"Μπάλα στον Αέρα" 99 FM. Ακούστε Ζωντανά
Τέσσερις από τις πρωταγωνίστριες της ανόδου σε μια ομάδα από την οποία δεν υστέρησε καμία αθλήτρια σε απόδοση στη διάρκεια των αγώνων μπαράζ, μίλησαν στη "ΡΕΒΑΝΣ των Σπορ", καταθέτοντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις αγωνίες και τα άγχη τους μέχρι την πραγματοποίηση του ονείρου και τη συμμετοχή του Παγγεραγωτικού από τη νέα χρονιά στο πρωτάθλημα της Α2...
ΕΙΡΗΑΝΑ ΜΑΥΡΟΓΕΝΗ, διαγώνια
«Δείξαμε την ψυχή και το πάθος μας»
«Οι σκέψεις και οι προσπάθειες για την άνοδο είχαν ξεκινήσει πριν από τρία χρόνια και φέτος επιτέλους, το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Παρόλο που δεν είχαμε πολλά παιχνίδια όλη τη σεζόν και αυτό φάνηκε στο παρκέ, φέτος για πρώτη φορά καταφέραμε να το ξεπεράσουμε, με αποτέλεσμα και στα τρία παιχνίδια να κάνουμε την ανατροπή και να πάρουμε τη νίκη. Δείξαμε την ψυχή και το πάθος της ομάδας. Αυτό οφείλεται σε όλο το τεχνικό τιμ, αλλά και στο δέσιμο μεταξύ μας, γιατί εκτός από συμπαίκτριες είμαστε και φίλες… Η καθεμία ξεχωριστά, και δεν αναφέρομαι μόνο στη βασική 11αδα, έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό το κατόρθωμα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλες τις παίκτριες του Παγγεραγωτικού, τον προπονητή μας Σωκράτη Γιακουμή που πίστεψε σε εμάς, τον πρόεδρο Βασίλη Ανδριώτη που κατάφερε με τις ενέργειές του να φέρει τη διοργάνωση των αγώνων στη Μυτιλήνη και όποιον άλλο βοήθησε στη προσπάθεια αυτή. Φυσικά, τον κόσμο που ήρθε στο γήπεδο και μας στήριξε τόσο έντονα... Τα δύσκολα και συνάμα ωραία ξεκινάνε τώρα και θα χρειαστεί η βοήθεια όλων για να ξεκινήσει και να παραμείνει αυτή η ομάδα στην Α2 Κατηγορία.»
ΛΙΝΑ ΝΟΥΣΙΑ, ακραία
«Το λέμε για να το πιστέψουμε…»
«Τι έγινε βρε κορίτσια; Ανεβήκαμε; Οι συχνές απορίες μετά τα παιχνίδια με τις φίλες - συμπαίκτριες... Δεν το είχαμε καταλάβει. Το λέγαμε για να το πιστέψουμε! Το θέλαμε πάρα πολύ και επιτέλους μετά από την προσπάθεια τόσων χρόνων οι καρποί απέδωσαν! Η εμπειρία ήταν μοναδική! Η έλλειψη παιχνιδιών βέβαια φάνηκε μέσα στο παρκέ, γι’ αυτό άλλωστε υπήρχαν και τα σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία. Στα περισσότερα παιχνίδια, συνήθως, χάναμε τα πρώτα σετ και μετά επανερχόμασταν... Χαρακτηριστικά θυμάμαι κάθε φορά που κάναμε ανατροπή, μαζευόμασταν στο κέντρο του γηπέδου και παίρναμε κουράγιο η μια από την άλλη… Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η καθοδήγηση -και όταν έπρεπε οι φωνές- του προπονητή μας Σωκράτη Γιακουμή.
Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ σε όλο τον κόσμο που βοήθησε με τη συμπαράστασή του και μας πίστεψε. Όλον αυτόν τον κόσμο, που ήταν εκεί και στα τρία παιχνίδια, που όποτε πέφταμε ή χάναμε ήταν εκεί για να μας σηκώσει! Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» λοιπόν σε όλο τον κόσμο, τα κορίτσια μου, τον προπονητή Σωκράτη Γιακουμή και όλο το προπονητικό τιμ, τον πρόεδρο μας Βασίλη Ανδριώτη, την Περιφέρεια Β. Αιγαίου και όλους όσοι συνέβαλαν ώστε η διοργάνωση των αγώνων να γίνει στη Μυτιλήνη και επίσης όσους μπορεί να μην έχω αναφέρει…»
ΘΕΚΛΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ, πασαδόρος
«Ξεπεράσαμε το άγχος μας…»
«Θέλαμε πολύ την άνοδο φέτος και τα καταφέραμε, κάτι που δεν ήταν εύκολο για εμάς. Ουσιαστικά οι πρώτοι δυνατοί αγώνες που δώσαμε μέσα στη χρονιά ήταν απευθείας στα μπαράζ. Αυτό το γεγονός και παράλληλα ο τίτλος του φαβορί, μας άγχωσε και γι’ αυτό στον πρώτο αγώνα κόντρα στο Φοίνικα Σύρου κάναμε πολλά λάθη, παρά την αγχωτική νίκη. Είχαμε δουλέψει όμως όλη τη χρονιά και στον επόμενο αγώνα με τον Πολυκράτη Σάμου αυτό βγήκε στο γήπεδο, όπως και με αντίπαλο την Τελχινίδα Ρόδου, που καταφέραμε να γυρίσουμε το παιχνίδι από 0-2 σε 3-2.
Πολύ σημαντική ήταν η συμβολή του προπονητή μας εντός γηπέδου, αλλά και στη διαμόρφωση του πολύ καλού κλίματος της ομάδας. Ακόμη, ο κόσμος που ήρθε στο γήπεδο να μας δει και να μας στηρίξει, μας βοήθησε πάρα πολύ και τον ευχαριστούμε. Εύχομαι πλέον στις συμπαίκτριες μου μια πολύ καλή πορεία στην Α2!»
ΞΕΝΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗ, κεντρική
«Μας έδωσε ώθηση ο κόσμος»
«Αυτό το διάστημα των τριών ημερών στα μπαράζ ανόδου προς την Α2 Κατηγορία, όσο σύντομο και αν είναι, το περιμένεις έναν ολόκληρο χρόνο και όταν το ζεις, μοιάζει ατελείωτο. Υπήρχε αρκετό άγχος πριν και στη διάρκεια των παιχνιδιών, ταυτόχρονα πίεση και αγωνία, αλλά αυτό που υπερίσχυε ήταν η χαρά και η ανυπομονησία όλων μας για τον κάθε αγώνα. Ζώντας τόσο έντονες στιγμές μαζί με άτομα, με τα οποία ανέπτυξα άριστες σχέσεις και δέθηκα, γέμισα ενέργεια και θέληση, πίστεψα στις νίκες μας από την αρχή. Ήταν μια μοναδική εμπειρία και κάτι που έκανε όλο αυτό που ζήσαμε ακόμα δυνατότερο, ήταν η τόσο έντονη στήριξη του κόσμου και ειδικά σε δύσκολα σημεία των αγώνων, που την είχαμε ανάγκη. Κυριολεκτικά, τη νιώθαμε την ώρα του παιχνιδιού και μας έδινε κουράγιο, αλλά και πείσμα, να παλέψουμε για τον κάθε πόντο μέχρι την Α2...»
