Για την... καρέκλα ρε γαμώτο!

Βιάστηκαν να σφυρίξουν σέντρα στο πρωτάθλημα, με την δικαιοσύνη να συνεχίζει το κυνήγι “φαντασμάτων”. Κουτσουρεμένη η πρώτη αγωνιστική, κουτσουρεμένη και η δεύτερη. Ομάδες που δεν ξέρουν σε ποια κατηγορία παίζουν.

Συνεδριάσεις και ψηφοφορίες για ανάδειξη προέδρου στη διοργανώτρια, με ψηφοφόρους... φυγόδικους και φυλακισμένους.

Ο... προγραμματισμός σου λέει. Μη χάσουμε τις ημερομηνίες. Γιατί για όσους δεν γνωρίζουν οι ημερομηνίες είναι ο θεμέλιος λίθος του οικοδομήματος του ποδοσφαίρου μας.

Η οργάνωση είναι τέτοια σε όλα τα επίπεδα, που ο πρόεδρος της Λίγκας, ο κατά τα άλλα αξιοσέβαστος κ. Παπουτσάκης, εκλέχτηκε με ψήφους από την Καβάλα και τον Βόλο. Οι δομές της διοργανώτριας είναι ισχυρές.

Όσο για την ΕΠΟ. Σε αυτήν αξίζουν τα πιο θερμά συγχαρητήρια. Έκλεισε για 15 ημέρες, πάνω στο χαμό, καθυστέρησε τις διαδικασίες και βοήθησε στη δημιουργία του... χάους.

Όσο για τον πρόεδρό της. δεξιά και αριστερά λέει: “Τι να κάνω. Απειλούν τα παιδιά μου”.

Μια λύση πρόχειρη που μου έρχεται στο μυαλό είναι η παραίτηση πρόεδρε. Παραίτηση με απαντήσεις, διευθύνσεις και ονόματα.

Αλλά στην ποδοσφαιρική Ελλάδα, η καρέκλα είναι το πιο σημαντικό πράγμα για έναν παράγοντα.

Η καρέκλα, τα συμφέροντά μας, η αποθέωση από τα... αρρωστάκια, τα φράγκα της ΝOVA και κάνα στοίχημα για να περνάει η ώρα.

Αυτός είναι ο Έλληνας παράγοντας, “αρρωστος” βαριά. Πώς να απευθυνθεί σε υγιείς φιλάθλους. Δεν τον ενδιαφέρει κιόλας.

Η πλειοψηφία του κόσμου τους φτύνει. Είδατε να τους ενοχλεί; Καμία αίσθηση δεν τους κάνει. Άλλωστε, το σάλιο δεν έχει επιρροή στην τσέπη τους και τη βόλεψή τους.

Συμπέρασμα: Όσο και να θέλει η πολιτεία να γιατρέψει το ποδόσφαιρο, δεν μπορεί να το κάνει όσο παραμένουν τα ίδια πρόσωπα. Και πιστέψτε με, ο Ψωμιάδης με τον Μπέο είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.

ΥΓ: Μπράβο στην Εθνική μας ομάδα. Την μοναδική ποδοσφαιρική όαση που έχει απομείνει στην Ελλάδα.

Του Γ. Παπαδημητρόπουλου