"Στην τελική, όλοι ΑΙΟ είμαστε..."

Φόρεσε τη φανέλα του Αιολικού για πάνω από επτά χρόνια, τιμώντας τα «κυανόλευκα» και το σήμα με την ασπίδα από το 2000. Ποδοσφαιριστής χαμηλών τόνων, που με όπλο του τη σκληρή δουλειά κέρδιζε την εμπιστοσύνη των προπονητών του, όπου κι αν αγωνίστηκε.

Ο λόγος για τον Κώστα Χατζηκυριάκο, που το 2007 αναχώρησε από τον "Ταρλά" και με ενδιάμεσο σταθμό το Πλωμάρι και τον Αιγέα, κατέληξε στην ανερχόμενη τότε ΑΕΛΚ, πρωταγωνιστώντας στην πορεία καταξίωσής της.

Σημείο αναφοράς όμως, πάντοτε για εκείνον, ήταν η παρουσία του στον ΑΙΟ και σήμερα, επιστρέφοντας στην ομάδα όπου αναδείχθηκε, μιλά για το μέλλον της, αλλά και για το ατυχές περιστατικό στον τελικό Κυπέλλου ανάμεσα σε ΑΕΛΚ και Αιολικό (όταν ήταν παίκτης της Καλλονής) όπου μία έντονη λογομαχία με τους οργανωμένους φιλάθλους του ΣΦΑΜ, λίγο έλλειψε να χαλάσει για πάντα τις σχέσεις του με τη μεγάλη ομάδα της Μυτιλήνης.

Κώστα μετά από τέσσερα χρόνια γυρίζεις σπίτι;

«Κάπως έτσι. Ο κύκλος μου στην Καλλονή ολοκληρώθηκε και η πρόταση της ομάδας όπου αναδείχθηκα, ήρθε την καλύτερη στιγμή για να μπορέσω να κάνω πραγματικότητα αυτό που πάντα ήθελα. Να γυρίσω κάποια στιγμή πίσω στον Ταρλά».

Από τον Αιολικό του Μίχου και του Γρηγορίου, που έκανε πορεία πρωταθλητισμού, βρέθηκες σε μία ομάδα που μπήκε σε ανάλογες τροχιές. Και επιστρέφεις στον Αιολικό που φιλοδοξεί να επιστρέψει ξανά, εκεί που ανήκει…

«Έφυγα από μία ομάδα που έκανα πρωταθλητισμό και γύρισα στον Αιολικό που είναι καταδικασμένος να κάνει πρωταθλητισμό ανεξαρτήτως συνθηκών. Η παρουσία του Ταξιάρχη Βέρρου ωστόσο, και του Γιάννη Φλωρίδη στη διοίκηση, για μένα αποτελούν εγγύηση για την επιτυχία της φετινής ομάδας.

Πάντα έχω φιλοδοξίες και όπου αγωνίζομαι, θέλω να κερδίζω διακρίσεις. Και τώρα θεωρώ, πως έχω άλλη μία ευκαιρία να αποτελέσω ένα σημαντικό γρανάζι για την επιστροφή του Αιολικού στις κατηγορίες που ανήκει. Άλλωστε το γνωρίζει ο κόσμος, πως δεν ήθελα να φύγω ποτέ από την ομάδα.».

Στα τρία χρόνια που αγωνίστηκες με τη φανέλα της ΑΕΛΚ έπαιξες αρκετές φορές αντιμέτωπος με τον Αιολικό. Δυστυχώς μεταξύ των δύο ομάδων είχε αναπτυχθεί μία όχι και ασήμαντη κόντρα, που φάνηκε προς στιγμή  να συμπαρασύρει στο διάβα της και εσένα… Αποκορύφωμα το επεισόδιο που προκλήθηκε μεταξύ εσού και κάποιων οργανωμένων φίλων του ΣΦΑΜ στον προπέρσινο τελικό του Πλωμαρίου.

«Κοίτα να δεις. Για μένα αυτό το περιστατικό ήταν ατυχές και με είχε στεναχωρήσει αρκετά μπορώ να σου πω. Είχε δυστυχώς εκείνη την περίοδο αναπτυχθεί μία κόντρα μεταξύ των δύο ομάδων της Λέσβου, που μας οδήγησε πολλούς σε λάθος συμπεριφορές.

Εγώ όμως όπως γνωρίζει πολύ καλά ο κόσμος και οι άνθρωποι που έχω συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια που παίζω μπάλα, αγωνίζομαι με όλο μου το είναι για να πετύχει η ομάδα μου τους στόχους της. Εκείνο το βράδυ άκουσα κάποια «γαλλικά» από την κερκίδα που ξέφευγαν από τη λογική του ποδοσφαίρου, αντέδρασα κι εγώ άσχημα και δημιουργήθηκε έκτοτε μία απροσδιόριστη παρεξήγηση με κάποια μέλη του ΣΦΑΜ.

Δε θέλω όμως να δώσω συνέχεια, για μένα ότι έγινε έγινε, δεν κρατάω κακίες. Αναγνωρίζω πως επάνω στην ένταση σφάλαμε και οι δύο πλευρές. Πληγώθηκα και αναγνωρίζω, πως ίσως κι εγώ πλήγωσα κάποιους. Έτσι όμως είναι το ποδόσφαιρο. Ακόμα και οι αποδοκιμασίες που άκουσα στην πρώτη μου προπόνηση, προσπαθώ να μη με επηρεάζουν. Εγώ φοράω πλέον τη φανέλα του Αιολικού και θέλω να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό για αυτήν και τον κόσμο της. Και με την απόδοσή μου μέσα στο γήπεδο θα κερδίσω ακόμα και κάποιους, που ίσως συνεχίζουν να έχουν πρόβλημα μαζί μου από εκείνο το βράδυ.».

Περασμένα ξεχασμένα λοιπόν…
«Περασμένα ξεχασμένα φυσικά. Άλλωστε όλοι μας μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα και έχουμε την ίδια «κάψα». Να πετύχει ο Αιολικός.».

Ποιες είναι οι εντυπώσεις αυτές τις πρώτες ημέρες στην ομάδα;
«Θα σου έλεγα, πως είναι σα να μην έφυγα ούτε μια μέρα. Άλλωστε παραμένω συμπαίκτης με πολλούς παίκτες που αγωνιζόμασταν μαζί και παλαιότερα στον Αιολικό. Έχουμε πολύ καλή ομάδα, σημαντικές και ποιοτικές μονάδες ειδικά για επίπεδο Δ' Εθνικής και πιστεύω πως έχουμε όλα τα φόντα να πετύχουμε τους στόχους μας και να δώσουμε χαρά στον κόσμο που διψάει για διάκριση.».