Sportlesvos.gr - Ολες οι αθλητικές ειδήσεις της ημέρας!

Δύο μόλις μήνες και 19 ημέρες διήρκησε η συνεργασία Κωνσταντίνου Παναγόπουλου και Αιολικού, αφού λίγη μόλις ώρα μετά τη λήξη του αγώνα που έφερε τη βαριά ήττα της ομάδας της Μυτιλήνης από τον ΠΑΟ Βάρδας με 3-0, δημοσιεύτηκε ανακοίνωση εκ μέρους της διοίκησης, που ενημέρωνε για τη λύση της.

Ο 38χρονος φιλόδοξος τεχνικός, με παραστάσεις από Super League και θητεία σε μεγάλες ομάδες όπως ο Πανιώνιος και η Λάρισα, με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είχε επιτυχημένο πέρασμα, αλλά το πρόβλημα που έφερε το βραχύβιο στην όλη συνεργασία των δύο πλευρών, φαίνεται ότι είχε να κάνει από την αρχή, στην εκ διαμέτρου διαφορετική νοοτροπία διοίκησης και προπονητή. Ο Κωνσταντίνος Παναγόπουλος που ήρθε στη Μυτιλήνη με στόχο να ηγηθεί της αναγεννητικής πορείας του Αιολικού και της αλλαγής επιπέδου του, αποτελεί πια παρελθόν χωρίς στην πράξη να προλάβει να δείξει πολλά πράγματα από αυτά που ήθελε ή μπορούσε να δώσει.

Λένε πως σε μία συνεργασία, το πλέον σημαντικό στοιχείο της, είναι το καλό timing αλλά και τα κοινά σημεία σύγκλισης. Η αλήθεια λοιπόν στη συνεργασία Αιολικού-Παναγόπουλου, είναι πως ο φιλόδοξος τεχνικός και ο εξίσου φιλόδοξος Αιολικός, δεν κατάφεραν –παρά μόνο ελάχιστες φορές- να βρουν ελάχιστο σημείο ταύτισης απόψεων στους δυο και κάτι μήνες που συνυπήρξαν. Εκτός αυτού, η δεδομένη προσδοκία κυρίως του Παναγιώτη Τρύφωνα που πήρε την μεγάλη απόφαση να αντικαταστήσει τον Βαγγέλη Γούτη με έναν τεχνικό που είχε υψηλότερες παραστάσεις και όραμα να προχωρήσει τον Αιολικό στη μετάβασή του στο… επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ήρθε μάλλον σε κακή χρονική συγκυρία.

Κακή συνύπαρξη εξ αρχής

Ο Παναγόπουλος από την πρώτη στιγμή που ήρθε στη Μυτιλήνη για να εργαστεί, έχοντας την απόλυτη στήριξη του Παναγιώτη Τρύφωνα, επιχείρησε με τις ευλογίες του να «περάσει» στην ομάδα τα δικά του «θέλω», τη δική του αντίληψη και τη δική του γνώση. Ωστόσο σύντομα ο έντονος χαρακτήρας του εκλήφθηκε ως «ιδιόρρυθμος» και η τάση του να λέει… αλήθειες (είτε αντικειμενικές είτε «δικές» του) ενόχλησε σχεδόν όλους τους συνεργάτες του στο τεχνικό επιτελείο, που έμειναν στην ομάδα από τον Βαγγέλη Γούτη. Αλλά ενόχλησε και αρκετούς διοικητικούς παράγοντες, οι οποίοι εξέφρασαν δυσαρέσκεια για την συμπεριφορά του κόουτς και για το… «άγαρμπο» των λόγων του. Δεν είναι μυστικό άλλωστε πως ο Παναγόπουλος, ειδικά από τη στιγμή που ο Αιολικός επί των πρώτων κιόλας ημερών του δεν… κέρδιζε χάνοντας πολύτιμο έδαφος από την κορυφή, άρχισε να βιώνει ένα κλίμα αμφισβήτησης. Η παραίτηση Γιώργου Κομνηνού, μάλιστα, απέδειξε πως μέσα στο τεχνικό επιτελείο υπήρχαν δυσαρέσκειες από τη στιγμή που ανέλαβε ο Παναγόπουλος, οι οποίες είτε εκφράζονταν, είτε υπέβοσκαν. Με δεδομένο ότι ο Αιολικός παρά τις απρόσμενες –βάσει προγραμματισμού- ήττες στο Λουτράκι αλλά και από τον Παναρκαδικό στον Ταρλά, κρατούσε θεωρητικά τις τύχες στα χέρια του, έχοντας τα ντέρμπι με Πανελευσινιακό, Παναργειακό και Καλαμάτα να… έπονται, η δυσαρέσκεια που –κακά τα ψέματα- υπήρχε από το περιβάλλον της διοίκησης προς τον 38χρονο τεχνικό, άρχισε να γίνεται όλο και εντονότερη.

Ράγισε το γυαλί στη Ζάκυνθο

Παρ’ όλα αυτά ο Αιολικός παρουσίασε κάποιες αλλαγές στον τρόπο παιχνιδιού του προς το καλύτερο, χωρίς όμως ποτέ να πείθει ότι μπορεί να κάνει πορεία πρωταθλητισμού μέχρι το τέλος. Και ανεξάρτητα του αν για αυτό ευθύνεται ο Παναγόπουλος ή γενικά ο σχεδιασμός που έγινε από το καλοκαίρι (αυτή είναι μία μεγάλη συζήτηση), στη Ζάκυνθο όπου ήρθε και η ήττα που εκτροχίασε οριστικά τον Αιολικό από τον στόχο του τίτλου, το γυαλί φαίνεται πως ράγισε οριστικά μεταξύ διοίκησης και Παναγόπουλου. Η στήριξη Τρύφωνα ήταν πια σε θεωρητικό επίπεδο -καθώς ο ίδιος δεν παρακολουθεί δια ζώσης τις υποθέσεις της ομάδας καθημερινά- και η φημολογία για κακή… συνύπαρξη Παναγόπουλου-Γρυπιώτη αν και δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, φαίνεται πως είχε βάση. Εξάλλου στην ανακοίνωση της ομάδας χθες για τη λύση της συνεργασίας των δύο πλευρών, τονίζεται πως η απόφαση αυτή είναι προσωπική επιλογή του προέδρου της ομάδας.

Ο κακός απολογισμός και το… «αλλά»

Στο δια ταύτα, ο Παναγόπουλος φεύγει από τον Αιολικό μετά από οκτώ παιχνίδια στον πάγκο του, μετρώντας μόλις τρεις νίκες (Μανδραϊκό, Βύζαντα, Ερμή Κιβερίου) συν μία ακόμα στα χαρτιά με την Κύμη, μία ισοπαλία με την Αχαϊκή και πέντε ήττες (Λουτράκι, Παναρακιδκό, Ζακυνθιακό, Πανελευσινιακό και ΠΑΟ Βάρδας). Απολογισμός φυσικά διόλου ικανοποιητικός. Από την άλλη ο ίδιος από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του, διαπίστωσε πως η ομάδα είχε κάνει ήδη την υπέρβασή της αγωνιστικά, τονίζοντας πως πρέπει πλέον να «χτίσει» από τώρα για να γίνει πραγματικά δυνατή και να αγγίξει τα επαγγελματικά πρότυπα του χρόνου. Ζητώντας στο μεσοδιάστημα κατάλληλες συνθήκες ή επιδιώκοντας να αλλάξει ριζικά πράγματα και αντιλήψεις σε μια ομάδα, που βρίσκεται σε μία ημιεπαγγελματική κατάσταση. «Η άνοδος είναι στόχος, όχι αυτοσκοπός» είχε πει από τις πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις του ο ίδιος και –καλώς ή κακώς- δεν άρεσε. Είναι ενδεδειγμένη η απόφαση απομάκρυνσης του Παναγόπουλου; Αυτό φυσικά μόνο το μέλλον θα το δείξει, αν και είναι σαφές πως ο Αιολικός μένει εκτός στόχου φέτος, επειδή κυρίως δεν ξεκίνησε εξ’ αρχής σωστά το σχεδιασμό της χρονιάς. Στην πραγματικότητα ο Παναγόπουλος στους δύο και κάτι μήνες παρουσίας του, που προσπάθησε να περάσει τη δική του φιλοσοφία στην ομάδα, δημιούργησε περισσότερους «εχθρούς», παρά φίλους. Και από τη στιγμή που την είδηση της απόλυσής του, υποδέχτηκαν με ανακούφιση όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ οι περισσότεροι στην ομάδα, φανερώνει πως δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια καλής συνεργασίας.

Για την ιστορία, η αφορμή απόλυσης Παναγόπουλου, εκτός από τη δεδομένα βαριά ήττα από τον ΠΑΟ Βάρδας, ήταν και το γεγονός πως ο προπονητής προχώρησε στο παιχνίδι αυτό και σε ένα εκτεταμένο ροτέισον, χωρίς να ενημερώσει (;) τη διοίκηση.

Αν υπάρχει μία ομάδα που μπορεί να υπερηφανεύεται για την μοναδικότητά της και την ιδιαίτερη διαδρομή της στα λεσβιακά γήπεδα από ιδρύσεως, «παράγοντας» δική της ξεχωριστή ταυτότητα μέσα από εποχές που ο Αιολικός τραβούσε πάνω του αναπόφευκτα όλα τα βλέμματα και πιο πρόσφατα που η… συμπολίτισσά της Καλλονή έφτασε ως τα σαλόνια της Α΄ Εθνικής, αυτή δεν είναι άλλη από τον Διαγόρα.

Αν ο Διαγόρας τώρα οφείλει σε κάποιον πολλά για το ότι βρίσκεται από το 2005 και μετά συνεχώς στο προσκήνιο, κατακτώντας ή διεκδικώντας τους εγχώριους τίτλους και στοχεύοντας πάντοτε στην συμμετοχή του στις εθνικές κατηγορίες, αυτός δεν είναι άλλος από τον Χρυσόστομο Χατζηκυριάζη… Τον κατά κόσμον Τόμυ, που με την δική του ιερή τρέλα, κρατάει τον Διαγόρα τα τελευταία χρόνια (βοηθούντος κατά περιόδους βεβαίως και του Φώτη Αλεξανδρή) σε υψηλό επίπεδο και στην εποχή του, η ομάδα της Αγίας Παρασκευής και χάρη στον ίδιο, επικοινωνήθηκε περισσότερο από ποτέ και πέραν του λεκανοπεδίου, «κερδίζοντας» φίλους από όλο το νησί…

Εμένα προσωπικά ο Τόμυ με «κέρδισε» όταν όρθωσε στα ίσια το ανάστημα του Διαγόρα απέναντι στα μεγάλα οικονομικά μεγέθη της Καλλονής (των Μαλλή, Δουνιά συν αργότερα των Βέρρου και Γώγου) και του Αιολικού (του Γιάννη Φλωρίδη), καταφέρνοντας στην φοβερή συνύπαρξη και των τριών ομάδων μας στη Δ΄ Εθνική, να τους παίξει στα ίσια και να μείνει στο τέλος πίσω τους, όταν ξέμεινε (όπως ξεμένει σχεδόν πάντα μετά τα Χριστούγεννα) από… οικονομικές δυνάμεις.

Ο Διαγόρας αν γυρίσετε το χρόνο πίσω σε αυτήν την ωραία εποχή, ήταν εκείνος που με μικρότερο μπάτζετ και από την Καλλονή και από τον Αιολικό το 2009, είχε φτιάξει εξαιρετική ομάδα, που υπό την τεχνική  ηγεσία του Φώτη Κοκκινέλλη, έκλεβε τις εντυπώσεις από το δίπολο που στηνόταν μεταξύ Καλλονής και Μυτιλήνης…  

Όταν στην Καλλονή και στον Αιολικό έριχναν λεφτά με το τσουβάλι για τους Τσάμαρη, Ζορμπαλά, Ριζούλη και Καρτάλη ή Τσιανάκα, Νταλαμπέκη, Δάρρα από την άλλη, εκείνος με φθηνότερες λύσεις από «λαβράκια» τύπου Κάρδαρη, Κόκα, Ρούμπου και Σεραφίγγου, θριάμβευε  στις Αμφιάλες και προετοίμαζε το δικό του ιδιόκτητο γήπεδο…

Ακόμα και φέτος, που η οικονομική συγκυρία είναι δύσκολη και η επιτυχία της ΑΕΛΚ έχει θαμπώσει τα πάντα στο πέρασμά της, ο Διαγόρας δεν κώλωσε να βγει να διεκδικήσει πρωτάθλημα και άνοδο απέναντι στον Αιολικό που βρέθηκε καταδικασμένος να επανέλθει σε τροχιά καταξίωσης και από την συγκλονιστική παρουσία του κόσμου του προχτές στο ντέρμπι, απέδειξε πως και του χρόνου θα είναι ξανά σε pole position για μία χρονιά που θα πρωταγωνιστήσει… Για τον Διαγόρα είναι άδικο να μπαίνει στη διαδικασία αντιπαλότητας με τον Αιολικό ή την Καλλονή…

Για τον Διαγόρα είναι άδικο να πολτοποιεί τη διαδρομή του κάτω από συγκριτικούς οδοστρωτήρες που τον περνάνε άλλοι… Γιατί ο καθένας γράφει τη δική του ιστορία και ο Διαγόρας στα κιτάπια της ΕΠΣ Λέσβου και στα χιλιόμετρά του έξω από τη Λέσβο, έχει γράψει ήδη πολλά και θα γράψει κι άλλα… Με τη δική του ξεχωριστή μαγκιά. Αυτά…

ΥΣ: Ο Διαγόρας επιβεβαίωσε ότι είναι μεγάλη ομάδα και από την φιλοξενία του στον Αιολικό

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΡΕΒΑΝΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ" στις 17/3/2014

Διαγόρας-Ατρόμητος ή Ατρόμητος-Διαγόρας αν προτιμάτε. Μία αναμέτρηση των δύο παραδοσιακά «ισχυρών» της Λέσβου, που κάθε χρόνο καθηλώνει εκατοντάδες φιλάθλους και συνήθως το αποτέλεσμά της κρίνει τίτλο…

Είναι γεγονός πως το «classico» της Α΄ κατηγορίας -όπως έχει χαρακτηριστεί- ειδικά την τελευταία πενταετία, έχει αποκτήσει ένα έξτρα ενδιαφέρον, εξαιτίας και των πολύ συχνών μετακινήσεων σπουδαίων ποδοσφαιριστών από τη μία μεριά στην άλλη…

Το δρομολόγιο Αγία Παρασκευή-Αγία Μαρίνα και αντίστροφα για παίκτες ακόμα και για προπονητές, αποτέλεσε συχνό φαινόμενο και έτσι κάθε χρόνο, το ντέρμπι Διαγόρα-Ατρομήτου έχει και μία πικάντικη διάσταση, που συνοδεύεται από πολλές ανέκδοτες ιστορίες που άλλοτε ευσταθούν και άλλοτε είναι απλά αποκυήματα της φαντασίας κάποιων.

Το ζευγάρι Ατρόμητος-Διαγόρας, διαχρονικά θεωρούνταν μάλλον «αδιάφορο». Κι αυτό γιατί συνήθως όταν ο ένας από τους δύο ήταν πολύ δυνατός, εκπροσωπώντας ακόμα και τη Λέσβο στη Δ' Εθνική, ο άλλος ήταν αρκετά αδύναμος, ψάχνοντας τα πατήματά του. Στην εποχή του Γιάννη Γονιδέλλη, ο Ατρόμητος είχε μία ιδιαίτερη λάμψη και είχε εκείνη την περίοδο καθιερωθεί ως ο δεύτερος «μεγάλος» της Λέσβου, πίσω από τον Αιολικό. Εκείνη την εποχή ο Διαγόρας ζούσε ίσως τα «πέτρινα χρόνια» του, χωρίς να καταφέρνει να διακριθεί.

Την τελευταία εξαετία τα «κόζια» όμως άλλαξαν. Ο Διαγόρας υπό τον φιλόδοξο και νεόκοπο τότε Χρυσόστομο Χατζηκυριαζή, εκμεταλλευόμενος και την έκπτωση του Ατρομήτου αλλά και των Αιγέα και Ολύμπου, έβαλε πλώρη για μεγάλες διακρίσεις. Η αποχώρηση των αδελφών Γονιδέλλη από την Αγία Μαρίνα, άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον Ατρόμητο, με πολλά τότε ταλέντα του να αναζητούν στέγη στον πολλά υποσχόμενο Διαγόρα. Τα αδέλφια Δελόλμα, τα αδέλφια Κουνιαρέλλη, ο Γιώργος Μαλακός, ο Βασίλης Νησιώτης και ο Τάσος Σπύρου, ήταν μόνο μερικοί από εκείνους που μετακόμισαν από την Αγία Μαρίνα στην Αγία Παρασκευή, μαζί με τον ποδοσφαιρικό τους «πατέρα» Θοδωρή Παπαλόπουλο. Ο Χατζηκυριαζής ή ευρύτερα γνωστός ως «Τόμυ» ρίχνοντας χρήμα, έφερε στο χωριό του ότι καλύτερο κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή (αλλά και αργότερα)  και έχτισε έναν νέο «αυτοκράτορα» με τον μανδύα του προηγουμένου και όπλο του φυσικά τη μεγάλη του φιλοδοξία. Την ίδια στιγμή, Ατρόμητος στο χάρτη δεν υπήρχε…

Οι δύο ομάδες ανταλλάσσοντας παίκτες, απέκτησαν καλές σχέσεις μεταξύ τους. Άλλωστε ο Ατρόμητος, παρά το ότι είχε μόλις υποβιβαστεί  στο τοπικό, είχε ακόμα στο δυναμικό του πολλούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, που τους παραχωρούσε με υποσχετική στο Διαγόρα, αλλά και στον Αιολικό, αδυνατώντας να πληρώσει για τους χρησιμοποιήσει.

Η κόντρα ανάμεσά τους, ξέσπασε όταν ο Ατρόμητος θέλησε υπό την Προεδρεία του Νίκου Αναστασίου, να ξαναγίνει ανταγωνιστικός διεκδικώντας αφενός τους ποδοσφαιριστές του, αλλά και παίκτες από την αγορά που «χτυπούσε» εν τω μεταξύ ο Διαγόρας που είτε έκανε πορεία πρωταθλητισμού στην Α΄ Τοπική, είτε αγωνιζόταν στο περιφερειακό πρωτάθλημα. Κάπου εκεί διακρίθηκαν οι «πιστοί» του Τόμυ και εκείνοι του Ατρομήτου… Μέχρι σήμερα ωστόσο δεν έχουμε καταλάβει τι ομάδα είναι για παράδειγμα ο Ηλίας Ξυλάς, οι αδελφοί Δελόλμα, ή ο Μαϊστρέλλης, ο Νησιώτης, ο Τζιθριώτης και οι αδελφοί Κουνιαρέλλη, με το Μαλακό…

Οι ανέκδοτες ιστορίες δίνουν την εξήγησή τους για όλα αυτά, αλλά δεν είναι… αξιόπιστες για να δημοσιευτούν! Όλοι τους πάντως οι προαναφερθέντες φόρεσαν πάνω από μία φορά τη φανέλα και των δύο ομάδων, κάνοντας το δρομολόγιο από τη μία «Σάντα» στην άλλη!

Το χειμώνα του 2008, Διαγόρας και Ατρόμητος φάνταζαν τα δύο μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου στην Α΄ Τοπική. Μετά από ένα σκληρό μεταγραφικό καλοκαίρι, όπου οι δύο αντίπαλοι διαγκωνίστηκαν για την υπογραφή των καλύτερων ποδοσφαιριστών της αγοράς, βρέθηκαν αντιμέτωποι στην Αγία Μαρίνα, σε ένα παιχνίδι που είχε ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα πριν καν ξεκινήσει. Άλλωστε οι παίκτες που έπαιζαν αντίπαλοι, είχαν συνυπάρξει είτε στη μία είτε στην άλλη πλευρά ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν! Η κίνηση του Θοδωρή Παπαλόπουλου να αρνηθεί τη συμμετοχή της τότε ομάδας του Διαγόρα στο παιχνίδι, λίγα λεπτά πριν τη σέντρα, επειδή το μήκος των περιοχών δεν ήταν το προβλεπόμενο, λίγο έλειψε να τινάξει το ντέρμπι στον αέρα!

Τελικά όμως η αναμέτρηση των δύο ομάδων ξεκίνησε και έμεινε στην ιστορία για το σκορ και τη συγκλονιστική του εξέλιξη… 6-5 υπέρ του Ατρομήτου και ένα «classico» μόλις είχε αναδειχθεί! Το χατ τρικ του Στρατή Δελόλμα εις βάρος του Διαγόρα, μαζί και ο έντονος πανηγυρισμός του είχε προκαλέσει αίσθηση και κατά πολλούςο ποδοσφαιριστής είχε… «επικηρυχθεί» στην Αγία Παρασκευή. Μέχρι πριν από λίγους μήνες όμως, αφού τόσο ο Στρατής, όσο και ο Παναγιώτης Δελόλμας την Κυριακή θα φορούν τη φανέλα του Διαγόρα, κόντρα στον Ατρόμητο… Σας μπερδέψαμε;

Στο δεύτερο γύρο, ο Διαγόρας εκδικήθηκε σκληρά τον Ατρόμητο στο Ενωσιακό της Θερμής (4-0) και κατέκτησε περίπατο εν συνεχεία το πρωτάθλημα, ανεβαίνοντας ξανά στο περιφερειακό…
Φέτος τα πράγματα μοιάζουν λίγο έως πολύ με τη σεζόν 2008-2009. Οι δύο αντίπαλοι είναι ξανά φαβορί για τον τίτλο και η αναμέτρησή τους την Κυριακή το μεσημέρι, αναμένεται με κομμένη την ανάσα! Άλλωστε ο χαμένος θα μείνει πολύ πίσω στην κούρσα του πρωταθλήματος… Η συνέχεια επί… χόρτου, στην Αγία Παρασκευή!

Το sportlesvos.gr θα είναι εκεί για να καταγράψει άλλη μία πράξη του έργου!