Μιχαλάκης: "Θέλω ποδόσφαιρο χωρίς κάγκελα"

«Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι μόνος είναι απλά ένα όνειρο. Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι με άλλους μαζί είναι πραγματικότητα», έλεγε ο σπουδαίος Βρετανός μουσικός Τζον Λένον.

Ακριβώς δηλαδή, αυτή που ζει εδώ και λίγες ώρες ο Νίκος Μιχαλάκης, ο πρόεδρος της ΑΕΛ Καλλονής, που μαζί με τους φίλους του, όπως τονίζει στο Sport24.gr, έβαλε την Καλλονή στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ελλάδας. Το 2010 η Αθλητική Ένωση Λεκανοπεδίου Καλλονής κέρδισε για πρώτη φορά την άνοδό της στην Γ' Εθνική. Οι απαιτήσεις της κατηγορίας ήταν μεγαλύτερες και κάπου εκεί εμφανίζεται ο Νίκος Μιχαλάκης στη ζωή της ομάδας.

«Δεν είχα καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Δεν ήξερα τίποτα γι' αυτό. Έτυχε να γνωρίσω κάποιους ανθρώπους της ομάδας, οι οποίοι μου εξήγησαν το πλάνο της και μου ζήτησαν, αν μπορούσα, να βοηθήσω οικονομικά.

Το έκανα με χαρά γιατί διαπίστωσα ότι ήταν μια τίμια και σοβαρή προσπάθεια. Θεώρησα ότι αυτό ήταν σωστό για τον τόπο μου. Δεν ήθελα "ευχαριστώ", δεν ήθελα καμιά αναφορά στο όνομά μου. Το έκανα με ανιδιοτέλεια. Τα παιδιά επέμεναν και με έβαλαν αντιπρόεδρο. Πέρασαν τα χρόνια, ασχολήθηκα ακόμα πιο ενεργά με το σύλλογο και τώρα έχω τη θέση του προέδρου στην ΑΕΛΚ», μας εξηγεί ο Νίκος Μιχαλάκης.

Αλήθεια όμως, με τι στόχους ξεκίνησε εκείνο το ταξίδι; Τι είχε συζητήσει με τους άνθρωπος του συλλόγου πριν τρία χρόνια;

«Πάντα λέω στα παιδιά να βάζουν υψηλούς στόχους. Μόνο έτσι θα μπορούν να πάνε όσο πιο ψηλά γίνεται ακόμα και αν δεν τους φτάσουν. Το 2010 βάλαμε αρχικά ως στόχο την άνοδο στην Β' Εθνική. Μπορεί να μην πήραμε τότε το πρωτάθλημα, αλλά κερδίσαμε την άνοδο. Ο επόμενος στόχος ήταν τα πλέι-οφ της ανόδου. Θέλαμε να πάμε βήμα-βήμα. Και τον πετύχαμε. Έτσι το περσινό καλοκαίρι ήμασταν πλέον έτοιμοι να παλέψουμε με όλες τις δυνάμεις για την Α' Εθνική, να περάσουμε δια πυρός και σιδήρου ή μέσα από 40 κύματα που λέμε και εμείς οι θαλασσινοί».

Εδώ και λίγα 24ωρα ο μεγάλος στόχος, το όραμα, το όνειρο, έγινε πραγματικότητα. Θεωρητικά ο πρώτους ενθουσιασμός έχει καταλαγιάσει. Ο Νίκος Μιχαλάκης μας ανοίγει την καρδιά του.

«Όχι. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Τα συναισθήματα δεν έχουν αλλάξει στο ελάχιστο. Αλλά δεν ξέρω πολλά γράμματα για να τα αποδώσω σωστά. Προτιμώ να τα κρατήσω μέσα μου γιατί ό,τι και να πω, φοβάμαι ότι θα τα πληγώσω, φοβάμαι ότι θα τα μειώσω!»...

Σε 2,5 μήνες ξεκινά ένα πρωτόγνωρο ταξίδι για την Καλλονή. Ο στόχος είναι ο προφανής, η παραμονή στην Super League. Υπάρχει κάτι παραπάνω στο πίσω μέρος του μυαλού του προέδρου της ομάδας;

«Όχι, όχι. Μόνο την παραμονή σκεφτόμαστε. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε οικονομική δυνατότητα για κάτι παραπάνω. Εγώ έχω εξαντληθεί οικονομικά, έχω δανειστεί από φίλους. Και για να πας ακόμα πιο ψηλά, χρειάζονται περισσότερα λεφτά.

Εμείς πάμε να παραμείνουμε την πρώτη χρονιά. Να φτιάξουμε και το γήπεδό μας. Και με συνέπεια να διαχειριστούμε τα έσοδα της νέας κατηγορίας. Μετά, αν καταφέρουμε και σωθούμε, θα μπορούμε να κοιτάξουμε και κάτι άλλο. Πάντα όμως με την προϋπόθεση να έχουμε παραμείνει ένα νοικοκυρεμένο σωματείο».

Δηλαδή με την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία, σταμάτησαν και τα όνειρα;

«Σε καμία περίπτωση! Σίγουρα δεν παύω να έχω όνειρα. Αν το έκανα αυτό, θα ήμουν νεκρός», μας λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Νίκος Μιχαλάκης.

Στην επίσημη ιστοσελίδα της ΑΕΛΚ, υπάρχει μια δήλωση του 50άχρονου πλοιάρχου του εμπορικού ναυτικού, στην οποία αναφέρει ότι δεν είναι καθόλου υπερήφανος από την σημερινή εικόνα του ποδοσφαίρου. Και ότι αγωνίζεται για ένα ποδόσφαιρο μακριά από άκρατο παραγοντισμό, φανατισμό και χουλιγκανισμό.Σταθήκαμε λίγο παραπάνω σε αυτό και τον ρωτήσαμε εάν είναι αισιόδοξος ότι μπορεί να αλλάξει αυτή την εικόνα η οποία μας απωθεί όλους.

«Θα σας πάω λίγο στην αρχή, στην πρώτη μου συνέντευξη όταν ήρθα στην ομάδα. Είχα πει τότε στον κόσμο, τους είχα υποσχεθεί μια καλή ομάδα, με καλούς παίκτες και προπονητές. Θέλαμε να κερδίσουμε τον κόσμο. Τα βήματα έγιναν σιγά, σιγά. Την πρώτη χρονιά λοιπόν προσπαθήσαμε να κερδίσουμε τον κόσμο, την δεύτερη τα καταφέραμε! Όπως λέει και ο λαός, αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι. Λιθαράκι-λιθαράκι θέλουμε να συμβάλλουμε με θετικό έργο στην Α' Εθνική. Και αν έχεις καθαρό μυαλό, αρχές και υπομονή, θα το πετύχεις Ασχολήθηκα με την ομάδα έχοντας ένα μότο: "Άλλαξε το ποδόσφαιρο, άλλαξε την κοινωνία". Η Καλλονή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τοπική κοινωνία. Βοηθάμε όπως μπορούμε το νησί μας, στηρίζουμε οικονομικά ανθρώπους που έχουν ανάγκη όπως παιδιά που έπρεπε να εγχειριστούν».

Εκεί τον διακόπτουμε για να τον ρωτήσουμε πώς ακριβώς θέλει το ποδόσφαιρο.

«Χωρίς κάγκελα! Θέλω να δημιουργήσω ένα ποδόσφαιρο χωρίς κάγκελα. Δημιουργούμε εδώ στο νησί μια νέα γενιά φιλάθλων. Δεν θέλω τη βία, δεν θέλω την πώρωση, δεν θέλω τον φανατισμό. Μπείτε στη σελίδας μας στο facebook, δείτε φωτογραφίες από τις κερκίδες. Νέοι, μεγάλοι, άνθρωποι κάθε ηλικίας. Παππούδες, γιαγιάδες, μικρά παιδιά. Αυτή την εικόνα θέλω να βλέπω. Σε έναν αγώνα είχα δει ένα πανό που έλεγε ''ΑΕΛΚ είσαι καύλα". Έδωσα εντολή να κατέβει αμέσως. Μακρυά από το γήπεδό μας αυτά. Και δεν θέλω να βρίζουν τον αντίπαλο, μόνο να φωνάζουν υπέρ της Καλλονής. Γιατί τον βρίζουν; Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που περιέχει τη νίκη, την ισοπαλία και την ήττα. Ο αντίπαλος έρχεται εδώ για να σε κερδίσει. Λογικό είναι. Και ξέρετε κάτι; Αύριο μπορεί να έρθει στην δικιά σου ομάδα. Και εσύ τι θα κάνεις; Εκεί που του έβριζες την μάνα, θα τον αποθεώνεις; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά».

Ο 50χρονος καπετάνιος είναι αποφασισμένος να αλλάξει το ήθος του ελληνικού ποδοσφαίρου, να φέρει νέο αέρα, το οξυγόνο που τόσο του λείπει. Ενός ποδοσφαίρου που έχει ήδη αλλάξει όσον αφορά τις ισορροπίες μεταξύ κέντρου και περιφέρειας στην Α' Εθνική.

«Ο Πλατανιάς, ένα μικρό χωριό κατάφερε και έμεινε στην κατηγορία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μακάρι να μείνουμε και εμείς, να ακούγεται σε όλη την Ελλάδα ότι σε μια γωνιά της υπάρχει αυτό το νησί», σχολιάζει ο πρόεδρος της ΑΕΛΚ.

Τον γυρίζουμε και πάλι πίσω, στην ομάδα που έφτιαξε γύρω του, στον Προκόπη Καρτάλη, τον "ζωντανό θρύλο" της Καλλονής και τωρινό γενικό διευθυντή της.

«Όπως σας είπα δεν ήξερα τίποτα για το ποδόσφαιρο. Διάβασα πολύ όλα αυτά τα χρόνια, για να μάθω όσα περισσότερο μπορώ γι’ αυτό. Και είπα στον Προκόπη Καρτάλη, που είναι άνθρωπος του ποδοσφαίρου, ότι προτιμώ να κάνω εγώ λάθη παρά αυτός. Τον εμπιστεύομαι απόλυτα, όπως και όλους τους συνεργάτες μου. Είναι τίμια παιδιά, σωστά. Και πάνω από όλα, είμαστε φίλοι. Μια παρέα. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό. Γιατί μόνο έτσι μπορείς να πετύχεις και να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα».

Κλείνοντας τον ρωτήσαμε τι θα κάνει εάν κάποτε αποχωρήσει από αυτόν τον άγνωστο- μέχρι και το 2010, για εκείνον χώρο.

«Θα τελειώσω κάποια στιγμή με το ποδόσφαιρο. Θα παραδώσω τα σκήπτρα. Και τότε θα αποσυρθώ στο χωριό μου. Δεν ήρθα να κερδίσω από το ποδόσφαιρο, δεν με ενδιαφέρει η δημοσιότητα», απαντά ο Νίκος Μιχαλάκης.