Το "γηπεδικό" στο προσκήνιο!

Μπορεί τελευταία η πολιτική ατζέντα να αναδεικνύει ως κυρίαρχη δύναμη… ανάπτυξης για το νησί μας, το σπάσιμο του ενός Δήμου για όλη τη Λέσβο, σε δύο, τρία, ή τέσσερα κομμάτια, όμως ανεξάρτητα του πως μπορεί να εκτιμήσει κανείς ως καθοριστικά ωφέλιμη μία τέτοια εξέλιξη για το νησί, παραμονές των εκλογών του Μαΐου, στον αθλητισμό που μας αφορά ειδικότερα εδώ, η πορεία προς την ανάπτυξη, την πρόοδο, τη διάκριση και την επιτυχία είναι σαφώς κοινή σαν ιδέα, αλλά πρέπει να γίνει και ενιαία ως αντίληψη, εστιάζοντας στη βάση.

Όπου βάση, τίθενται σαφέστατα οι υποδομές, οι αθλητικές εγκαταστάσεις για ένα νησί που μπορεί στο ποδόσφαιρο -όπου εστιάζει η «ΡΕΒΑΝΣ» σήμερα- να έχει επιτύχει τη διάκριση της συμμετοχής στην Α΄ Εθνική με μία πρωτοφανή επένδυση για τα δεδομένα της Λέσβου και όχι σα φυσιολογική συνέπεια όλων όσα τη συνιστούν ως διάκριση (σ.σ αθλητικές εγκαταστάσεις, σκληρή δουλειά, ταλέντο, επένδυση). Στην πράξη όμως, από το παράδειγμα της εκπροσώπου μας στη Super League, η οποία αγωνίζεται αναγκαστικά εκτός Λέσβου, αποδεικνύεται ότι ο «γίγαντας» και ο κάθε φιλόδοξος «γίγαντας» βαδίζει με πήλινα πόδια.

Και η θλίψη που μπορεί να κουβαλά ο κάθε Λέσβιος, στον τόπο όπου η «νησιωτικότητα» μετατράπηκε από συγκριτικό πλεονέκτημά σε μόνιμη δικαιολογία για οτιδήποτε… δε γίνεται, όταν βλέπει να φιλοξενείται ο τελικός Κυπέλλου μπάσκετ στην Κρήτη, ο τελικός του Κυπέλλου βόλεϊ στη Σύρο και το ΑΕΛΚ-Ολυμπιακός στο… ΟΑΚΑ, πρέπει να μετατραπεί σε απαίτηση για την αλλαγή των δεδομένων. Πρώτα απ΄ όλα των αντιλήψεων ως προς το τι είναι ανάπτυξη και πώς μπορεί να συνδεθεί αποδοτικά με τον αθλητισμό…

Στο λεσβιακό ποδόσφαιρο του σήμερα, η καθημερινότητα είναι αποκαρδιωτική και αν τη θέσει κανείς σε σύγκριση –όχι προς Θεού με την Κρήτη, πού τέτοιες προσδοκίες- αλλά με άλλα νησιά ακόμα και μικρότερα της Λέσβου, η «ανάπτυξη» που «φοριέται» πολύ σαν η εναπομένουσα πολιτική επιλογή (sic) τα τελευταία χρόνια, τώρα που ο κρατικός κορβανάς στέρεψε από τη σπατάλη, φαίνεται ότι άργησε και αργεί… Στη Λέσβο του σήμερα, το ποδόσφαιρο παίζεται σε πρόχειρες «πατημένες» από αγροτικά μηχανήματα χωμάτινες μάζες, σε εγκαταστάσεις που αντικειμενικά δεν εναρμονίζονται ούτε κατ΄ ελάχιστο με την κείμενη νομοθεσία που ορίζει τις άδειες λειτουργίας και με σειρά προτεραιότητας στους μοναδικούς αξιοπρεπείς αγωνιστικούς χώρους… Οι προπονήσεις δε, γίνονται με το… τουφέκι στα χέρια από τις ομάδες, που για την εξασφάλιση ενός χώρου αποσκοπούν αναπόφευκτα στη στέρησή του από κάποιες άλλες.

Ο "Ταρλάς" ως αφορμή

Στις μέρες μας, τόσο στη Λέσβο όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα λόγω της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας, η απαίτηση για κάτι καλύτερο από το απαρχαιωμένο σημερινό δίκτυο αθλητικών εγκαταστάσεων στα εσωτερικά πρωταθλήματα, πριν ασχοληθούμε με τη φιλοξενία των αγώνων σε εθνικό επίπεδο, δεν μπορεί άλλο πια να αντιμετωπίζεται σαν πολυτέλεια.

Ο σεβασμός στη νεολαία που ψάχνει στην επαρχία μια διέξοδο μέσω του αθλητισμού και εν προκειμένω η ανάσα ζωής που δίνει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στο άθλημα γενικά, πρέπει να μετατραπεί σε απαίτηση της κοινότητας αυτής, η οποία είναι και αρκετά μεγάλη.

Το στοίχημα όμως του Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου Νάσου Γιακαλή για την αυτονόητη κανονικά εδώ και χρόνια ανακαίνιση του Ταρλά, έστω και με αφορμή την άνοδο της ΑΕΛΚ, σε μία περίοδο που ουδείς ήθελε να αγγίξει μία τόσο πολυδαίδαλη –όπως απεδείχθη- υπόθεση, παρά μόνο να σχολιάζει εκ του μακρόθεν (όπως αντίστοιχα και για το Κολυμβητήριο και για το Κλειστό της Νεάπολης), φαίνεται πως αποτελεί κάτι σαν γενεσιουργό δύναμη για την αναβάθμιση των αθλητικών υποδομών. Γιατί ακολούθησε η ανακοίνωση του Δημάρχου Λέσβου Δημήτρη Βουνάτσου για άμεση δρομολόγηση της εγκατάστασης συνθετικού τάπητα στο γήπεδο των Λουτρών, η παράλληλη εξέταση της περίπτωσης τοποθέτησης αντίστοιχου τάπητα και στο γήπεδο των Παμφίλων, ανοίγοντας έτσι την όρεξη και σε άλλους… «αλύτρωτους» πληθυσμούς του νησιού, που διαθέτουν προβληματικές αθλητικές υποδομές.

Παράλληλα, το ότι φτάσαμε στην ύψιστη διάκριση στην ιστορία του ποδοσφαίρου στη Λέσβου, με τη συμμετοχή ομάδας του νησιού στην Α΄ Εθνική, χωρίς να διαθέτουμε τόσα χρόνια στοιχειωδώς ένα γήπεδο που να πληροί τις προδιαγραφές, ίσως γίνει βίωμα για να σοβαρευτούμε πια στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και στο σεβασμό προς τη νοημοσύνη των πολιτών.

Η εξαγγελία για το γήπεδο των Λουτρών

Πόσο σημαντικές είναι -τουλάχιστον προς το παρόν- αυτές οι εξελίξεις για το «γηπεδικό» της Μυτιλήνης; Θυμίζουμε, ότι μόνο στην ευρύτερη περιοχή της πόλης της Μυτιλήνης, κάθε Κυριακή αγωνίζονται στα μοναδικά διαθέσιμα γήπεδά της φέτος, συνολικά 13 ομάδες!

Ομάδες της Μυτιλήνης από την Α΄ κατηγορία είναι οι Αιολικός, Ατρόμητος Αγίας Μαρίνας, Αετός Λουτρών, Οδυσσέας Ελύτης, Κεραυνός Αφάλωνα, Βύρων Μόριας και Λιονταράκια. Δηλαδή 7 από τις 16 συνολικά του πρωταθλήματος. Στη Β΄ κατηγορία από την ευρύτερη περιοχή αγωνίζονται οι Ερμής Παμφίλων, Παλλεσβιακός και Αίας Μυτιλήνης σε σύνολο 12 ομάδων και στη Β1’, ο Έφηβος Παμφίλων αλλά και οι Εθνικός Θερμής και Αίγειρος Μυστεγνών. Από πού εξυπηρετούνται όλες αυτές οι ομάδες; Από το Ενωσιακό Γήπεδο της Θερμής, τον Ταρλά (που έκλεισε πλέον) και τα χωμάτινα γήπεδα Λουτρών, Μόριας και Παμφίλων! Πέντε γήπεδα λοιπόν για 13 ομάδες…

Την ίδια στιγμή, ως εξαντλημένο από τη χρήση του τα τελευταία χρόνια για τις προπονήσεις ΑΕΛΚ και Αιολικού στα πρωταθλήματα των εθνικών μας κατηγόριων, παροπλίστηκε το Γήπεδο Αγίας Μαρίνας (σ.σ. αφήνοντας χωρίς έδρα και την τοπική ομάδα του χωριού), το οποίο διέθετε φυσικό χλοοτάπητα και το «Γεώργιος Σκούφος», που ήταν το βασικό γήπεδο που εξυπηρετούσε τις ομάδες της Μυτιλήνης και παραχωρήθηκε για αποκλειστική χρήση στην ΑΕΛΚ, η οποία παρά την άνοδο στη Super League δεν ανέπτυξε ποτέ δικές της αθλητικές εγκαταστάσεις.

Συνολικά 18 ομάδες παίζουν στο χώμα

«Γηπεδικό» ζήτημα όμως δεν υπάρχει μόνο στη Μυτιλήνη, όπου αποτυπώνεται κυρίως στο ότι δεν επαρκούν τα γήπεδα για τις ανάγκες των ομάδων. Υπάρχει σε όλο το νησί και εδώ οφείλουμε να συνδέσουμε την ενιαία αντίληψη που πρέπει να εγκαθιδρυθεί ως προς την ανάπτυξη των αθλητικών υποδομών.

Η υπόλοιπη Λέσβος διαθέτει αυτή τη στιγμή μόλις δύο γήπεδα όλα κι όλα με φυσικό χλοοτάπητα, το «Μιχαλέλειο» Πλωμαρίου και το «Κώστας Κεντέρης» της Καλλονής, το οποίο όμως έχει εγκαταλειφθεί από τον Δήμο τα τελευταία χρόνια, από τη στιγμή που δε δραστηριοποιείται πλέον η ΑΕΛΚ εκεί και ως εκ τούτου το γήπεδο στην κατάστασή του δε χρησιμοποιείται από καμία ομάδα.

Με συνθετικό τάπητα είναι διαθέσιμο το ιδιόκτητο γήπεδο του Διαγόρα στην Αγία Παρασκευή και επίσης της Γέρας στον Παπάδο και το «Χριστοφίδειο» του Ολύμπου στην Αγιάσο. Στον αντίποδα λοιπόν, σε σύνολο 37 ομάδων στα τοπικά μας πρωταθλήματα, οι 18 από αυτές (πλην Αιγέα Πλωμαρίου, Δόξας Πλαγιάς, Αναγέννησης Γέρας, Ολύμπου Αγιάσου και Διαγόρα Αγ. Παρασκευής) αγωνίζονται σε χωμάτινα γήπεδα! Προσθέτοντας κανείς βέβαια και όσες από τη Μυτιλήνη παίζουν στα ξερά των Παμφίλων, της Μόριας και των Λουτρών, τότε ο αριθμός αυτός αποδεικνύεται μεγαλύτερος…

Το όραμα της ΕΠΣ Λέσβου

Η παρουσία του Προέδρου της ΕΠΣΛ Σταύρου Ψαρρόπουλου στις κρίσιμες συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου στη διάρκεια του χειμώνα, αποδείχθηκε καθοριστική στο να εμπεδωθούν σε πολλούς δημοτικούς συμβούλους τα προβλήματα των αθλητικών μας εγκαταστάσεων και η σημασία της αναβάθμισής τους. Η παρουσία του ήταν καταλυτική παράλληλα, στο να γίνουν πράξη τα απολύτως απαραίτητα από το Δήμο Λέσβου για την εξασφάλιση αδειών λειτουργίας στα γήπεδα και μετά το ερχόμενο καλοκαίρι, όπου λήγει έτσι κι αλλιώς η παράτασή που έχει δοθεί.

Ο ίδιος δεν κρύβει, μιλώντας σε ανθρώπους του περιβάλλοντός του, ότι προτίθεται στο άμεσο διάστημα να ζητήσει συναντήσεις τόσο με τον Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου Νάσο Γιακαλή, όσο και με τον Δήμαρχο Λέσβου Δημήτρη Βουνάτσο, προκειμένου να διεκδικήσει δεσμεύσεις για το καλό του λεσβιακού ποδοσφαίρου σε επίπεδο ποδοσφαιρικών υποδομών. Η πρόθεσή του ωστόσο για τις συναντήσεις αυτές δεν περιορίζεται μόνο στους νυν αιρετούς τοπικούς μας άρχοντες. Αναπόφευκτα λόγω εκλογών, ο ισχυρός άνδρας της ΕΠΣ Λέσβου, επιθυμεί να επικοινωνήσει τις ανάγκες αυτές και στους υποψηφίους Δημάρχους και Περιφερειάρχες, ενδεχομένως με την πραγματοποίηση μιας σχετικής ημερίδας.

Η άμεση αναγκαιότητα, σύμφωνα με την ΕΠΣ Λέσβου, είναι να δρομολογηθούν οι διαδικασίες, ώστε να εξασφαλιστεί η κατασκευή του γηπέδου στη Στύψη, με συνθετικό τάπητα, δεδομένου ότι υπάρχει ήδη εξασφαλισμένη χορηγία ύψους 45.000€ μέσω ΟΠΑΠ προς την κατεύθυνση αυτή, καλύπτοντας έτσι και τις γηπεδικές ανάγκες του βόρειου τμήματος του νησιού.

Ταυτόχρονα, η ΕΠΣ Λέσβου δείχνει να έχει ψηλά στην ιεράρχηση των αναγκών της και την τοποθέτηση «πλαστικού» χόρτου σε κάποιο από τα γήπεδα της δυτικής Λέσβου, με εκείνο της Ερεσού να διεκδικεί την αναβάθμισή του, αλλά επικρατέστερο τη δεδομένη στιγμή να δείχνει αυτό στο Μεσότοπο, για το οποίο υπάρχουν μεγαλύτερα περιθώρια ελιγμών. Η δημιουργία δύο τέτοιων γηπέδων πάντως, στη βόρεια και στη δυτική Λέσβο, σίγουρα θα συνδράμει αποφασιστικά στην προσδοκώμενη αναβάθμιση των αθλητικών εγκαταστάσεων του νησιού και είναι απαραίτητη προϋπόθεση ώστε μη διεξάγονται επιτέλους κάποιες από τις αναμετρήσεις στην Α’ Κατηγορία σε ξερά γήπεδα.