Το αντίο του Ηλία Ξυλά...

Από το 2000 και μετά αποτελούσε στόχο όλων των ομάδων των τοπικών μας κατηγοριών, που επιχειρούσαν να πρωταγωνιστήσουν στο πρωτάθλημα.

Ο ίδιος άλλωστε ήταν ένα πολυεργαλείο, ακούραστος στο γήπεδο με πολύ καλή τεχνική και ικανότητα να παίζει σε πολλές θέσεις στο γήπεδο. Είτε σαν χαφ, είτε σαν επιθετικός και τα τελευταία χρόνια χάρις στην εμπειρία του και τελευταίος στην άμυνα, δίνοντας την σιγουριά στις ομάδες που τον είχαν στο ρόστερ του.

Γέννημα θρέμμα της Αγίας Μαρίνας, υπηρέτησε τον Ατρόμητο όσο λίγοι, φορώντας τα χρώματά του από τα παιδικά του χρόνια και δείχνοντας από νωρίς το μεγάλο του ταλέντο δεν άργησε να ξεπηδήσει και να φορέσει τις φανέλες των ομάδων που έκαναν πρωταθλητισμό.

Στον Αετό Λουτρών στις καλές του εποχές, ξανά στον Ατρόμητο στη Δ΄ Εθνική, στο Διαγόρα σε όλες του τις τελευταίες προσπάθειες πρωταθλητισμού και στις συμμετοχές του στο Περιφερειακό, στον φιλόδοξο Ερμή Παμφίλων κάποτε και από πέρυσι ξανά πίσω στον Ατρόμητο για να κλείσει την επιτυχημένη πορεία του.

Στα 37 του χρόνια, κατέκτησε τίτλους, διακρίσεις χαρίζοντας πολλές καλές στιγμές στις ομάδες που αγωνίστηκε αλλά και στους φιλάθλους. Σίγουρα στην τελευταία του σαιζόν, ήθελε κάτι παραπάνω με τον Ατρόμητο, αλλά παρά το ότι συνέβαλε τα μέγιστα για να στείλει την ομάδα στα μπαράζ, τελικά έμεινε με μία μικρή αίσθηση του ανικανοποίητου.

Παρ΄ όλα αυτά φρόντισε σε ένα ακόμη πρωτάθλημα να βάλει τη σφραγίδα του, με το γκολ της ισοφάρισης που πέτυχε και πανηγύρισε έξαλλα μέσα στην Αγιάσο, στο μεγάλο ντέρμπι του πρωταθλήματος… Βέβαια δεν απεδείχθει αρκετό για να του δώσει τη δυνατότητα να διεκδικήσει άλλον έναν τίτλο που τον ήθελε πολύ.

Στο σημερινό του status στο facebook ωστόσο -και ενδεικτικά της μεγάλης προσωπικότητάς του στα γήπεδα- με μήνυμά του συγχαίρει τον Όλυμπο για την κατάκτηση του τίτλου, τονίζοντας ότι τον πήρε «δίκαια αφού ήταν η πιο σταθερή ομάδα του πρωταθλήματος», ανακοινώνοντας παράλληλα πως το παιχνίδι του κόντρα στη Δόξα Πλαγιάς, ήταν το τελευταίο του.

Αυτά τα λίγα και περιεκτικά πιστεύουμε, είναι ένα ελάχιστο δείγμα αναγνώρισής μας στον Ηλία Ξυλά που κρεμάει τα παπούτσια του! Ας είναι καλά σε ότι άλλο κάνει στη ζωή του! Και γιατί όχι, περιμένουμε να τον δούμε ενδεχομένως και απο ένα άλλο πόστο να υπηρετεί το άθλημα. Άλλωστε ήταν μία μεγάλη πολυτέλεια για πολλούς μικρούς που έπαιξαν δίπλα του τα τελευταία χρόνια...