Παυλής: "Αν πέσει η ΑΕΚ, κόβω την μπάλα..."

Μια συνέντευξη από καρδιάς παραχώρησε ο Μυτιληνιός επιθετικός της ΑΕΚ Μιχάλης Παυλής, στο δημοσιογράφο Σταύρο Καζαντζόγλου, για λογαριασμό της εφημερίδας "Goal News", που κυκλοφόρησε σήμερα Δευτέρα.

Ο μαγικός κόσμος της ΑΕΚ. Εκεί που τα πάντα φαίνονται διαφορετικά. Ο τρόπος με τον οποίο αντικρίζει τα πράγματα ένα παιδί 23 ετών, δείχνουν την αθωότητα και την ανιδιοτελή αγάπη.

Ο Μιχάλης Παυλής βιώνει τη σκληρή πραγματικότητα της ΑΕΚ από την πρώτη στιγμή. Δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του, δεν ψάχνει για δικαιολογίες. Καταμερίζει τις ευθύνες και μιλά με σιγουριά για την προσπάθεια σωτηρίας της ομάδας. Οταν αποφάσιζες να επιστρέψεις στην ΑΕΚ το καλοκαίρι, φανταζόσουν πως τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν τόσο αρνητικά για την ομάδα;

«Οταν ήρθα κατάλαβα πως τα πράγματα δεν είναι όπως πρέπει, σύμφωνα με το μέγεθος της ΑΕΚ. Είναι ανεπίτρεπτο μια ομάδα του βεληνεκούς της ΑΕΚ να κάνει όλο το καλοκαίρι 300 δοκιμές παικτών, από 16 ετών μέχρι όσο πάει. Υπήρχαν τότε οι υπεύθυνοι που θα μπορούσαν να κρίνουν ποιος κάνει και ποιος δεν μπορεί. Να μη δείχνει η ομάδα την εικόνα πως "είδα φως και μπήκα", η οποία δεν την τιμά».

Ακόμα και έτσι όμως, ποια αναδεικνύεις ως βασική αιτία του αγωνιστικού κατήφορου που βιώνει η ΑΕΚ;

«Είναι πολλά ζητήματα που έφεραν την ΑΕΚ σε αυτή τη θέση. Υπάρχουν σίγουρα και εξωγενείς παράγοντες. Η διαιτησία για παράδειγμα. Θα μπορούσαμε σίγουρα να είχαμε έξι βαθμούς παραπάνω κατά τη γνώμη μου. Υπάρχει η κακή ψυχολογία που δημιουργήθηκε στην ομάδα. Το βάρος των οικονομικών προβλημάτων, με όλους τους παίκτες να είναι απλήρωτοι».

Σε αρκετό κόσμο υπάρχει η αίσθηση πως πολλοί παίκτες που ανήκουν στην ΑΕΚ δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της φανέλας που φορούν. Πιστεύεις πως όσοι βρίσκονται στην ομάδα αντιλαμβάνονται τις απαιτήσεις;

«Πιστεύω πως όχι. Νομίζω πως σε αυτό φταίμε οι μεγαλύτεροι που έχουμε δώσει το δικαίωμα στα μικρά παιδιά να συμπεριφέρονται και να λένε πράγματα που σε άλλες περιπτώσεις θα ντρέπονταν ακόμα και να πουν καλημέρα, μπαίνοντας στα αποδυτήρια της ΑΕΚ».

Η συνέχεια δεν θα είναι εύκολη και η ΑΕΚ πρέπει να μαζεύει πόντο πόντο για να αποφύγει τον υποβιβασμό. Πιστεύεις πως η ομάδα θα μπορέσει να διαχειριστεί αυτή την πίεση;

«Δεν ξέρω. Δεν θέλω να μπαίνω καν στη διαδικασία πως η ΑΕΚ θα μαζεύει πόντο με πόντο για να σωθεί. Η ΑΕΚ δεν είναι για να σωθεί απλά».

Είναι όμως μια πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσετε...

«Ετσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, σίγουρα είναι μια πραγματικότητα. Ευελπιστώ και θέλω να πιστεύω πως θα γίνει έτσι, ότι με την προσθήκη των νέων παιδιών που μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα, θα καταλάβουν όλοι πως δεν είναι επιτρεπτό το ενδεχόμενο υποβιβασμού γι' αυτή την ομάδα».

Αν σου ζητούσα να διαχωρίσεις το συναίσθημα από την πραγματικότητα και με βάση όσα έχεις δει απ' όλες τις ομάδες, πιστεύεις πως η ΑΕΚ μπορεί να σωθεί;

«Για να πω την αλήθεια, δεν μπορώ να ξεχωρίσω το συναισθηματικό από το επαγγελματικό για τη συγκεκριμένη ομάδα. Πιστεύω ακράδαντα, πάντως, πως υπάρχουν χειρότερες ομάδες από εμάς. Δεν θέλω να προσβάλω κανέναν, αλλά υπάρχουν πολλά ματς που έχουμε παίξει καλύτερα εμείς. Φαίνεται πως έχουμε καλύτερη ομάδα.

Θα μπορούσα να αναφέρω τα παραδείγματα του Αρη ή της Κέρκυρας, οι οποίες κινούνται στο ίδιο καζάνι με εμάς. Πιστεύω πως είναι 4-5 ομάδες που θα παλέψουν για την παραμονή. Βάζω και την ΑΕΚ μέσα, όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό».

Βρίσκεσαι σε αυτήν την ομάδα από την πρώτη μέρα του σχηματισμού της. Εκτιμάς πως πλέον ωριμάζουν οι συνθήκες για να εμφανιστεί μια ομάδα που θα θυμίζει κάτι από ΑΕΚ;

«Δεν θα το έλεγα με σιγουριά. Εχουν αλλάξει τα πράγματα αρκετά με τον κ. Λίνεν. Δεν θέλω να μειώσω το προηγούμενο τεχνικό τιμ, αλλά εκτιμώ πως από την ώρα που ήρθε ο Λίνεν άλλαξαν πολλά. Πιστεύω πως κατά τη διάρκεια του δευτέρου γύρου και με την προσθήκη παικτών θα πάνε όλα καλά. Είναι βέβαια πολύ δύσκολο. Οσο δεν υπάρχει στην ΑΕΚ μια διοίκηση που να εξασφαλίζει οικονομική ηρεμία, που δεν μπορεί να μπει στα αποδυτήρια και να έχει λόγο σε οτιδήποτε καλό ή κακό συμβαίνει, τότε ο καθένας αισθάνεται πως λειτουργεί μόνος του».

Πώς το διαχειρίζεται αυτό όμως ένα παιδί με μικρές επαγγελματικές παραστάσεις;

«Πολλές φορές αρνητικά. Αισθάνεται πως τα πράγματα είναι χύμα και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Και αυτό είναι μεγάλο ζήτημα για την ΑΕΚ τη φετινή περίοδο».

«Ξέρουμε καλά πού βρισκόμαστε»
Παιδιά που δεν έχουν τα προς το ζην, που γεμίζουν δύο φορές το πιάτο στο ξενοδοχείο, που βάζουν ρεφενέ για τη βενζίνη. Ο Παυλής λέει την αλήθεια: «Ισχύει πως υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν να φάνε ή να βάλουν βενζίνη. Και θα βάλω τον εαυτό μου μέσα. Δεν ντρέπομαι γι' αυτό. Ισχύει πως πάμε στο ξενοδοχείο και τρώμε δύο πιάτα φαγητό. Γιατί; Γιατί δεν έχουμε να φάμε. Αυτό δεν είναι δικαιολογία και δεν το λέω για να μας λυπηθεί κάποιος και να πει τα καημένα τα παιδιά.

Ο καθένας ξέρει πού είναι και ποια είναι η κατάσταση. Είναι γεγονός πως υπάρχουν δυσκολίες. Πηγαίνουμε πέντε πέντε στην προπόνηση με ένα αυτοκίνητο. Δεν έχουμε χρήματα για τη σωστή διατροφή. Είμαστε και σε ηλικία, όπου ο καθένας έχει την προσωπική του ζωή. Δεν είναι μόνο το φαγητό. Ολοι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση δύσκολη και πρέπει να την ξεπεράσουμε».

«Δεν υπάρχουν... Μέσι και Μαραντόνα»
Η ΑΕΚ πήρε ήδη σέντερ φορ, αλλά η κουβέντα για την αξία των επιθετικών της παραμένει σε πρώτη γραμμή. «Συμφωνώ πως είμαστε 3-4 παιδιά στην επίθεση και δεν έχουμε δώσει λύση στο γκολ χωρίς να αποδώσουμε όσο μπορούμε. Φαίνεται αυτό από τους αριθμούς του καθένα από εμάς. Χωρίς να θέλω να δικαιολογηθώ, πάντως, πρέπει να πω ότι για να σκοράρεις πρέπει να πάρεις και την κατάλληλη πάσα.

Εάν ήμουν ο Μέσι ή ο Μαραντόνα, θα έπαιρνα την μπάλα, θα περνούσα δέκα παίκτες και θα έβαζα γκολ. Το ίδιο θα έκαναν και οι υπόλοιποι, αλλά αυτό δεν υπάρχει. Πέρα από το ότι οι επιθετικοί δεν βάζουν γκολ, προσπαθούμε να κάνουμε και άλλες δουλειές. Να έχουμε τουλάχιστον μαχητικότητα και διάθεση, ώστε ο κόσμος να βλέπει πως ακόμα και αν δεν νικάς, τα έχεις δώσει όλα για τη φανέλα. Πιστεύω πως αυτό το κάνουμε όλοι. Ολα τα παιδιά προσπαθούν και μετά μας κρίνει ο προπονητής και ο κόσμος. Ο καθένας μπορεί βέβαια να κάνει την αυτοκριτική του».

 Οταν το 2006 ο Φερέρ έριχνε στον επαναληπτικό προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Σεβίλλη τον Μιχάλη Παυλή, ο κόσμος πίστεψε πως γεννήθηκε ένα μεγάλο αστέρι. Η συνέχεια δεν υπήρξε ανάλογη, αλλά ο Μιχάλης είναι συνειδητοποιημένος.

«Ο Φερέρ μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Σεβίλλη. Αλλά μπορούσε να καταλάβει, πως παρά το ταλέντο χρειαζόταν και διαχείριση για έναν νέο ποδοσφαιριστή. Επειτα από εκείνο το ματς με τη Σεβίλλη έμεινα αρκετό καιρό στον πάγκο. Για να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα έμεινα εκτός. Ηταν αυτής της φιλοσοφίας.

Αν κοιτάξω πίσω, δεν θα ψάξω να βρω δικαιολογίες. Εγώ φταίω για όλη την πορεία. Σίγουρα δεν φταίω μόνο εγώ, αλλά δεν θέλω να σχολιάσω. Τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχω εγώ».

Από τους προπονητές που έχεις δουλέψει, ποιον θα όριζες ως καλύτερο;

«Χωρίς να θέλω να μειώσω κανέναν, κατά τη γνώμη μου είναι ο κ. Δώνης. Πήρα αρκετές ευκαιρίες. Τον κρίνω θετικά, λόγω της ποιοτικής δουλειάς που γινόταν στην ομάδα, αν και δεν βγήκε σε μέγιστο βαθμό μέσα στο γήπεδο».

«Αν πέσουμε, σταματάω το ποδόσφαιρο!»

Πώς βλέπεις το μέλλον σου; Ποια είναι τα σχέδιά σου για τη συνέχεια;

«Δεν βλέπω τίποτα. Αν πέσει η ΑΕΚ, σταματώ το ποδόσφαιρο».

Εδειξες βέβαιος, πάντως, πως η ΑΕΚ δεν θα υποβιβαστεί. Τι θα σημάνει αυτό για σένα;

«Πως δεν σταματάω το ποδόσφαιρο. Δεν θέλω να σκέφτομαι το μέλλον. Θα ήθελα να μου κάνει πρόταση ανανέωσης η ομάδα, γιατί δεν θα ήθελα να φύγω από εδώ».

Θα ήθελες να είσαι παρών στην προσπάθεια αναγέννησης της ΑΕΚ;

«Φυσικά. Θέλω να είμαι μέλος αυτής της προσπάθειας».

«Προσωπολατρεία» για τον Νικολαΐδη

Σε βάρυναν οι πομπώδεις χαρακτηρισμοί και το προσωνύμιο του «μικρού Ντέμη»;

«Οχι, δεν θα το έλεγα. Αντίθετα, χαίρομαι να με παρομοιάζουν με τον Νικολαΐδη. Αν και είναι ιεροσυλία να με παρομοιάζουν μαζί του. Δεν θα έλεγα πως με βάρυνε».

Η τρέλα με το «11» πώς προέκυψε;

«Λόγω Νικολαΐδη. Υπάρχει προσωπολατρεία. Αυτό είναι αλήθεια».

Οι σχέσεις που είχατε στο κοινό διάστημα στην ΑΕΚ, ποιες ήταν;

«Κάτι παραπάνω από άριστες».

Πιστεύεις πως η αρχή των δεινών της ΑΕΚ εντοπίζεται στην αποχώρηση του Νικολαΐδη από την προεδρία;

«Αρχισε να παραπατάει η ομάδα. Βέβαια, δεν υπήρξε και σταθερότητα. Ερχόταν ο ένας, έφευγε ο άλλος. Πέρασε ο Κιντής, που δεν τον είδαμε καν στα αποδυτήρια. Πέρασε ο Θανόπουλος, ήρθαν μετά και άλλοι πριν φτάσουμε στον Αδαμίδη. Μετά τον Νικολαΐδη η ΑΕΚ άλλαζε συνεχώς διοίκηση».

Εχοντας ζήσει μια ΑΕΚ που έπαιζε Τσάμπιονς Λιγκ και είχες δίπλα σου κορυφαία ονόματα ως συμπαίκτες, πόσο ανώμαλη είναι η προσγείωση στο σήμερα;

«Πραγματικά, τα χρόνια της διοίκησης Νικολαΐδη υπήρχαν πολύ επαγγελματικά πλαίσια. Είχαμε τα πάντα, ό,τι χρειάζεται ένας ποδοσφαιριστής για να δουλέψει απερίσπαστος. Δεν πιστεύω πως υπήρχε κάποιος με παράπονο. Αυτό συνεχίστηκε, αλλά τώρα που επέστρεψα ήταν πολύ άσχημη η εικόνα που αντίκρισα. Ηταν μια ομάδα που με άριστα το 10 έπαιρνε 10 με τόνο και τώρα παίρνει 3».

Το πάθος γι ατην ΑΕΚ καιη αλήθεια για την υγεία του

Οπαδός. «Άρρωστος» με την ΑΕΚ. Δεν το έκρυψε ποτέ. Οπως δεν κρύφτηκε και όταν αρρώστησε πραγματικά. Το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε έγινε γνωστό σε όλους, μόνο που πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Γράφτηκαν πολλά, ακούστηκαν περισσότερα, αλλά ο Παυλής ξεκαθαρίζει μια και καλή την κατάσταση.

Ειπώθηκαν πολλά για το ζήτημα της υγείας σου. Πόσο σε επηρέασε αυτή η διαδικασία;

«Με επηρέασε πολύ, διότι όταν γράφονταν πράγματα υπήρχε κόσμος που νόμιζε ότι εγώ υποφέρω από πράγματα που δεν υπήρχαν. Με επηρέασε ψυχολογικά διότι βγήκε πολύ στη δημοσιότητα. Αυτό μου χαράμισε γύρω στις τρεις μεταγραφές. Πήγαινα σε ομάδες και με έδιωχναν, γιατί πίστευαν πως ταλαιπωρούμαι από πράγματα, τα οποία δεν υπάρχουν. Πιστεύω πως αποδεικνύω ότι είμαι καλά. Και όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν τι άνθρωπος είμαι.

Με πήγε πίσω, κυρίως ψυχολογικά. Αισθανόμουν μια χαρά, ήμουν μία χαρά και με κάποιες αγωγές που ακολουθούσα, ήμουν έτοιμος άλλα έπεφτα ψυχολογικά. Ηταν πολύ άσχημο αυτό που πέρασα τα δύο τελευταία χρόνια. Πήγαινα σε ομάδες Δ' Εθνικής, απλά για να μη σταματήσω το ποδόσφαιρο. Υπήρχαν δύο περιπτώσεις, πρόπερυσι τον Ιανουαρίο και ακόμα μία, που είπα πως σταματάω το ποδόσφαιρο. Ημουν πολύ απογοητευμένος».

Ολη αυτή η διαδικασία, πάντως, θα σε γέμισε με ψυχική δύναμη για να τα καταφέρεις...

«Περισσότερο με πείσμωσε. Μπορεί αύριο να ξυπνήσω και να πάθω κάτι. Το έκανα για να δείξω σε όλους πως είμαι εδώ. Δεν έχω τίποτα. Είμαι καλά και είμαι εδώ».

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ταυτόχρονα οπαδός και ποδοσφαιριστής μιας ομάδας;

«Αρκετά δύσκολο γιατί μπορεί να ρισκάρεις τη ζωή σου. Δεν το έκρυψα ποτέ πως είμαι οπαδός της ΑΕΚ. Μου αρέσει κιόλας αυτό που κάνω. Δεν θέλω να προκαλώ αντιπάλους με τη συμπεριφορά μου. Μου αρέσει να βλέπω την ΑΕΚ όπου παίζει, μου αρέσει να φωνάζω για την ομάδα μου. Θέλω να βγάζω το πάθος που έχω γι' αυτήν».

Και όταν πρέπει να παίξεις και να συγκεντρωθείς;

«Προσπαθώ να κάνω ό,τι μπορώ για να πετύχει τον στόχο της. Παθιάζομαι, κάποιες φορές φωνάζω και εγώ τα συνθήματα της εξέδρας».

Ονειρεύεσαι και να αγωνιστείς στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια;

«Εννοείται. Το γήπεδο στην Νέα Φιλαδέλφεια αποτελεί όνειρο για κάθε ΑΕΚτζή. Πιστεύω να υπάρξει ηρεμία στην ομάδα, να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά και μακάρι να γίνει το νέο γήπεδο στην Νέα Φιλαδέλφεια».

Οταν κλείνεις τα μάτια, ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρο που κάνεις για την ΑΕΚ;

«Είναι τόσα πολλά, που δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Σίγουρα, μακριά από τον φετινό εφιάλτη. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Πραγματικά πιστεύω πως αν δεν ήταν ο κόσμος, δεν θα υπήρχε τώρα ΑΕΚ. Ευγνωμονώ τον Θεό που γνώρισα κάποια παιδιά αυτά τα χρόνια».

«Μας λείπει ο ηγέτης»

Αισθάνεσαι πως λείπουν από την ΑΕΚ οι ηγετικές προσωπικότητες;

«Σίγουρα. Υπάρχουν και τώρα κάποια παιδιά, αλλά δεν μπορώ να μπω στον χαρακτήρα του καθένα. Ο Αραμπατζής, ο Λαγός, ο Ρότζερ ή ο Ρίκκα που είναι αρχηγοί, ο Ντίμι που είναι μεγάλος και κάποια άλλα παιδιά έχουν ηγετική φυσιογνωμία. Αλλά στην ΑΕΚ υπάρχουν πολλά που λειτουργούν λανθασμένα».

Αρα, συμφωνείς πως το πρόβλημα ξεκινά από ψηλά και την έλλειψη ιδιοκτησίας και διοίκησης;

«Βέβαια. Το πρόβλημα είναι σύνθετο. Δεν υπάρχει διοικητική ηρεμία και από την άλλη, απουσιάζει και από τα αποδυτήρια αυτός που θα εμπνεύσει και θα γίνει σεβαστός απ' όλους. Οπως ήταν οι Λυμπερόπουλος, Δέλλας, όπως ήταν ο Ριβάλντο. Θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Εμείς δεν έχουμε τίποτα. Δεν υπάρχει ο ηγέτης, δεν υπάρχει η διοίκηση που θα βάλει τάξη στα πράγματα και η κατάσταση ξεφεύγει».

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο επαγγελματισμός επαφίεται στη συνείδηση του καθένα εκ των ποδοσφαιριστών;

«Σίγουρα. Τη δεδομένη στιγμή νομίζω πως είναι πολύ λίγα τα παιδιά που αισθάνονται επαγγελματίες. Διότι είναι τέτοια η κατάσταση στην ομάδα που κάποιος δεν αντιλαμβάνεται πως βρίσκεται στην ΑΕΚ και στην πρώτη κατηγορία».