ΣΦΑΑ: "Πώς μπορούμε να ξεχάσουμε;"

Ανακοίνωση εξέδωσε ο Σύνδεσμος Φιλάθλων Αιολικού Αθήνας, εν όψει της αυριανής επαναληπτικής Γενικής Συνέλευσης που θα διεξαχθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων (ισόγειο) του Επιμελητηρίου Λέσβου, με ώρα έναρξης τις 8 το απόγευμα.

Στο κείμενο που υπογράφουν οι εν Αθήναις φίλαθλοι του Αιολικού, θέτουν μια σειρά από ερωτήματα... μνήμης, για να διατυμπανίσουν το βροντερό τους "ΟΧΙ" γύρω από μια ενδεχόμεν συγχώνευση με την ΑΕΛΚ, με τους όρους που θέτει η πλευρά της καλλονιάτικης ΠΑΕ. Μάλιστα, στο μήνυμά τους κατά τον επίλογο της ανακοίνωσης αναφέρουν χαρακτηριστικά: "Προτιμάμε να παίζουμε στο Β’ τοπικό με ψηλά το κεφάλι, παρά στην Α’ Εθνική χωρίς όνομα".

Αναλυτικά: "Απίστευτα πράγματα αλλά όμως αληθινά, διαδραματίστηκαν την περασμένη Πέμπτη στη Γ.Σ. του Αιολικού, αφού με άλλα λόγια μας ζητάνε να πάρουμε ένα στυλό, να τραβήξουμε μια γραμμή και να διαγράψουμε διά παντός όλες αυτές τις αλησμόνητες στιγμές χαράς και λύπης που έχουμε ζήσει με αυτή την ομάδα.

Πως μας ζητάτε να συγχωνευτούμε, γνωρίζοντας ότι αυτό δεν είναι συγχώνευση αλλά απορρόφηση και αφανισμός από τον ποδοσφαιρικό χάρτη; Εμείς δεν ζητήσαμε ποτέ υπερβολικά πράγματα, εσείς μόνοι σας διατυμπανίζατε πριν λίγες μέρες ότι από του χρόνου η ΑΕΛΚ και ο Αιολικός θα γίνουν μια ομάδα και θα πορευτούν με το όνομα ΑΙΟΛΙΚΟΣ, σε όποια κατηγορία και αν αγωνιζόμαστε. Αυτά ήταν τα λόγια ανθρώπων της διοίκησης της συμπαθούς μας, ΑΕΛ Καλλονής.

Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε κύριοι την ιστορία μας, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε εκείνον τον Ιούνιο του 1983 στο μπαράζ με τη Νίκη Βόλου στη Λεωφόρο, όπου 15.000 κόσμος, ένα ασύλληπτο νούμερο για ομάδα Β’ Εθνικής, επί 10 μέρες ερχόταν από θάλασσα και αέρα.

Πως μπορούμε να ξεχάσουμε τις εκδρομές στις Σέρρες, Καβάλα, Τρίκαλα, Ρόδο, Ηράκλειο, Ναύπλιο, Καλαμάτα, Πύργο, Κόρινθο, Τρίπολη, Άργος, Χαλκίδα, Πάτρα κλπ;

Πως μπορούμε να ξεχάσουμε τη μεγαλειώδη εκδρομή μας στο Αίγιο με τον Παναιγιάλειο το 1997 με πανό και τύμπανα, όπου 3.000 Αιγιώτες μας χαζεύανε και μας έδιναν συγχαρητήρια για την παρουσίας μας; Μετά από δύο μέρες, η τοπική τους εφημερίδα «Αιγιώτικα Σπορ» έγραφαν πως για πρώτη φορά στην ιστορία του εν λόγω γηπέδου στο Αίγιο έχει έλθει σύνδεσμος από άλλη ομάδα.

Πως μπορούμε να ξεχάσουμε την εκδρομή στις Σέρρες με τον Πανσερραϊκό το 1984, με 14 ώρες ταξίδι και τα πανό της ΑΙΟΛΙΚΑΡΑΣ μας να ανεμίζουν στα κάγκελα του γηπέδου; Πως μπορούμε να ξεχάσουμε στα Τρίκαλα το 1985, όπου πήγαμε με δύο πούλμαν από την Αθήνα; Πως μπορούμε να ξεχάσουμε στο Άργος με 150 φιλάθλους μας, σε πρωτάθλημα Δ’ Εθνικής παρακαλώ το 1989;

Πως μπορούμε να ξεχάσουμε την εκδρομή μας στην Πάτρα με το ΑΟ Πάτρα το 2006, παίζοντας μια κατηγορία σ’ αυτό το ματς; Πως μπορούμε ακόμα να ξεχάσουμε τις εκδρομές στη Μυτιλήνη με αγώνες ζωής ή θανάτου, με το Αιγάλεω του Βίκτωρα (το 4-1) και το παιχνίδι με τον Αγ. Νικόλαο (το 1-0), όπου και παραμείναμε στη Γ’ Εθνική;

Πως μπορούμε να ξεχάσουμε τις ομηρικές μάχες που δίναμε στην Αθήνα με Φωστήρα, Αιγάλεω, Προοδευτική, Ιωνικό, Αχαρναικό, Αθηναϊκό, Εθν. Αστέρα, Θρίαμβο, Καλλιθέα, Ηλιούπολη, Αγ. Δημήτριο, Χαϊδάρι, Εθνικό Πειραιά, Κερατσίνι, Ηλυσιακό, Ατρόμητο Πειραιά, Βύζαντα, Ατρόμητο Αθηνών, Απόλλωνα, που σε πολλές από αυτές τις έδρες έτρεμαν οι ψυχές πολλών άλλων φιλάθλων; Αλλά εμείς ήμασταν πάντα εκεί, πιστοί, οργανωμένοι, με τα πανό μας. Δεν αφήσαμε ποτέ την ομάδα να παίζει χωρίς φιλάθλους. Όλοι οι αντίπαλοι είχαν να λένε για το λαό μας μια καλή κουβέντα.

Πως μπορούμε να ξεχάσουμε το 1984, όπου στο Φωστήρα κερδίσαμε με 3-2, μέσα σε ένα γήπεδο καμίνι, 2.500 κόσμο; Πως μπορούμε να ξεχάσουμε στο Αιγάλεω το 1983 με 1.500 κόσμο, το 1995 στο 0-1 με 200 φιλάθλους μας (ημέρα Τετάρτη παρακαλώ) όπου ανταλλάξαμε κασκόλ με τους φανατικούς οπαδούς της τοπικής ομάδας στα κάγκελα και στο τέλος του αγώνα, όταν φεύγαμε, να τρώμε πέτρες κυνηγημένοι στα γύρω στενά;

Πως μπορούμε να ξεχάσουμε τα κυνηγητά στο γήπεδο της Προοδευτικής και στο γήπεδο του Ιωνικού; Πως μπορούμε να ξεχάσουμε την ιστορική μας άνοδο στη Β’ Εθνική για δεύτερη φορά το 1984 με τον Ατρόμητο Πειραιά με 4.000 κόσμο στις εξέδρες να παραληρεί; Πως μπορούμε να ξεχάσουμε τον αγώνα με τον Εθν. Αστέρα στο γήπεδο της Νήαρ Ηστ με 3.000 κόσμο και να μονολογούνε οι γηπεδούχοι, πως ευτυχώς έπαιζαν με εμάς, για να κόψουν εισιτήρια;

Πως μπορούμε να ξεχάσουμε στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο το 1986 με 7.300 εισιτήρια, εκ των οποίων οι 6.500 ήταν Μυτιληνιοί; Πως μπορούμε να ξεχάσουμε το 2-5 στου Ζωγράφου με τον Ηλυσιακό, με 1.500 φιλάθλους μας; Πως μπορούμε να ξεχάσουμε το παιχνίδι με τον Θρίαμβο στην Ηλιούπολη το 1984, με το γκολ του Πιττού στο 89’, μπροστά σε 3.500 κόσμο μας, μας έστειλε στη Β’ Εθνική;

Πως μπορούμε να ξεχάσουμε το 1996, στην Καλλιθέα, ημέρα Σάββατο το 2-2 με 600 φιλάθλους μας; Πως μπορούμε να ξεχάσουμε την παρουσία μας στην Ηλιούπολη το 2004, εποχές που όποιος άκουγε Ηλιούπολη και μόνο φοβόταν; Εμείς όμως εκεί, με πούλμαν και πανό. Πως μπορούμε να ξεχάσουμε το 1-2 στον Αχαρναικό το 2006 με 300 φιλάθλους μας και σπασμένο πούλμαν;

Πως μπορούμε να ξεχάσουμε τις ανταλλαγές των κασκόλ μας με τις "Πινέζες" του Εθνικού και το θερμό μας χειροκρότημα στον Γιάννη τον Ματζουράνη, το μεγαλύτερο ίσως φίλαθλο στην Ελλάδα; Πως μπορούμε να ξεχάσουμε ότι στα Μέγαρα το 2006, χωρίς καμία συνεννόηση βρεθήκαμε 150 φίλαθλοι; Πως μπορούμε να ξεχάσουμε το 2-4 στο γήπεδο του Απόλλωνα, ημέρα Τετάρτη με 300 φιλάθλους μας;

Ακόμα και φέτος, πως μπορούμε να ξεχάσουμε τα παιχνίδια μας στο Περιστέρι με 150 φιλάθλους μας, ουσιαστικά υποβιβασμένοι και με την Κηφισιά, με κρύο και βροχή πάλι 50 φίλαθλοι μας, να φωνάζουμε μέχρι το τέλος για την ομάδα μας και οι παίκτες μας, να μας δίνουν τις φανέλες τους; Κάποιοι που δεν μας ήξεραν, νόμιζαν ότι εμείς πάμε για άνοδο.

Αυτός είναι ο λαός του ΑΙΟΛΙΚΟΥ. Μπορούμε να μιλάμε και να γράφουμε για τον ΑΙΟΛΙΚΟ για ώρες και μέρες χωρίς σταματημό. Πως μπορούμε να ξεχάσουμε τις ρίζες μας στη Μικρά Ασία, όπου υπήρχε ομάδα ΑΙΟΛΙΚΟΣ;

Όχι λοιπόν κύριοι, όλα αυτά δεν ξεχνιούνται. Είναι βαθιά ριζωμένα στη μνήμη μας, στη ψυχή μας. Προτιμάμε να παίζουμε στο Β’ Τοπικό με ψηλά το κεφάλι, παρά στην Α’ Εθνική χωρίς όνομα.

ΓΙΑ ΤΟΝ Σ.Φ.Α.Α.

Ο Πρόεδρος
Ο Αντιπρόεδρος
Τα μέλη"