσου που βλέπει πάντα το μέλλον, τερμάτισε στην τιμητική τρίτη θέση, ενώ ήδη προετοιμάζεται για τη νέα χρονιά και με τη δημιουργία δεύτερης ομάδας που θα αγωνίζεται στη Β ΕΠΣΛ σε συνεργασία με την Αναγέννηση Αγιάσου, έχοντας ως στόχο να αποκτήσουν παραστάσεις οι νεαροί ποδοσφαιριστές.
Αετός Λουτρών
Μια ιδιαίτερη χρονιά για την ομάδα των Λουτρών που έριξε τον πήχη συγκριτικά με τις δύο τελευταίες χρονιές που είχε σαρώσει όλους τους τίτλους, ωστόσο τερμάτισε με άνεση στην τετράδα παρά την αφαίρεση βαθμών, ενώ έφτασε μέχρι τον τελικό Κυπέλλου και διεκδίκησε επάξια το τρόπαιο σε έναν συγκλονιστικό δεύτερο τελικό απέναντι στον Αιγέα που κρίθηκε στη «ρωσική ρουλέτα. Στον Αετό αγωνίστηκαν αξιόλογοι παίκτες που έπαιξαν με πάθος σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, μέτρησαν μόλις μία ήττα στο κανονικό πρωτάθλημα, δυσκολεύοντας σε μέγιστο βαθμό παράλληλα όλους τους διεκδικητές του τίτλου, δείγμα της εξαιρετικής δουλειάς που έγινε. Η έλευση του Γιώργου Μανούσου τον Ιανουάριο σίγουρα έδωσε νέα πνοή στον ιστορικό σύλλογο, με τον έμπειρο επιθετικό να στέκεται ωστόσο άτυχος λόγω του τραυματισμού του. Οι διοικούντες του συλλόγου πάντως, προετοιμάζουν ήδη το έδαφος για την επόμενη χρονιά, οι ποδοσφαιριστές παραμένουν σε εγρήγορση και με τα μέχρι τώρα δεδομένα, η ομάδα αναμένεται να παρουσιαστεί πάλι ανταγωνιστική, θέτοντας υψηλούς στόχους.
Αρίων Μήθυμνας
Η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος είναι ο Αρίων. Η ομάδα του Μολύβου ενισχύθηκε με παίκτες από το βόρειο τμήμα του νησιού, έχοντας πρωταρχικό στόχο μια άνετη παραμονή και γιατί όχι μια θέση στην πεντάδα όπως και έγινε. Παρά το ατυχές γεγονός στη αρχή της σεζόν που συγκλόνισε τους πάντες και αποδιοργάνωσε σε μέγιστο βαθμό τον σύλλογο όπως ήταν φυσικό, με τεράστια προσπάθεια, διοίκηση, τεχνικό επιτελείο και παίκτες ανασυντάχθηκαν και στο τέλος κέρδισαν την είσοδο τους στα play offs, κλείνοντας τη δύσκολη αυτή χρονιά με θετικό πρόσημο.
Φίλια
Άλλη μια ομάδα που κινήθηκε έντονα μεταγραφικά και υπήρχαν υψηλές βλέψεις ήταν η Φίλια. Η ομάδα δεν είχε καλό ξεκίνημα, καθώς ήταν ένα εντελώς νέο σύνολο και πέρασε χρόνος μέχρι οι παίκτες να βρουν τα πατήματα τους. Και στη συνεχεία όμως η πορεία της ομάδας δεν ήταν αντάξια των προσδοκιών, φτάνοντας σε σημείο να χάσει οριακά το πέμπτο εισιτήριο για τα play offs. Οι αγώνες των play outs ήταν απλά μια τυπική διαδικασία, διατηρώντας εύκολα την πρώτη θέση.
Αναγέννηση Γέρας
Επιτυχημένη θεωρείται η χρονιά για την ομάδα της Γέρας, αφού παρά τα όσα μεγάλα προβλήματα αντιμετώπισε την καλοκαιρινή περίοδο, φτάνοντας στο χείλος του γκρεμού, κατάφερε με γηγενείς ποδοσφαιριστές αποκλειστικά να παραμείνει με άνεση στην κατηγορία.
Κεραυνός Αφάλωνα
Η ομάδα του Κεραυνού στην επιστροφή της στη μεγάλη κατηγορία, ακολούθησε σταθερά το πλάνο της. Με νεαρούς ως επί το πλείστον παίκτες, διατηρήθηκε εύκολα και παίζοντας καλό ποδόσφαιρο. Με καλή απόδοση μάλιστα κατάφερε αρκετές φορές να δυσκολέψει ανώτερους αντιπάλους.
Ανδρονικάς Παρακοίλων
Το μεγάλο στοίχημα στον Ανδρονικά κερδήθηκε. Το κόστος βαρύ, όμως η ομάδα με μεγάλη υπομονή έδωσε χώρο και χρόνο σε νεαρούς παίκτες 14-16 ετών και με τη βοήθεια πιο έμπειρων παικτών του χωριού κατάφερε να διατηρηθεί στην κατηγορία, παίρνοντας τα αποτελέσματα που ήθελε στα ντέρμπι με τον Αλκιβιάδη που έκριναν ουσιαστικά την παραμονή. Ο στόχος δεν αλλάζει, με τα οφέλη από αυτή την επιλογή να βγαίνουν στην επιφάνεια στο εγγύς μέλλον.
Αλκιβιάδης Κάτω Τρίτους
Μια δύσκολη χρονιά με μεγάλο ρίσκο και ηρωική προσπάθεια παρά τις αντιξοότητες του περασμένου καλοκαιριού. Διοίκηση και οι ντόπιοι παίκτες δεν το έβαλαν κάτω, αρχικά για να ολοκληρωθεί η χρονιά παρά τα ανεπιτυχή αποτελέσματα με μια μόνο νίκη στο κανονικό πρωτάθλημα και εξαντλώντας κάθε περιθώριο για την παραμονή τους. Η ομάδα του Κάτω Τρίτους μετά την ήττα εντός έδρας στα play offs από τον Ανδρονικά, υποβιβάστηκε στην Β ΕΠΣΛ, με τα εναπομείναντα παιχνίδια να είναι περισσότερο τυπικής διαδικασίας.
